I found you (Harry Styles)

Hoofdstuk 74

Het gesprek tussen Deateny en haar vader heeft ze stop gezet. Ze kon het even niet meer aan. Maar Harry? Trouwen in ouderwetse stijl? Daar hebben ze het nooit over gehad. Tenminste, niet over hun. Toch hoorde dat ook bij zijn leugen. Al weet ze diep van binnen dat dat niet zo is. Maar hij heeft haar teveel pijn gedaan. Haar mobiel zet ze uit omdat ze gek word van de telefoontjes van Harry. Maar toch spookt er van alles door haar hoofd. Hoe gaat het met hem? Het is een overbodige vraag naar zichzelf aangezien ze dat wel weet. Praat hij met iemand? Of kropt hij alles op? Misschien moet ze Tom een bericht sturen of hij op hem wil letten...Nee, dat verdient hij niet. Waarom word ze in godsnaam zo gek van zichzelf? Ze staart naar het plafond en probeer haar gedachten op iets anders te richten maar elke keer dwaalt ze af naar Harry. Ze denkt terug aan de momenten samen. Van het ruzieën tot de vrijpartijen. Of hoe hij in zichzelf mompelt als iets niet gaat zoals hij het wilt. Wanneer Desteny de televisie aanzet, word ze meteen gebombadeerd met nieuws over haar en Harry. Is dit het lot? Moet dit? Heel de media staat vol met het feit dat ze uit elkaar zijn. Hoe weten ze dit? Maar toen er geïnformeerd werd dat hij iets op zijn Instagram had gepost, kon ze zichzelf niet inhouden om meteen haar mobiel opnieuw aan te zetten en naar zijn profiel te gaan.
Hun allerleukste foto heeft hij gepost met een hartverscheurende tekst eronder. En natuurlijk heeft hij dit expres gedaan omdat hij weet dat Desteny dit toch wel zou zien.

Vóórdat er geruchten gaan of haat naar Desteny, wil ik het volgende mededelen. Desteny en ik zijn uitelkaar door persoonlijke omstandigheden. Jullie zijn fans, toch? Willen jullie me dan beloven haar niet te haten? - H

Haar hart valt. Maar tegelijkertijd voelt ze zoveel warmte van binnen. Hij probeert haar nogsteeds te beschermen tegen sommige dingen. Er zijn al zoveel reacties dat het teveel is om allemaal terug te lezen. Natuurlijk zit er haat tussen, maar dat doet veel minder pijn dan deze hele situatie. En ook op haar eigen Instagram word ze gebombadeerd. Haar mobiel blijft trillen en het word allemaal geplaatst onder de laatste foto, die ze twee weken geleden gepost heeft. Het is een foto van haar en natuurlijk Harry. Het laat haar huilen, maar omdat de reacties zo lief waren, huilt ze niet meer om de situatie, maar om het feit dat mensen ook om haar geven. Ookal kennen ze haar niet persoonlijk. En dat geeft haar toch iets meer voldoening. Ze verwijdert hun foto's. Moet ze Harry bellen om hem te bedanken? Nee, dat is toch raar? Maar iets in haar schreeuwt dat ze zijn stem wilt horen. Gewoon voor even. Voordat ze überhaupt logisch kan nadenken, zoekt ze bij de H en klikt op het groene hoorntje. Hij gaat maar twee seconden over en ze heeft Harry aan de lijn.

'Baby...Des...Desteny. Is alles oké?'

De twijfels in zijn stem zijn vreselijk om te horen.

'Ja...Of eigenlijk nee. En met jou?'

Ze kan het ongemak voelen. Alsof hij niet ver weg is. Maar hij zit in Amerika, terwijl zij in haar slaapkamer in Newcastle zit.

'Het kan beter. Maarja, het leven gaat door.'

Bedoelt hij dat hij doorgaat met zijn leven? Natuurlijk gaat hij dat, herhaalt het irritante stemmetje in haar hoofd zich. Maar hoe kan hij zo snel verder gaan? Oh ja, omdat alles één leugen was.

'Harry?'

'Ja, Desteny?'

Haar hart breekt wanneer hij haar volledige naam uitspreekt. Zo maakt het de situatie nog echter.

'Pas je goed op jezelf?'

'Dat komt wel goed. Jij?'

Ik knik maar het is dommigheid. Hij kan dat niet zien.

'Ja,' brengt ze uit.

Dit is het moeilijkste telefoongesprek dat ze ooit in haar hele leven heeft moeten doen.

'Ik moet gaan. uhm, bye...'

'Wacht!'

Haar stem moet haast wel wanhopig klinken.

'Bedankt voor wat je deed op Instagram. Dat ze me niet mogen haten enzo...'

'Dat was puur en alleen zodat er niet meer geruchten zouden ontstaan.'

Wat? Hoe kan hij opeens zo emotieloos praten? Toen hij zijn mobiel opnam klonk hij nog hoopvol, maar nu klinkt hij als een echte klootzak...Hij is een klootzak.

'Oh. Oké. Ik dacht even dat...'

'Wat dacht je Desteny?'

'Niks. Laat maar.'

Desteny klikt op het rode hoorntje en laat zichzelf naar achteren vallen op het bed. Tranen vullen haar ogen opnieuw en stromen ze over haar gezicht. Ze had hem nooit moeten bellen. Hoe wanhopig ben ik? denkt ze. Zij maakte het uit en nu klinkt ze als een doorgeslagen, zielige puber die haar vriendje terug wilt. Oké, diep van binnen wilt ze dat ook. Maar ze had niet van zichzelf verwacht dat ze zo achterlijk zou reageren aan de telefoon. Maar alleen zijn stem heeft al zoveel invloed op haar emoties. Ze haat mijzelf. Ze haat Harry. Ze haat iedereen. Ze haat deze hele fucking wereld waarin ze zich begeeft.