I found you (Harry Styles)

Hoofdstuk 65

Desteny maakt Harry wakker, wat hem tot grote irritatie brengt. 'We zijn in Newcastle.' Hij mompelt iets en sluit daarna zijn ogen weer. 'Sorry, maar dan had je vannacht maar moeten slapen.' Harry kijkt Desteny geïrriteerd aan waardoor ze het nog grappiger vind. Ze nemen afscheid van de man die hen naar hier vloog en lopen via een achterkant richting een taxi. Ze hebben genoeg tijd om te eten, en daarna gaan ze naar het graf van Desteny haar moeder. Harry is nog altijd even stil en wat chagrijnig. Het verbaasd Desteny niks. Maar het is zijn eigen schuld. 'Kun je alsjeblieft stoppen met chagrijnig te doen? Ik heb je straks hard nodig.' En ze meent het. Ze heeft hem straks nodig, net als haar vader. 'Sorry, maar ik ben moe. En natuurlijk ben ik er voor jullie. Als ik straks mag douchen bij jou thuis, voel ik me weer helemaal als herboren.'
'Wil je seks?' Harry zijn ogen schieten naar Desteny en hij bijt op zijn lip, waarna een flirterige grijns verschijnt op zijn gezicht. 'Zie je? Wat nou moe?' Desteny loopt van hem weg en laat hem verbaasd achter. Mafkees, denkt ze. 'Doe dat nooit meer!' hoort ze achter zich. 'Sorry!'

Desteny haar vader zit op de bank en staart voor zich uit. 'Alles oké?' Hij knikt, maar hij overtuigt haar niet. 'Je wordt opeens zo groot, en ik moet je vanavond voor een jaar loslaten.' Zijn gezicht is rood, net als zijn ogen. Desteny vind het vreselijk om hem zo te zien. 'Maar ik ben wel trots,' voegt hij eraan toe. 'Ik ook op jou.' Op het moment dat ze haar vader wilt knuffelen komt Harry strompelend aan gelopen. 'Waar is de shampoo' Desteny rolt haar ogen en loopt naar de keuken waar hun tassen staan op de tafel. 'Kun je nou nooit iets zelf?' lacht ze. 'Ga mee douchen. Dat kan ik niet zelf.' Desteny stoot hem aan en wijst naar haar vader. 'Doe normaal,' sist ze. 'Wat?'
'Laat maar. Ga douchen en zorg dat je straks in een betere bui bent.' Harry geeft Desteny een klein kusje en verdwijnt daarna. 'Harry is soms zó irritant,' zucht Desteny waardoor haar vader begint te lachen. 'Af en toe is hij nog kind. Laat hem. Door zijn roem heeft hij nooit op een normale manier kunnen genieten van zijn jeugd.'
'Weet ik. Maar sinds ik met hem ben, lijkt hij teveel op mij te leunen.'

Desteny en haar vader kletsen nog wat totdat Harry aan komt gelopen. Zijn zwarte skinny zit perfect om zijn lange dunne benen, en de roze hoodie valt perfect om zijn slanke lichaam. Zijn haren zitten warrig aan de zijkant, maar zijn bovenste lok is naar achteren geveegd. 'Is er iets mis?' vraagt hij wanneer hij opmerkt dat Destenyt naar hem staart. Ze trekt Harry mee naar de hal. Hij kijkt haar verbaasd aan. 'Kun je stoppen met zo sexy te zijn?' Ze schrikt van haar eigen woorden. Maar ze kan het niet laten. Hij is perfect. 'Sorry?' Zijn glimlach groeit. 'Je weet wat ik ervan vind als je die blauwe jeans draagt,' zucht ze. 'Je hebt ze zelf in mijn tas gestopt.'
'Weet ik.'
'Waar komt dit opeens vandaan?'
'Ik heb geen idee. Maar je bent gewoon perfect en-' Zijn lippen belanden op de hare en het lijkt alsof electriciteit door haar lichaam stroomt. Zijn parfum lijkt sterker te ruiken en het voelt veilig en vertrouwt. De hormonen stromen door haar lichaam. 'Wauw, je-'
'Blijf me kussen,' beveelt ze hem. Hij mag niet stoppen. Nooit meer.

Alledrie lopen ze over de begraafplaats en Desteny houd Harry zijn hand stevig vast. Hij geeft er een af en toe een kneepje in. Het is voor haar lang geleden dat ze hier geweest is. Ze kon het niet aan. Maar nu, staat ze sterker in haar schoenen en heeft ze het beter een plekje kunnen geven. Dankzij haar vader en natuurlijk Harry. Ze komen aan bij het graf van mam. Haar steen is grijs, en heeft een prachtige glanzige gloed. Desteny bekijkt haar foto. Altijd vrolijk. Dat was ze, zelfs op haar laatste dag. Desteny voelt een koud briesje langs zich heen gaan en voor haar is dat een teken dat ze hier bij haar is. Kippenvel ontstaat op haar huid waardoor ze dichter tegen Harry komt staan. Hij slaat zijn arm om haar heen. Samen bekijken ze hoe haar vader de nieuwe bos bloemen neerlegt en knielt voor het graf. Zachtjes praat hij, ze kunnen niet horen wat hij zegt. Maar dat hoeft niet. Desteny kijkt Harry aan, bang dat hij dit onzin zal vinden. Hij schenkt haar een kleine, trotse glimlach. Haar vader seint dat Harry en zij erbij moeten komen. Huilen kan Desteny niet, maar op dit moment voelt ze die bepaalde leegte weer. Die leegte die ze altijd gevoeld had, maar de laatste maanden had weggestopt. Ze mist haar zo erg. Ze weet niet wat ze moet zeggen, aangezien ze niet raar wil overkomen tegenover Harry. 'Praat met haar,' zegt hij, alsof hij mijn gedachten kan lezen. Een brok ontstaat in haar keel wanneer ze zoekt naar de juiste woorden voor haar moeder. 'Nou mam, hier ben ik dan. Ik ben er even tussenuit geweest voor een paar maanden. Maar natuurlijk ben ik je niet vergeten. Zoals je weet heb ik een relatie met Harry, Harry Styles. Je weet wie het is, toch? Mam, hij heeft mijn leven gered en ook dat van papa. Ik ben behoorlijk volwassen aan het worden, mede dankzij jou. Over een paar weken gaat Harry touren en ik mag mee. Ik heb er zin in, maar ik vind het spannend. Beloof je dat je bij me bent mama?' Harry trekt Desteny naar zich toe en uiteindelijk komen de tranen. Het heeft even geduurd maar nadat ze die brok in haar keel wegslikte, kwamen tranen daarvoor in de plaats. 'Ik ben trots op je.' Ze voelt hetzelfde briesje weer langs haar lichaam gaan. Een rilling kruipt over haar rug. 'Zou ze hier zijn?' vraagt Desteny aan Harry. Hij knikt. 'Ik weet het wel zeker.'