Wolven van Parijs ✓

-|| 38 || De één euro-deal

"Dit is echt gestoord," mompelde Jackie die ondersteboven op de zetel lag met haar gsm voor haar neus. "Wat?" Vroeg ik waarna Anne ook opkeek van haar mobieltje waar ze al zittende op de bank al een tijdje mee aan het prullen was. "We hebben nu een extra avond hier in Parijs en we liggen hier gewoon maar wat te lummelen op onze telefoons," mompelde ze en Anne haalde haar schouders op. "We hebben nog twee extra avonden, Jack. En wat kunnen we zelfs doen, er is niets speciaals deze avond," zei ze zonder haar ogen echt van haar scherm te halen. Jackie draaide zich in één vluchtige beweging recht zodat ze terug normaal op de zetel zat.

"We kunnen naar de Mc Donalds gaan en 90 kippennuggets bestellen," stelde ze enthousiast voor en ik fronste mijn wenkbrauwen. "Waarom?" Vroeg Anne compleet verward. "Ik heb zin in nuggets," mompelde Jack en ik rolde met mijn ogen. "Het is al 10 uur plus dan moeten we waarschijnlijk die ene vrouw terug onder ogen komen, ik dacht het niet," zei ik en keek terug op mijn scherm naar de conversatie die ik al een tijd met Max aan het voeren was die me direct deed glimlachen.

"Ik wil hier niet op mijn luie gat zitten, ik wil iets doen," zei Jackie klagend en steunde haar hoofd naar achter tegen een muur. "Stuur anders een bericht naar Jelle of Finn. Misschien weten zij wel iets?" Stelde Anne voor en Jack zuchtte. "Dat heb ik al gedaan maar ze zijn me aan het negeren," mompelde ze weer en ik trok mijn wenkbrauwen op. "Dat is nieuw, meestal antwoorden die toch direct," zei ik maar ze schudde haar hoofd. "Ik krijg enkel ruis van hun momenteel," zei ze en Anne keek eindelijk eens op van haar mobiel. "Misschien zijn ze al gaan slapen," zei ze en Jack keek haar duivels aan. "Die gasten slapen amper tot nooit, enkel in de voormiddag," vocht ze terug en Ann rolde met haar ogen.

"Dan doen we toch iets op ons zelf, we hebben die driehoeken niet nodig," mompelt Jack en ik kijk haar fronsend aan. "Driehoeken?" Vroeg ik verward aan haar en ze rolde met haar ogen. "Het is ook 10 uur voor mij, vanaf hier werkt mijn brein maar voor 2%," zei ze en sprong op. "Je wilt in een vreemde stad alleen gaan rondwaggelen? Veel geluk," zei Anne terwijl haar ogen terug op haar scherm gelijmd waren. "Jane, kom jij dan mee?" Vroeg ze met puppyogen en ik grinnikte. "Is goed voor me, ik heb toch niets te doen," zei ik en stond mee op. "Veel geluk, schatten. Maar ik blijf hier lekker op mijn gat," informeerde Anne ons en ik rolde met mijn ogen.

Snel nam ik mijn jas die over een stoel hing en een sleutelkaart van de kamer. Ik stuurde nog snel een berichtje naar Max voor ik met de dolblije Jackie de deur uit ging.