"Introduceer jij altijd jezelf als James Bond?" Vroeg ik toen we aan een ronde tafel werden gezet die bedekt was met een rood, dun kleed. Hij grijnsde maar gaf geen antwoord, hij hield gewoon oogcontact met me wat me een rare sensatie over mijn hele lichaam gaf. "Maar, meneer Fransman," begon Anne plots strategisch," zeg eens eerst waarom je ons naar hier hebt gebracht?". Haar woorden spreekt ze terwijl ze een zoutvaatje onder haar vingers liet dansen en haar ogen strak en doordingend op haar crimineel hield. "Wel, ik kom hier vaak met vrienden en elke keer als we hier afspreken, zijn nieuwe mensen rond de tafel altijd welkom. En sinds ik nog iets aan jullie goed te maken heb," zei hij zonder zijn zin af te maken, wetende dat we de conclusie eruit konden halen. "Dus meer van die jongens die tenminste nederlands kunnen spreken, daar ben ik oké mee. Ik heb al genoeg Frans gehoord," klaagde Jackie die zich achterover liet leunen in haar houten stoel. "Je bent hier nog maar een dag," zei ik waarna ze me simpelweg aanstaarde en knikte, alsof het logica was.
Het plaatstje waar Max ons naartoe had gebracht, had de typische, Italiaanse sfeer. Op het glas van de étalage stond de naam van deze plek in de kleuren van de traditionele, Italiaanse vlag. Het leek wel het laatste wat je zou vinden in een culturele stad zoals Parijs. Toch gaf ik ongewild meer aandacht aan de jongeheer dan het restaurant zelf. Iets in me dreef mijn ogen telkesn weer van de stilbrandende kaars naar zijn scherp gevormd gezicht en zongebruinde huid. Dit was de eerste keer dat ik zoveel aandacht had gehecht aan iemand, en dan is dit juist de keer waar ik zijn naam nog maar een paar minuten kennen.
"Maar hey," begon Anne die duidelijk nog wilde verder gaan met haar kruisverhoor," hoe komt het dat jij een van de enige bent die hier vloeiend Nederlands spreekt?". Hij lachtte met een uitdrukking alsof hij de vraag al had verwacht, "Mijn vader heeft me op internaat gezet bij Wildwood University, een universiteit ten noorden van Europa. Iedereen krijgt daar minstens 3 talen aangeleerd, als je pech hebt zoals ik meer, daar heb ik ook al mijn vrienden leren kennen". Dan werd de piepende deur van het plekje geopend. Een trio jongens wandelde binnen en groeten de Italiaan die juist een pizza in de stenen oven stak. "Dat zijn ze," zei hij waardoor de rest nu ook hun hoofden draaiden. Het waren 3 jongens met gelijkaardige kenmerken wat al verraadde dat ze duidelijk van hier zijn. Ze hebben een sterke bouw, maar een vriendelijke uitdrukking. Ze maakten kort oogcontact met Max, waarna hun snelheid naar de tafel vertraagde en ze op een rustige manier plaats namen.
"Meisjes, dit zijn Finn, Jelle en Nino, de gast die mijn telefoon belde," zei hij en wees op de drie die langs hem hadden plaatsgenomen. "Wel, sinds jij niet eens weet wat onze namen zijn zal ik dat dan maar doen zeker? Ik ben Jackie, dan heb je daar Anne en langs haar Jane," zei Jack waarbij hun ogen meevolgden van persoon tot persoon. Toen Max' kijkers op me vielen leken ze wel te glinsteren, het was een onmenselijke gloed die ik niet kon beschrijven. Het leek alsof Nino dit opmerkte en hem een schouderstootje gaf. "C'est elle, he?" Hoorde ik naar hem fluisteren, maar voor ik Max zijn reactie kon zien, werd ik afgeleid door Jackie die met de onderkant van haar mes op de tafel bonkt. "Weet je, wij zijn rotslecht in Frans dus alsjeblieft probeer Nederlands te spreken of ik haal Google Vertaler erbij en dan zullen we nog alles weten, hoor!" Klaagde ze waarna Anne rustgevend haar handen op haar schouder legde. "Wel dat is dan pittige," zei de jongen genaamd Finn waarna Jack eens kort met haar hoofd naar links tikt. "Dus hier komt de vaste vraag die we aan alle nieuwe kennissen van Max moeten stellen, wat heeft meneer jullie aangedaan dat hij jullie moet vergoeden?" Vroeg Jelle met een dikke grijns.
"Laat mij jou eens een verhaaltje vertellen," begon Jackie die duidelijk zin had om hun in te lichten. "Eerst komt die muchacho met razende snelheid binnenvliegen op onze tafel bij de Mc Donalds," ik zag hoe het trio al direct wat losser werd terwijl Max met een beschaamd lachje naar het tafelblad keek. "Sinds hij toen met zijn skateboard de tafel om had gegooid, had hij Janes kleding besmeurt met een milkshake dus leende hij haar zijn trui," dan pikte Anne in. "Maar meneertje geniaal had zijn gsm erin laten steken waardoor deze afging terwijl wij bij het Louvre waren waardoor één van onze docenten die afpakte. Wanneer ze die dan terug wou vragen, moest ze haar gsm inruilen voor die van hem dus nu is Jane prettig gsmloos," vervolgde ze waarna de jongens verbaast, maar geamuseerd naar hun vriend in kwestie keken. "Wat heb jij een goede dag, Max," zei Finn terwijl Max met zijn hand door zijn blonde haren ging. "Niet alles kan perfect lopen, zeker?" Zei hij en weer vonden zijn ogen de mijne. Nino liet zijn lach al snel verdwijnen en nam het woord, "sinds dat is gebeurd kan ik geloven dat jij dit alles betaalt". Max knikte, "niet dat ik dat altijd niet doe". Man, die gast heeft wel wat geld op zijn naam staan.
"Bonjour, tout le monde.
vous voulez boire quelque chose?" Zei de man die met een brede lach naar de tafel kwam. Een italiaan die Frans spreekt, dat zie je ook niet elke dag. "Wat willen jullie drinken?" Vroeg Jelle die eindelijk zijn vraag had vertaalde. "Jullie zijn toch al 17 toch?" Vroeg Finn waarbij we knikken. "We zitten in ons laatste jaar middelbaar," voegde Anne er aan toe. "Misschien staat een Lachaude jullie wel aan," zei Jelle wat de rest deed knikken. "Ik drink geen alchohol dus een cola is goed voor me," zei ik simpel.
Alchohol was een interesse toen ik 16 werd, maar deze stierf al snel af na mijn eerste fuif. Dat was een echte nacht om te herinneren, maar niet in een positief licht.
"1 Coca et 6 Lachaude, s'il vous plaît," zei Finn waarna de man met dezelfde lach de tafel terug verliet. "Wat is een 'Lachaude' eigenlijk?" Vroeg Jackie die al veel losser was geworden. "Het is een bier gebrouwen in een buitenwijk in Parijs, en waarschijnlijk ook de favoriet van ons allemaal," antwoorde Jelle waarna de jongens knikten. "In België smaakt de meeste vlaamse drank naar afwaswater, iets beter kan er altijd wel in,"zei Anne waarbij ik lachend mijn ogen rolde. "We wonen letterlijk in het land van het bier en jij durft het te vergelijken met afwaswater?" Vroeg ik en ze trok grijnzend haar wenkbrauwen op. Die twee hadden de energie om uit te gaan, voor mij was één keer in de maand genoeg, of gewoon niet gaan was meestal de beste optie. Al die drukte en lawaai maakte me gek. Ik dronk liever een kop koffie of ging rollerskaten, dat is pas rustgevend.
Wanneer ik van mezelf uit mijn gedachtenzee wakker werd, zag ik nog net hoe Max' ogen wegschoten van mij naar de plateau drankjes die op de tafel werd neergezet. Wat voor aantrekking ik tot hem had, hij had het ook.
---
Eventjes, 'Lachaude' bestaat niet XD maar het klonk cool (denk ik?) de naam wordt nog uitgelegd.
Ik ben iemand die veel details geeft die nu niet belangrijk lijken, maar zo freaking veel zullen betekenen later, je krijgt nooit onnodige informatie hehe
Mening?
Don't fail this day,
Staywithspeedy
YOU ARE READING
Wolven van Parijs ✓
Werewolf"Niemand is menselijk, We zijn allemaal monsters op onze eigen manier," ☾ 𝐌𝐮𝐬𝐭 𝐛𝐞 𝐜𝐢𝐭𝐲 𝐥𝐨𝐯𝐞 - 𝑏𝑜𝑒𝑘 𝟷 Wanneer Jane met haar klas laatstejaars naar Parijs trekt, lijkt alles te glijden als een droom. Een nieuwe stad om te ontdekke...
