Wolven van Parijs ✓

-|| 1 || Vroege Vogels

Ik liep voor de laatste keer nog eens rond in mijn badkamer om er zeker van te zijn dat ik niets zou vergeten. Mijn ogen vielen op mijn haarborstel die nog proper op de rand van de wastafel lag. Ik vloekte in mijzelf en nam deze snel mee naar mijn koffer die immers al overvol zat. Het lukte me nog net om het tussen een paar shirts te duwen waarna ik de sluiting met veel kracht terug probeerde dicht te ritsen. Met mijn hele lichaamsgewicht erop te gooien slaagde ik erin om hem over het spoor naar de andere kant te krijgen, waardoor ik me door de inspanning langs de tas  liet neervallen.

Vandaag markeerde de start van mijn vijfdaagse excursie met mijn school. Ik was al sinds half 5 wakker omdat we om 6 uur al op school moesten zijn om onze trein te halen. Hoe leuk Parijs ook mag klinken, de weg naartoe wordt waarschijnlijk vermoeiend en saai. Ik keek hier al zolang naar uit dat het niet mijn grootste last was, maar nog steeds was het een deel van de reis. Ik kon eindelijk eens weg zijn met mijn beste vriendinnen en er dan ook veel vrijheid bovenop krijgen, vormt een recept voor een geslaagde week.

Ik haalde een korte blonde lok uit mijn ogen en forceerde mezelf terug van de zachte matras af. Ik trok het handvat uit mijn rode koffer en rolde hem mijn kamer uit, het parket van de gang op. Het geluid van de wieltjes op de houten vloer was duidelijk luid genoeg sinds ik al geklaag uit mijn zusjes kamer hoorde komen. "Stop met zeuren Tessa, je zit nog maar in het 2de leerjaar!" Riep ik door de deur die weldra open word geslagen door mijn jongere zusje. "Dat betekend niet dat je me mag wakker maken om 5 uur 's morgens," gromt ze en slaat de deur weer dicht. Dat monster is duidelijk mijn zus, zeker met haar verwilderde haren en de sterke wallen onder haar ogen. We zijn niet bepaald ochtendmensen.

Ik tilde mijn tas over de treden van de draaitrap en liet hem achter aan de voordeur. Ik liep de keuken in en kreeg direct koude rillingen die zich door mijn ruggengraat joegen. Omdat ik zo vroeg uit bed moest, was de verwarming nog niet aangesprongen. Ik wreef over de mouwen van mijn trui en sprintte over de ijskoude vloer naar het koffieapparaat dat op het aanrecht stond. Terwijl ik wachtte op de machine nam ik al een doos ontbijtgranen uit een van de bovenste kastjes en maak snel een simpel ontbijt voor mijzelf. Ik had al een klein rugzakje ingepakt met voedsel voor op de trein zelf sinds de rit wel 3 uur duurt. Gelukkig was ik wel niet alleen en had mijn leerkracht me in een vierzit gezet met mijn twee beste vriendinnen; Anne en Jackie. Ik kende ze al sinds de eerste dag van het 3de middelbaar en we konden niet meer zonder elkaar. Ik nam een slok van mijn mok en genoot van de warmte die deze aan mijn handen gaf. Hopelijk is het in Frankrijk warmer.

"Jane!" Werd er in mijn oor geroepen. Ik schrok op en haalde haastig mijn muziek uit mijn oren. Ik keekk recht in Jackies grijnzend gezicht waarna ik zuchtte. "Wat nu weer?" Mompelde ik en speel met het oortje in mijn hand. "Heb je iets te eten mee?" Vroeg ze en paste haar blik aan om me te overtuigen. "Laat me raden," begon ik en hees mijn rugzak op mijn schoot," Jackie de Grote was weer eens slim om haar wekker niet te zetten en heeft alleen een tandeborstel bij". Ze keek me geschockt aan, "dat was één keer op scoutskamp, wanneer laat je dat ooit los?" loste ze gefrustreerd en ik hoorde Anne tegenover me zuchten. "Realiseer het je, Jack. Dat doet ze nooit," zei ze en richtte haar blik dan terug op haar gsm.

We waren inmiddels al een half uur op de TGV. Het ging nog lang duren voordat deze het station ging binnenrijden, maar ik was het nu al beu. De landschappen schoven zo snel voorbij het raam dat ik er vrijwel hoofdpijn van kreeg. Ons tafeltje lag al lang vol met Annes schoonheidsproducten die ze nog niet op haar gezicht had kunnen gooien deze ochtend door tijdsgebrek. "Kijk, ik geef je een pakje chips als jij ons eerste cafetje betaalt in Parijs, deal?" Ze knikte hevig en trok het gele zakje als een wild dier uit mijn handen. "Je hebt niet gezegd dat Mc Donalds niet telt," mompelde ze met haar mond vol. Ik rolde met mijn ogen en keek terug naar Anne, die haar gsm momenteel als spiegel gebruikte om haar wenkbrauwen in te vullen. "Hoeveel jongens kan ik verwachten in ons hotel te zien, Anne?" Vroeg ik plagend en ze keek me met een listige glimlach. "Vakantieliefde is mooi maar verkeerd, begin er niet aan," spreekt ze en wilt zich terug focussen op haar kleurboek. "En schatjes, ik draag geen make-up voor jongens, maar het is een pluspunt," voegde ze er nog aan toe waarna ze terug haar focus gooide op wat ze bezig was.

Ik schudde mijn hoofd en zette mijn rugzak terug op de grond. Ik maakte kort oogcontact met Jack die alleen maar op haar chips lette. Wetende dat ze blij was met haar gift stak ik mijn oortje terug in mijn oor en begon verder te luisteren naar het liedje dat nu ten einde was gekomen.