Wolven van Parijs ✓

-|| 3 || Aanvaring op zijn Frans

Lees Authors Note Onderaan!

Al was het nog maar in de vroege voormiddag, De Champs-Élysées* bruiste al van het dagelijks leven.  Van luxueuze winkels tot typische Amerikaanse restaurants, deze straat had meer dan heel Antwerpen bij elkaar. Ons hotel lag vlakbij deze winkelstraat en maakte de wandeling naar daar kort en aangenaam, perfect voor luie tieners zoals wij.

* = Breedste winkelstraat in Parijs

"Deze straat is langer als ik had verwacht," zei Anne die duidelijk verrast was. "That's what she sa-" voor Jackie haar zin kon afmaken, klopte ik haar tegen haar schouder.  "Wat? Niemand verstaat hier toch Engels, ze leren dat hier niet," mompelde ze koppig en ik rol met mijn ogen. "Ze kennen echt wel genoeg van die taal om dat te verstaan, Jack," antwoordde ik waarna ze op het Amerikaans burger restaurant wees. "Dat dat het eerste is wat je in Frankrijk wilt doen," zuchtte Anne en ik lachte. "Kom op, we gaan niet al ons geld op doen aan dure restaurants," zei ik waar ze uiteindelijk akkoord mee gingen. We wandelden een stukje naar het 'restaurant' en stapten binnen. Nadat Anne, de enige die van ons 3 een beetje Frans beheerste, een klein menu bestelde, besloten we om buiten te eten sinds de lucht stillaan begon op te warmen. Gelukkig had deze ook ontbijt, waardoor we onze dag niet moesten beginnen met een Big Mac.

"Weet je, meeste boeken overdrijven niet. Jongens in Frankrijk zijn knapper als in Antwerpen," zei Anne die een slok van haar milkshake nam. Jackie keek haar spottend aan. "Jij zegt niets, je ziet geen enkel mens meer staan," voegde Anne er snel aan toe. Jackie was al lang niet meer geïntresseerd in dat geslacht, maar het leek momenteel meer op een grap. Geen flauw idee wat er zich in dat hoofdje van Jackie afspeelt, ze kan zich even goed aangetrokken voelen voor een hond. Mij maakte me het niet veel uit, maar ik moet toegeven dat Anne haar speculatie wel waar zou kunnen zijn.

"Nog altijd, wat is daar belangrijk aan?" Zei ze en nam een slok van haar koffie. Anne rolde met haar ogen en keek terug op haar gsm. Er was nog niet veel volk op de straat, maar toch gaf het je al een opgewekt gevoel. Kleuren en geuren overheersten over de stenen en iedereen leek er goed gezind van te worden.

Dan leek alles plots snel te gaan. Een schim in donkere kleding naderde ons en knalde recht in onze tafel. Alles wat daar op stond werd gekatapulteert in de lucht en landden op de meest ongelukkige plaatsen, zoals Annes milkshake op mijn trui. Ik voelde hoe de ijskoude drank door drupte tot op mijn buik en dan de zwaartekracht verder liet overnemen. Ik wist niet wat ik hierover moest denken, de adrealine jaagde zichzelf door mijn lichaam.

De persoon lag een paar meter verder van ons in de zon op de grond. Zijn skateboard, dat hem rammende door het terras had gebracht, lag ondersteboven naast hem terwijl nog een paar wieltjes traag uittolden van de wilde rit. "Kijk eens uit je doppen, gast!" Riep Jackie op de jongen terwijl ze haar voeten wat verder verwijdert van de omgevallen tafel. Hij leek nog in schock te zijn van deze actie waardoor hij pas na een paar seconden op stond. Hij reageerde niet direct op Jack die stond te koken van woede en duidelijk klaar was om hem een mep te verkopen. "Jackie, we zijn in Frankrijk. Hier spreken ze geen...-" probeerde Anne aan haar uit te leggen maar de jongeman, die nu voor ons stond, onderbrak haar. "Mijn oprechte excuses, ik ging veel te snel em verloor controle," zei hij onschuldig en bukte zich om het tafelblad vast te nemen en de tafel terug op zijn plaats te zetten. "Als je je controle zo gemakkelijk verliest kan je maar beter van de straat gaan met dat ding, makker," blafte ze door naar hem en voor ze een schijnbeweging naar hem kon maken sloeg Anne haar armen rond haar lichaam heen zodat ze niets meer kan doen. Hij leek lichtelijk onder de indruk te zijn van haar opmerking, maar stond dan terug recht.

"Nogmaals sorry, ik kon er niets aan doen," zei hij en zet een paar stappen achteruit om zijn bord op te pakken. "Volgende keer trager rijden," mompelde ik sneller als ik had gewild. Al dacht ik dat dat onverstaanbaar klonk, hij draaide zijn hoofd toch naar me. Zijn ijsblauwe ogen leken mijn ziel te doen smelten en ik voelde me langsbinnen opwarmen ontdanks de koude, suikerbevattende drank die nu tegen mijn huid kleefde. Ik voelde me verstijven en leek niet te ontsnappen aan zijn oogcontact, het gaf me zelfs geen adempauze. Wat dit ook was, hij voelde het duidelijk ook.

"Maar hey, wie gaat dit allemaal betalen, hier? Dit was mijn zakgeld voor de maand!" schreeuwde Jackie die zich nog steeds uit de menselijke dwangbuis probeerde te wurmen. Hij knikte en haalde een wel erg dikke portemee boven voor iemand van onze leeftijd, meestal had ik niet eens geld om een knoop te kopen. "Hier," zei hij eervol en geeft haar een paar gekleurde briefjes. "Oh, dat is toch veel te ve..-" probeerde ik te zeggen maar Jackie riep over me. "Een milkshake kost meer dan je denkt," ik zag hoe hij dan pas in de gaten krijgt dat mijn trui een kunstwerk was geworden door het plakkerig spul en hij zette een stap naar me toe. Een gevoel van dominantie smeltte van hem af maar toch weigeren mijn benen om me verder weg te brengen. Hij nam de rand van zijn donkerblauwe trui vast en trok deze omhoog. "Wauw hallo, de Moulin Rouge ligt hier wat verder op!" Weet ik uit te brengen en zijn kleine lachje in reactie leek de lucht rond me enkel meer doen koken. Hij trok uiteindelijk snel zijn trui uit om een gewoon wit shirt eronder te tonen. "Hou maar, ik beloof dat ik het nog goed zal maken aan jullie," zei hij waarna hij vertrok. "Ik hoef jouw gezicht niet meer te zien hoor, typische hangjongere," hoorde ik Jackie zeggen terwijl ik met mijn ogen hem terug volgde tot aan zijn skateboard en hij terug vaart nam. Dan pas heb ik door hoe genietend mijn twee vriendinnen naar dit tafereel stonden te kijken.

"Wat?" Vroeg ik en leg de trui over mijn arm. Jackie trok een wenkbrauw op terwijl ze haar vingertoppen over de biljetten liet glijden. "Die gast zag je zitten," zei ze en Anne knikte," en jij duidelijk ook". Ik rolde met mijn ogen. "Dit is de cliché voor woorden," mompelde ik als antwoord," jullie hebben gewoon te veel Romantische Comedies gekeken". Toch ontritste ik de trui, Ik wilde gewoon geen kou lijden. Ik was sowieso van plan om terug te keren naar het hotel om niet de hele dag een vreemde zijn trui aan te hebben, maar voor nu diende het voor de ochtendtemperaturen. "Eerlijk gezegd heb ik nog nooit gehoord over iemand die letterlijk Bowling speelt op de Champs-Élysées," zei Jackie waarna ik de deur van de winkel hoorde opengaan. Een struise vrouw kam met een scherpe uitdrukking in het deurgat staan. Ze leek op een breekpunt van woede en stress te zijn, klaar om ons aan ons haar terug binnen te trekken.

"Qui va nettoyer ça?" Riep ze naar ons, al had ik geen idee wat het betekende. "Wat zegt ze?" Fluisterde ik naar Anne die zelf ook verbijstert naar de vrouw staarde. "Ik ben niet zeker, maar ik denk dat we beter rennen!" Zei ze en we liepen snel de weg op. We hooren haar nog wild op ons reageren, maar we probeerden zo ver mogelijk weg te geraken van het restaurant, terug richting het hotel. Wat ze ook zei, is me een raadsel. Het enige wat ik zeker weet is dat we niet terug naar daar gaan voor de volgende 25 jaar...

--

D I S C L A I M E R:

Ik ben niet frans, het is zelfs een van mijn slechtste vakken. Toch zal ik met mijn goede vriend 'Google Translate' en mijn brede kennis de Franse taal in dit verhaal integreren.

Ik vooral dat je het gevoel krijgt dat je in Janes schoenen staat,
D.M.V geen vertalingen vertalingen te plaatsen.
Reacties die dit wel doen zullen dus verwijdert worden

Dankjewel om dit toch te lezen, je mag altijd je mening/tips geven zodat dit verhaal tenminste goed kan worden XD

Don't fail this day,

StaywithSpeedy