KIZIL DALGA

12

Güz'ün  kendinden emin bir duruşu vardı. Ama yüzündeki ifade biraz kuşkuluydu. Vücut diline bakılırsa da güvenilir bir insandı.

"Ben Edgü. Buranın yöneticisiyim. Teklifi kabul etmene sevindim." Gülümseyerek göz kenarlarının kırışmasını sağladı.

"Güz. Ama siz beni tanıyorsunuz galiba." Yandan Cesur'a baktı. O ise masadaki kalemlerle ilgileniyordu.

Güz'ün neden bahsettiğini anlayan Edgü, Cesur'u uyarmak amacıyla boğazını temizledi yüksek sesle. Gözlerin üzerinde olduğunu anlayan Cesur ise önce boş boş baktı sonra da pek istemeyerek toparlandı oturduğu yerde.

"Seni gizlice takip ettirdiğim için kusura bakma ama böyle olması gerekiyordu. Ayrıca atölyene dokunmayacağımın sözünü verebilirim. Ancak şu saatten sonra bilmelisin ki bizden birisin. İstesen de istemesen de. Cesur seni uyarmıştır diye düşünüyorum."

Cesur rahatsızca kıpırdandı.

"Yani... Açık açık söylememiş olabilirim ama o zeki bir kız, anlamıştır diye düşündüm." Kafasını kaşıdı yavaşça.

Edgü, Cesur'a çok keskin bir bakış atarak bunun hakkında sonra konuşacaklarını açıkça belli etti.

"Sorun değil. Ben gerçekten sizinle çalışmak istiyorum."

"Peki, bizimle çalışmak istemenin en önemli nedeni nedir?" Kollarını kavuşturan Edgü, düşünceli bakışlarını Güz'ün kızıl-kahve saçlarında gezdirdi. Karmakarışık olmuşlardı.

Güz, bir süre söyleyeceklerini toparladı ve ardından konuştu.

"Siz bana özgürlük sunuyorsunuz. Normal hayatta özgür olmadığımızı düşünerek söylemiyorum bunu. Anlıyorum devletimizin ne büyük sıkıntılar çektiğini. Yoğurdu üfleyerek yiyorlar artık. Diyeceğim şu ki ben diğerlerine göre daha farklı bir düşünceyle büyüdüm. Babam beni olabildiğince sıkmamaya çalıştı. Yaşıtlarıma kıyasla daha atılganım ve onlardan daha geniş düşünebiliyorum. Bunu değerlendirmek ve milletime faydalı olabilmek istiyorum. En büyük amacım bu."

Hafifçe nefes vererek Edgü Hanımın suratına baktı. Kadın etkilenmiş gibi görünüyordu. Cesur ise bunu dile getirmeden duramadı.

"Vay be. Biz tam anlamıyla bir Simurg ajanı bulmuşuz."

"Anlıyorum" demekle yetindi Edgü. Bu kızdaki cevheri daha ilk dakikadan fark etmişti.

"Sana bir sözleşme imzalatacağım. Ondan sonra akademiyi bırakıp orada geçirdiğin zamanı buraya harcaman gerekecek. Artık burada eğitim alacaksın. Her şeyi öğrenecek ve kendini olabildiğince geliştireceksin. Diğer insanların bilmediklerini bileceksin. Ama onlara asla söylemeyeceksin." Uyarır gibi bir bakış attı ayağa kalkarak.

"Elbette." Güz, başını sallayarak onayladı.

"Tamam, hadi şu evrak zamazingolarını halledin de gezmeye çıkartayım Güz'ü." Cesur'un amiri karşısında bu kadar gevşek olması rahatsız ediciydi.

"Cesur" dedi Edgü olabilecek en sert tonda.

"Tamam tamam. Kızma patron." Ellerini havaya kaldırıp, ben masumum der gibi baktı.

"Ha bu arada." Edgü elini kaldırıp Güz'ün kendisine bakmasını sağladı.

"En kısa zamanda babanla görüşmek istiyorum. Ona söyler misin?"

Güz, kaşlarını çattı.

"Neden onunla görüşmek istiyorsunuz ki?"

Edgü, gözlerindeki sisli ifadeyle Güz'e baktı. Hafifçe gülümseyip konuştu.

"Bunu sana baban anlatsa daha iyi olur. Ona bu hafta sonu size geleceğimi söyle."

Gözlerini kırpıştırarak başını salladı evet der gibi.

Güz, evraklara son imzayı atar atmaz Cesur onun kolunu yakaladı ve sürüklemeye başladı.

"Önce oyun salonunu gezelim. Sonra da kapalı spor salonlarına geçeriz. Yatakhaneler de var tabi... Ohooo, sen amma da yavaşsın ya!" İsyan eden Cesur, Güz'ün kolunu çekiştirdi.

"Dur bir dakika. Kutu ne olacak?"

"Ya bırak sen onu. Buradan daha güvenli bir yer daha bulamazsın. Hadi yürü."

Güz'ün itirazlarına aldırmadan Cesur onu çoktan koridora sürüklemişti.

Edgü ise arkalarından bakıp hafifçe gülümsedi. Şu oğlu yok muydu? Herkese kendini sevdiriyordu. Oğlu olduğunu kimse bilmiyordu elbette ki. Cesur'un buralara kadar torpille geldiği dedikodusunu yaymak istemezdi.

Sonrasında gözleri yerde duran kutuya takıldı. Gülümsemesi yavaşça silindi ve aklını düşüncelere bıraktı. Bu kutuda çok küçük olan ama bir o kadar büyük etki yaratacak bir şey vardı.

***

Beğendiyseniz paylaşmayı unutmayın lütfen. 😀

Mavili geceler.