The Clique

Chapter 29 || Agreement

Chapter 29
Agreement

Lois De Guzman

Jeez. Aobrang hirap palang talaga ng college. Sobrang nakakafrustrate. Halos magdamag na ako laging nakakatulog dahil sa projects. Tignan mo bukas meron kaming reporting about how we wanted to have a job, and anong job yun. Crazy right? Kahit na Performing Arts and Photography ang kinukuha ko ang hirap humanap ng proper words na gagamitin.

I would say, ilang araw na rin kaming hindi nagkikita ni Kobi, minsan kasi napapaiba yung schedule niya sa schedule namin kaya halos uwian nalang kami nagkikita, at kapag nagkikita naman kami lagi siyang umaalis agad. Oo alam kong nagbreak kami a few months back but I have a good reason.

Hindi ko nga alam kung paano niya natanggap eh, until now magkaibigan pa rin kami but some people, I must say? Pagkabreak nila sa boyfriend nila ni ha ni ho wala. But I think it's a good thing na hindi ganun si Kobi and he still accepted me as his friend even thought may past kami.

"Lo, wait!" Nakita ko si Dexter na papalapit sa akim habang hawak ang camera niya. Oo nga pala photography rin siya, same course.

"Yes, Dex? Why?" May inabot siya sa akin na papel. I think para 'toh sa project namin. Ilang araw na rin kasi akong hindi pumapasok sa Photography dahil mas inatupag ko ang Performing Arts. Yung time na dapat for Photography ay ginagamit ko upang makapagpractice for a play.

Sobrang hirap talaga sa college. But hanggang sa kaya ko pa, kakayanin ko pa.

"Wow, thanks!" Pumasok ako sa printing room at nakita ko ang professor ko. Binigay ko sa kanya ang excuse slip ko at nakalagay dun ang mga dahilan kung bakit hindi ako nakakapasok sa class niya. At habang binabasa niya, nakita ko sa mga mata niya ang disappointment.

"Ms. De Guzman, you were such a good photographer and I can see that in your photos, but in the other half your also a great performer. Lois, you have to choos between the two." Tumigil siya at bumuntong hininga. "You have to make the right choice Ms. De Guzman hindi sa lahat ng oras ay mababalance mo ang oras mo for performing and taking good photos." Ngumiti siya bagp pirmahan ang excuse slip ko. Umupo ako sa upuan ko at nilabas ang camera ko upang tignan ang mga litrato ko.

May future ka nga siguro sa photography, pero pangarap mo ang performing diba?

//

"So, any plans?" Tanong sa akin ni Dexter. Sabay kaming uuwi ngayon dahil balita ko lumipat siya sa apartment na tinutuluyan ko. Sa third floor siya at ako naman sa second so pwede kaming sumabay umuwi.

"Uuwi na, ano pa ba?" Bumuntong hininga ako at inalala ang mga sinabi ng professor ko sa Photography.

"Masyado kang stress, tara kain tayo fishball bago umuwi." Hinatak niya ako bigla at wala naman akong nagawa kaya sumama nalang din ako. Matagal tagal na rin since the last time na nakakain ako ng stret foods.

//

"Diba masarap?" After namin kumain ng fishball at kikiam nag ice cream din kami. At umupo muna kami sa swing dito sa park na malapit lang sa apartment.

"Oo, masarap din pala ang dirty ice cream." Tumawa siya. Ang gwapo niya talaga, pero hindi niya nakikita yun. Hindi niya alam na kapag tinanggal niya yung glasses at braces niya mas lalo siyang gwagwapo.

"Bakit, Lo? May dumi ba sa mukha ko?" Napatigil ako saglit at bumalik sa realidad. Nagulat ako sa mga sinabi niya at ngumiti.

"Alam mo, Dex. Gwapo ka naman eh pero hindi mo nakikita yun." Pero bakit parang hindia siya natuwa sa mga sinabi ko.

"Hindi ako gwapo. Pangit ako." Tumayo ako at tinggal ang glasses niya. Stupid, hindi siya siya pangit. Bulag ang mga tao na nagsasabi na pangit siya. Hindi nila makita ang tunay na anyo ng isang tao dahil napakajudje mental nila.

"Look, Dex. Let me help you," hindi niya ako tinignan at tumingin siya sa ibang direksyon. Bakit niya ba tinatanggi lagi na may itsura siya at kakaiba siya.

"Wala ka ng magagawa sa akin, Lo." Tumingin siya sa akin at kinuha niya ang bag niya at akmang aalis na.

"Just trust me, ako ang magpapabago ng buhay mo." Kinuha ko ang kamay niya at pumunta sa apartment.

//

Umuwi ako kagabi sa bahay kasi kailangan ko ng bagong damit. So nagdecide ako na bumalik saglit sa bahay pero nakatulog ako sa kama ko kaya nakatulog ako.

Pagpasok ko kaminang umaga si Dexter agad ang unang pumasok sa isip ko. Hindi ko alam kung bakit pero siguro it feels good dahil naparealize ko kay Dexter na hindi siya pangit and something in there, deep inside, may something sa kanya na hindi niya nakikita.

"Lo, may naghahanap sayo dito." Hindi ko pinansin si Yaya dahil baka mga kaibigan lang ni Kuya Edcel ang bisita sa baba.

Nagpabango ako at kinuha ang projects and car keys ko syempre kasama yung bag ko at lumabas na ng kwarto.

"Yaya Aling, handa na po ba yung kotse na gaga-" napatigil ako ng makita ko si Dexter sa sofa. Napangiti siya at tinignan ako. Tumayo siya at lumapit sa akin.

"Tulungan na kita diyan," kinuha niya ang bag and projects ko, "Don't worry sabay tayo papasok." Tumango siya kay Yaya Aling at dinala ang bag ko sa kotse niya.

//

He's so different now, nakatulong ako sa pagaayos sa kanya. Tinanggal na niya ang glasses niya at tinuruan ko siya kung paano gumamit ng contacts.

Iniba ko rin ang clothing niya, iniba ko ang style niya sa pananamit. And most of all, tinuruan ko siya ng tama posture, and now his very different, mas lalo siyang gwumapo at sa tingin ko malimit lang ang makakakilala sa kanya.

"Paano mo nalaman ang bahay ko?" Napasmirk siya bago tumingin sa akin, "Well, marami akong ways."  Napangiti ako at tumago nalang.

"Lo, let's make an agreement." Napatingin ako sa kanya, which means, "I'm listening" .
"Tulungan mo akong humanap ng perfect girl, and I will help you gain your Photography grade." Ouch. Bakit parang nasaktan ako sa sinabi niya? Hindi ba dapat maging masaya ako para sa kanya? Pero bakit hindi ako masaya? Bakit ako nalulungkot?

Is it possible, that me, Lois is falling deeply in love with Dexter but I don't know about it yet, until now?

//

Guys! Omayghad! Thank you for 15k! And 500 followers! Hope our thenasqaud grows more and more and more!

Always remember, KEEP SMILING AND LOVE LOTS!!! ♥♥