The Clique

Chapter 16 || "I'm fine"

Chapter 16
"I'm fine"

Amy Disente

"Mom, I'm fine. Kaya ko na ang sarili ko." Sabi ko habang nakatingin sa window dito sa hospital. Nagagalit ako sa sarili ko kasi nandito ako sa ganitong sitwasyon. Wala naman akong sinisising tao, ok lang naman eh. Hindi ko naman sinasabing kasalanan ng mga kaibigan ko.

Ginusto ko rin naman na sumama kaya may kasalanan din ako.

"Oh, please, Amy. Hindi mo ako maloloko, ilang araw ka nang nasa hospital kailan mong pumunta sa america para matulungan ka ng tama. Look, hindi ka makalakad kailan mo ng tulong" Kinaawaan niya ba ako? Hindi naman ganun kasama ang nangyari sa akin.

"Mom, ok lang ako." Sabi ko at tinugon ko nalang ang atensyon ko sa bintana na nasatabi ko ngayon. Tumulo nalang bigla ang luha ko.

"Amy, pupunta tayo sa states, whether you like it or not. Jas pumunta ka sa resthouse nina Kobi diba? Nasaan na ang mga gamit niya?" Ano? Pumunta siya sa resthouse ni Kobi ng hindi ko alam?

"Ano? Pumunta ka doon ng hindi mo sinasabi sa akin?" Tumingin ako sa kanya. Tinignan niya akp pati na rin si Mommy. Narinig kong bumuntong hininga siya.

"Oo, pumunta ako doon pero hindi naman nila binigay ang mga gamit mo." Sinubukan kong tumayo pero ang sakit talaga ng paa ko kaya tinignan ko nalang siya.

"Bakit hindi ko alam?"

"Hindi mo na rin naman sila makikita, Amy. Aalis na tayo next week pupunta na tayo sa america remember?"

"HINDI NIYO BA NAIINTINDIHAN! AYOKO! HINDI AKO SASAMA, I'LL STAY HERE! HERE!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya napasigaw na ako. Si Mommy kaso eh dadalhin niya ako sa states eh hindi naman kailangan.

"I'll talk to her." Napatingin ako sa taong pumasok sa loob ng hospital room. Unti unting nawala ang galit ko dahil nakita ko siya. Gusto kong tumayo at yakapin siya. Dalawang araw na rin ang nakakalipas simula nung huli naming pagkikita. Nakasunod naman sa kanya si Daddy at nakahawak sa braso niya. Lumabas naman sila Mommy at naiwan naman kaming dalawa.

"You need to go with them." Natanggal ang nga ngiti ko dahil sa mga sinabi niya.

"Ano?"

"Aims, you need it. Mas makakabuti para sa kondisyon mo. Hindi ko naman kayang makita kitang nagkakaganyan. Mas nakakabuti sayo yun. Sumama ka na."

"No."

"Please, Aims. Makinig ka sa akin."

"Ayoko sumama sa kanila, Mark."

"You need to. Para mapadali ang recovery mo."

"No"

"Yes, Aims. Yes."

"No. Akala ko ba mahal mo ako? Bakit mo ako pinakakawalan?"

"Sino bang nagsaba na papakawalan kita? Makakabuti rin naman 'toh para sayo." Lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko.

"You need it, Aims. Hindi ko kayang nakikita kitang nahihirapan." Niyakap niya ako. Niyakap ko siya pabalik. 

Wait for me, I'll be back. I promise." Ngumiti siya sa akin. May kinuha siya sa bulsa niya kinuha niya ang kamay ko, may binagay siya sa akin.

"Kapag nakabalik ka na at nagkita tayo, gusto kong sout mo na 'toh." Tinignan ko ang palad ko. Isang necklace. Heartnecklace.

"Promise me you will." He told me as he brush my hair with his fingers.