Ep:7

8K 511 18
                                    

မနက္ခင္း၏ေနအလင္းေရာင္ခပ္ျပျပေျကာင့္ မ်က္လံုးပြင့္လာသည့္နည္းတူ ခနၲာကိုယ္တစ္ေလ်ွာက္စူးနစ္နစ္နာက်င္မွုေတြကတိုးဝင္လာ၍ ညည္းသံသဲ့သဲ့ေတာင္ထြက္မိေသး...

"အား က်ြတ္စ္ နာလိုက္တာ"

ရင္ဘတ္ေပါ္တစ္ခုခုေရာက္ေနသလိုခံစားမိလို့ျကည့္ေတာ့ yeollie ေလးကနွစ္နွစ္ျခိုက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္
ေအးေပါ့ သူေလးပင္ပန္းေနမွာ...

အဟုတ္မထင္နဲ့ ရြဲ့ေျပာတာ><
တစ္ညလံုးသူမ်ားကိုနိွပ္စက္ထားျပီး အနီွကေလးစုတ္ကအိပ္လို့ေတာင္ေကာင္းတုန္း

"Immmm အိပ္လို့ေကာင္းလိုက္တာ အယ္ ကိုကိုနိုးျပီလား?"

သူ့ကိုယ္ေပါ္ကကိုက္ရာေတြနဲ့ တစ္ဝက္ေလာက္ျကယ္သီးျပဳတ္ေနတဲ့ အက်ႌေအာက္ရင္ဘတ္ေပါ္မွ ညိဳမဲစြဲရာေတြကိုျမင္ျပီးေနာက္ chanyeol ျပန္သတိရသြားသည္ထင္သည္

"ဟီး ကိုကို"

"ေျပာ"

"အင္ ဘယ္လိုျကီးထူးလိုက္တာလဲ"

"ေျပာလို႔"

"ကိုကို...yeollie ေလးကိုစိတ္ဆိုးသြားတာလားဟင္?"

"မဆိုးပါဘူး-_-"

"Yeollie ေလးကေလ...ဟိုေလ...ကိုကိုကစိတ္ဆိုးမေျပလို့ ေဒါသထြက္ျပီးလုပ္မိတာပါ...စိတ္ဆိုးပါနဲ့ေနာ္:("

"..........."

"ကိုကို မေက်နပ္ရင္ က်ြန္ေတာ့္ကိုျပန္လုပ္ေလေနာ္"

ဟမ္း!နစ္နာေနမယ္ ဒီကလုပ္မွမလုပ္ရက္တာကို သိလို့သက္သက္မဲ့ေျပာေနတာ ကေလးစုတ္ေလး!

စဥ္းစားျကည့္ သူ့ကိုစိတ္ဆိုးရပါ့မလားဆိုျပီးေတာ့ညက က်ြန္ေတာ့္ကို....

.

.

.

ကိုက္တာေလ...><

လည္ပင္းကေသြးေတာင္စီးက်တယ္ အသံထြက္ရင္နွစ္ဆဆိုလို့က်ြန္ေတာ့္မွာ ေျကာက္ေျကာက္လန့္လန့္ျငိမ္ေနရေသးတယ္

ေတြးျကည့္...သူကိုက္သမွ်ရိုက္သမွ်ကို အသံမထြက္ေအာင္ပါးစပ္ကိုအတင္းပိတ္ျပီးျငိမ္ခံေနရတာရယ္ ၂နာရီထိုးလို့အိပ္ေပ်ာ္သြားမွ က်ြန္ေတာ္အသက္ဝဝရွုရဲေတာ့တယ္

••Oxygen••Where stories live. Discover now