<<Σου εχω αλλα 14 μεσα στον φουρνο>> μου λεει συνωμοτικα και τσιριζω απο την χαρα μου.
<<Ευχαριστω τοοοσο πολυ. Νομιζα οτι θα τα ξεχνουσες τα γενεθλια μου>> παραδεχομαι και συνοφρυωνεται.
<<Γιατι το νομιζες αυτο;>>
<<Εε να... Μετα απο οσα εγιναν με τη μαμα δεν περιμενα->>
<<Τα δικα σου γενεθλια δεν θα τα ξεχασω ποτε και για κανεναν λογο. Εισαι η μοναδικη μου κορη. Για αυτο και σου πηρα αυτο το δωρο>> μου δινει εναν φακελο που τον εβγαλε απο την τσεπη του.
Το αρπαζω γρηγορα <<Τι ειναι; Τι ειναι;>>
Χαμογελαει.<<Ανοιξε το>>
Το ανοιγω και μολις διαβαζω το χαρτι ουρλιαζω σαν υστερικο <<Δεν. Το. Πιστευω. ΜΕ ΠΗΡΑΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ELLEN MAGAZINE ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΛΗ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ; OMG ΜΠΑΜΠΑΑΑ>>
<<Απο Σεπτεμβριο ξεκινας δουλεια μικρο ζουζουνι>> μου λεει και για λιγο σταματαω.
<<Που ηξερες οτι δινω συμβουλες;>>
Μου τσιμπαει το μαγουλο <<Εξ αρχης ηξερα για τον ιστοτοπο σου μικρη. Απλα δεν σου ελεγα τιποτα για να μην θυμωσεις. Ειχα στειλει εδω και πολυ καιρο αιτηση για να σε παρουν στο Ellen Magazine και μολις εχθες μου εστειλαν οτι σε δεχτηκαν. Πιο τελειο timing πεθαινεις>>
Γελαω και τον ξαναγκαλιαζω. <<Αληθεια δεν ξερω πως να σε ευχαριστησω>>
<<Ααα απλο. Θα φας και τα 14 καπ κεικ ενω εγω θα ειμαι στη δουλεια και ως δευτερο δωρο δεν θα κανεις ουτε μιση δουλεια για σημερα, τι λες;>> μου απλωνει το χερι του.
<<Συμφωνοι>> του σφιγγω το χερι και μερα απο ακομη μια ζεστη αγκαλια τον αποχαιρετω και φευγει για την δουλεια.
Αφου χλαπακιασω 4 απο τα λαχταριστα καπ κει, ενα μηνυμα στελνεται στο κινητο μου.
Οου. Ειναι ο Τζος. Που με θυημθηκε;
"Χρονια σου πολλα Καμελια. Και να'θελα, δεν μπορω να ξεχασω τα γενεθλια σου"
Χαμογελαω ετοιμη να βαλω τα κλαματα.
"Σε ευχαριστω πολυ Τζος. Σημαινει πολλα για μενα αυτο!>> στελνω και αμεσως μετα μου ερχεται μια φαινη ιδεα. "Θα κανω ενα μικρο παρτυ σημερα αντι για το συνηθισμενο καφε. Θες να ερθεις; Σε παρακαλω;"
"Λυπαμαι αλλα εχω κανονισει ηδη να παω αλλου. Ειμαι σιγουρος οτι θα περασετε ωραια>>
Διαβαζω το μηνυμα του και αφηνω το κινητο στην ακρη. Μου φαινεται τοσο παραξενο να μιλαω μαζι του, επειτα απο ο,τι του εκανα.
Τουλαχιστον, ο Τζος πλεον θα ειναι ενας καλος μου φιλος. Αυτο ποτε δεν το περιμενα να το πω, αλλα...
Το κινητο μου χτυπαει και βλεπω το νουμερο του Χαρρυ. Το χαμογελο επιστρεφει στα χειλη μου.
<<Ναι;>>
<<Χρονια πολλα μωρο μουυυ για τα γενεθλια σουυυυ>> μου λεει τραγουδιστα ο Χαρρυ και εγω γελαω.
<<Σε ευχαριστω, μωρακι μου>>
<<Δεν νομιζω να εχεις κανονισει τιποτα για σημερα εε; Στις 9 να εισαι στο σπιτι της Αννι>>
<<Τι; Μα εγω->>
<<Αυτο που ειπα μπεμπα μου. Στις 9 να εισαι εκει. Εγω, ο Αλεξ και η Αννι θα σε περιμενουμε>>
<<Ουφ καλα>>
<<Αα ναι και με γεια το κουρεμα>> μου λεει στο ασχετο και δεν μπορω να μην παρω μια χαζη γκριματσα.
<<Που το καταλαβες οτι κουρευτηκα;>> λεωκαι πιανω τα πλεον κοντα μαλλια μου που απο χθες φτανουν μεχρι τους ωμους μου. <<Απο την Αννι το περιμενα οχι απο εσενα. Εξαλλου τα κουρεψα μονο 3 δαχτυλα>> του λεω και αμεσως κοκκινιζω απο αυτο που μολις ξεστομισα.
