Czy skrzywdzona dziewczyna może zapomnieć o demonach przeszłości?
Czy może rozpocząć życie na nowo bez zbędnego bagażu, który dźwiga od lat?
Summer Blase to młoda kobieta, która została brutalnie skrzywdzona przez bliską jej osobę.
Kobieta uciekała...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Leżałam na łóżku, wtulona w Connora, wciąż nie mogąc uwierzyć we wszystko, co ostatnio działo się w moim życiu.
To było istne szaleństwo, ale... byłam szczęśliwa.
Gdyby ktoś powiedział mi dwa tygodnie temu, że poznam mężczyznę, którego obdarzę uczuciem, zwyczajnie wyśmiałabym tą osobę, a teraz...
Teraz nie potrafiłam znieść myśli, że Connor mógłby nagle zniknąć z mojego życia, na powrót zostawiając mnie samą.
- Summer?
- Tak? - zapytałam i spojrzałam na niego, odchylając głowę.
- Czy twoi rodzice wiedzą o tym, co ci się przytrafiło?
- Nie. - westchnęłam i ułożyłam głowę na jego klatce, a on zaczął gładzić dłonią moje ramię. - Tamtej nocy nie wróciłam do domu. Nie mogłam się tam pokazać. Oni... Nie uwierzyliby mi w to wszystko, więc wolałam zniknąć z Nowego Jorku.
-Nie próbowali cię szukać?
- Próbowali. - przyznałam cicho. - Jednakże ja ciągle zmieniałam miejsca, wymykając się im. Przez trzy lata tułałam się po różnych miastach, aż w końcu dotarłam do Los Angeles i dzięki temu, że się tutaj znalazłam, poznałam Su. Gdyby nie to, że mi pomogła, to przypuszczam, że już dawno zniknęłabym z tego świata...
- W takim razie muszę podziękować Suzan za to, że dzięki niej mam cię teraz przy sobie. -powiedział i pocałował mnie w głowę.
Uśmiechnęłam się pod nosem i powoli zaczęłam oddawać się senności, która brała nade mną górę.
- Dobranoc. - wymamrotałam sennie.
- Dobranoc,skarbie.
Odpłynęłam do krainy Morfeusza, w głębi siebie czując, że tej nocy żaden koszmar mi się już nie przyśni.
***
- Mer, pobudka śpiochu. - dobiegł do mnie głos Connora.
Wymamrotałam coś pod nosem i nakryłam się okryciem po samą głowę, nie chcąc odbierać sobie przyjemności.
Jeszcze tylko chwilka...
Brunet zaśmiał się i odgarnął mi pościel z twarzy, po czym przycisnął swoje wargi do moich, a ja momentalnie się rozbudziłam, odwzajemniając jego pieszczotę.
- Dzień dobry. - wyszczerzył się do mnie.
- Dzień dobry. - odpowiedziałam, unosząc kąciki ust.
Otaksowałam spojrzeniem ciało mężczyzny, odziane w grafitowy garnitur, w którym wyglądał wspaniale i odruchowo zagryzłam wargę.
Ale zaraz... Skoro on jest już gotowy do pracy, to...
