Czy skrzywdzona dziewczyna może zapomnieć o demonach przeszłości?
Czy może rozpocząć życie na nowo bez zbędnego bagażu, który dźwiga od lat?
Summer Blase to młoda kobieta, która została brutalnie skrzywdzona przez bliską jej osobę.
Kobieta uciekała...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Weszliśmy do lokalu, a wszystkie pary oczu momentalnie skupiły się na naszych osobach. Ludzie zaczęli do nas podchodzić, by przywitać się z moim towarzyszem, a ja usilnie starałam się stać z boku, byle tylko nie musieć rozmawiać, ani wymieniać uścisku dłoni z obecnymi tu, osobnikami płci przeciwnej.
Zawzięcie próbowałam zwalczać w sobie panikę, ale to wcale nie było łatwe zadanie. Poczułam nieodpartą chęć ewakuowania się z tego miejsca, ale Connor niespodziewanie przyciągnął mnie do swojego boku, niszcząc tym samym moje niecne plany.
Szkoda tylko, że nie zdawał sobie sprawy, jak wiele nerwów kosztowało mnie, przebywanie w otoczeniu tak wielu mężczyzn...
Ale, skąd niby miał to wiedzieć?
- Witaj, Connor. - wtrącił mężczyzna, który zatrzymał się przed nami.
- Cześć, Mark. - odpowiedział Connor i uścisnął dłoń znajomemu. - Cieszę się, że jednak postanowiłeś się pojawić.
- Nie mogłem sobie tego odpuścić. W końcu jestem twoim stałym klientem, no i przyjacielem. - skwitował, a na moje ciało mimowolnie wpełzła gęsia skórka.
Poczułam coś dziwnego... Poprzedni mężczyźni nie wywoływali we mnie takiego... niepokoju, jak ten tutaj.
Co jest?
- A kim jest twoja towarzyszka? - zapytał facet, skupiając na mnie swoje tęczówki, a mi natychmiast zrobiło się zimno.
Spokojnie, Summer. Weź się w garść. Obok ciebie jest Connor. Poza tym to tylko jego przyjaciel... Nic ci nie zrobi!
- Summer, poznaj Marka Collinsa. Mark, to Summer Blase. - przedstawił nas sobie brunet.
- Bardzo miło mi cię poznać. - oznajmił Mark i wyciągnął w moją stronę dłoń, a ja zaczęłam panikować.
Nie chcę żeby mnie dotykał. Coś jest z nim nie tak!
Strach zakorzeniał się w moim ciele, a mój oddech momentalnie przyspieszył, grożąc mi hiperwentylacją.
Musiałam się czegoś złapać, zdobyć kotwicę, dzięki której udałoby mi się pozostać na powierzchni, bez uprzedniego utonięcia w otchłani, która zaczęła mnie wciągać w swoje szpony. Łzy zakuły mnie pod powiekami, więc odpędziłam je mruganiem i pospiesznie odnalazłam dłoń Connora, splatając swoje palce z jego.
Bezpieczeństwo... Ogarnęło mnie poczucie bezpieczeństwa, a przerażenie migiem ustąpiło...
Mężczyzna spojrzał na mnie zaskoczony, ale, na szczęście, mnie nie puścił.
- Wszystko w porządku? - zapytał, a ja wyczułam wyraźną troskę w jego głosie.
- Tak. - szepnęłam i spojrzałam z niepokojem na mężczyznę, który wgapiał się we mnie, jak sroka w gnat.
