Voodoo doll

58

*vertrek tour*

POV Laura

Het is nu al ongeveer 4 dagen later en ik praat nog steeds niet met Ashton. Michael en Luke doen er wel alles aan om ons terug samen te krijgen. Maar dat zal ze niet lukken.

We komen in het vliegtuig en ik kijk waar ik zit. Ik zoek mijn plaats en mijn oog valt meteen op wie naast me zit. Ashton. Ofcourse, de jongens hebben me dit ticket express gegeven zodat ik naast hem zou zitten. Zuchtend zet ik me naast hem.

<>

Na een tijdje zucht ik opnieuw geïriteerd. Ik verveel me echt super hard. Ik kijk om me heen, en kan het niet laten om naar Ashton te kijken. Hij heeft een koptelefoon op en ligt te slapen. Ik laat mijn ogen over hem heen glijden, en mijn oog valt op zijn polsen. Hij heeft super veel bandjes aan. Normaal heeft hij er nooit zoveel! Ik schuif ze langzaam opzij, in de hoop dat hij niet wakker wordt. Ik slaag een hand voor mijn mond als ik verschillende sneeën zie, die nog niet van lang geleden zijn. Ze moeten echt van nog maar 1 of 2 dagen geleden zijn... Ik weet dat ik niet met hem ging praten en hem pijn wilde laten voelen vanwege zijn eigen fout, maar zo erg bedoelde ik het ook weer niet... Ik wilde nooit dat hij dat zou doen. Ik geef nog steeds om hem, super veel. Al denkt hij van niet.

<>

In de tourbus kies ik het bed zodat ik boven Nickay slaapt. Boven mij slaapt Calum en daarboven Michael. Ja, het zijn 4 bedden hoog omdat Nickay erbij is gekomen. Dat kind moet ook altijd moeilijk doen.

Ik lach even om mijn eigen gedachte en Calum kijkt me raar aan. Ik schud mijn hoofd als teken dat het niks is. Aan de andere kant slaapt Luke onderaan, Ashton daarboven en boven Ashton slaapt Britt. Ik weet niet of ik het erg moet vinden dat ik over Ashton slaap, ik wil hem nog wel zien. Ik zou hem niet kunnen missen. Dan bedenk ik me ineens iets.

"Ashton" hij kijkt verbaasd op."Ik wil je even spreken" hij knikt en staat op."en ik word het liefst niet gestoord, het is best serieus" zeg ik tegen de anderen. Nickay kijkt me grijnzend aan, ze denkt vast dat ik iets anders van plan ben...

In de lounge sluit ik de deur en hij zet zich neer. Ik zet me op de andere zetel en kijk hem serieus aan."ik weet dat ik eerst niet met je wilde praten" begin ik."maar dit is echt serieus" ga ik verder."ik maak me zorgen om je, Ashton. Ook al zijn we uit elkaar, ik geef nog steeds om je." zeg ik zacht."waarover heb je het?" "ik weet het, ik weet ervan. Ik heb het gezien in het vliegtuig. Je draagt opeens veel meer bandjes. En die sneeën zijn niet van lang geleden. Is dit vanwege mij?" ik kijk hem bang aan.

"ik mis je, Lau. Ik mis je aanrakingen. En ik verdien het gewoon om dit te voelen, ik heb je gekwetst. Heel erg zelfs. En het spijt me echt enorm"