Voodoo doll

28

POV ASHTON

"Wauw, het concert ging echt goed!" Roept Calum blij als we het podium afgaan."ze zijn altijd goed, Cal" lach ik."maar nu was hij beter!" Ik zucht en schud lachend mijn hoofd."Bri, heb je Lau ergens gezien?" Voor ik het weet begint ze te huilen."Bri? Wat is er? Is er iets met Lau gebeurd?" Zeg ik ongerust."ga naar de tourbus" snikt ze. Zo snel als ik kan loop ik naar de tourbus. Ik doe de deur open."LAU?" roep ik door de tourbus, maar zonder reslutaat. Ik ga de hele tourbus door, maar ze is er niet. Opeens valt mijn oog op een envelope die op mijn bunk ligt. 'Het spijt me' staat er in grote letters op. Ik herken meteen het handschrift van Laura. Met trillende handen pak ik de envelope en haal er een papier uit.

Het spijt me, voor wat ik jullie nu ga vertellen. Het spijt me zo ontzettend erg, Ashton. Ik hoop dat je me het kan vergeven. Ik wilde dit niet, echt niet. Maar het gebeurde toch. En waarom? Ik heb geen idee.

De avond dat ik alleen ging wandelen, was er wat gebeurd. En jullie hadden natuurlijk door dat er iets met me was, maar ik heb jullie niets kunnen vertellen. Ik wilde het niet, ik wilde jullie geen pijn doen. Alleen Calum en Britt weten wat er toen gebeurd is. En Britt weet nog iets, dat veel erger is dan dat.

Ik ben verkracht geweest die avond. Het spijt me zo, Ashton. Maar ik kon echt niets doen... ik heb alles geprobeerd... ik hoop zo dat je niet boos op me bent... Ik wilde niet dat het gebeurde... En ik vind het zo laf van me dat ik dit niet in je gezicht kan zeggen, maar ik wil je niet verdrietig zien... ik hou van je..

En of het niet slechter kon, kwam ik erachter dat ik zwanger van hem ben. Ja, ik heb gewoon een kind van iemand die me verkracht heeft. Wat ik ermee ga doen? Ik heb geen idee. Misschien adoptie, misschien abortus. Maar ik zie niet echt zitten om het alleen op te voeden, en ik ben nog zo jong. Ik heb nog een heel leven voor me! Ashton, ik weet dat je nu heel boos op me zult zijn. Ik heb dit gewoon voor je verzwegen. En het spijt me echt enorm, ik heb zo'n schuldgevoel... ik had het nooit zover moeten laten komen.

Dus daarom, heb ik besloten, om weg te gaan. Van jullie. Ik kon niet bij jullie blijven, jullie kunnen moeilijk met me opgescheept zitten... dat zou niet leuk voor jullie zijn, ik wil jullie leven niet verpesten. Omdat ik zoveel slecht gedaan heb, en ik was niet eens dapper genoeg om het jullie te vertellen. Wanneer jullie deze brief lezen, ben ik al vertrokken naar ergens anders. Ik kan niet zeggen naar waar, ik wil een nieuw leven beginnen. Dan kan ik jullie niet meer verdrietig maken.

Of ik nog gelukkig kan worden? Ik heb geen idee. Zonder Ashton kan ik niet eens gelukkig zijn. Hij is mijn zonnetje, wanneer ik het niet meer zie zitten. Ik heb hem nodig, maar ik moet hem loslaten. Anders ga ik hem alleen maar meer pijn doen. En dat wil ik niet. Ik wil hem niet verdrietig maken. Dat verdient hij niet. Hij verdient het om gelukkig te zijn.

Ashton, ik hoop dat je iemand zult vinden die net zoveel van je houd als ik doe. Je weet niet hoe speciaal je voor me bent. En ik weet dat ik veel slechte dingen gedaan heb, maar weet dat ik dit niet met opzet doe. Ik doe het omdat ik van je hou, en ik wil je geen pijn doen. En als ik wegga, kan ik je geen pijn doen. Kan je niet verdrietig zijn. En jouw glimlach, Irwin, is het mooiste dat er bestaat. Ik geef ontzettend veel om je, vergeet dat niet. En ik zal nooit zoveel van iemand houden, als ik van jou hou. Ik zal je nooit vergeten, Ash. En ik hoop dat jij mij ook nooit zult vergeten.

Ik zal jullie allemaal nooit vergeten. Ik hou van jullie.

Miljoenen tranen rollen over mijn wangen. Ik ben haar kwijt. En ik weet niet waar ze is. Ik zou haar willen helpen, haar zeggen dat het haar schuld niet is en dat we er samen uitkomen. Maar ze is gewoon weg... ik moet haar gaan zoeken. Ik moet er voor haar zijn.

"Gaat het wel?" Vraagt Michael voorzichtig, ook hij heeft tranen in zijn ogen."ik moet haar vinden" snik ik."iemand moet toch weten waar ze is? Misschien heeft de media haar al ergens opgemerkt" zeg ik hoopvol."Britt, weet jij soms waar ze is?" Vraag ik haar."n-nee" stotterd ze. Ik laat me verslagen op de bank vallen."misschien is ze verliefd op iemand anders, maar wilt ze het niet tegen me zeggen en is daarom weggegaan" "dat zou ze nooit doen, ze houdt zielsveel van je" zegt Michael."eerst Nickay, nu Laura..." mompelt Luke waarna hij even snikt."ik moet haar vinden" zeg ik nog eens vastbesloten."laten we gewoon eerst op twitter vragen aan de fans dat als ze haar zien dat ze het moeten laten weten" zegt Calum. Ik knik en plaats meteen een tweet.