Voodoo doll

29

POV Laura

Hier ben ik dan. Momenteel sta ik voor Nickay haar huisdeur. Ik bel aan en wacht geldudig af."Lau? Wat kom je hier doen? Niet dat ik het erg vind ofso" ze kijkt me met een lichte frons aan."ik moet je een hoop vertellen" zucht ik."awhh, kom maar binnen" ze laat me binnen en ik volg haar naar de woonkamer. Mijn koffers heb ik in de hal laten staan. Ik ga naast haar op de bank zitten en begin te vertellen.

<>

"Oh my god" zucht ze."het spijt me zo erg dat dat je moest overkomen... en natuurlijk mag je hier blijven" ik kijk haar dankbaar aan."heb je trouwens Luke zijn telefoonnummer? Ik moet hem dringend bellen" "ja, wat is er eigenlijk gebeurd?" Ze zucht diep."dus... ik weet niet of jullie het gemerkt hebben, maar ik was mijn gsm in de lounge bij jullie vergeten..." ik begin te lachen."nee dat hebben we niet gemerkt, misschien is die ergens onder geschoven ofso" ze knikt."dat kan wel" "en Luke is nogal verdrietig, nogsteeds, ookal is het al super lang geleden. Hij mist je echt. Ik zal je zijn nummer geven maar je zegt niets over mij, ik heb zoveel schrik dat ze boos op mij zijn" "wees gerust, je bent hier veilig" ik pak mijn telefoon en geef haar Luke zijn nummer."ik ga hem nu bellen" ik knik."zet je op luidspreker? Dan kan ik meeluisteren" ze knikt en begint te bellen."met wie spreek ik?" Horen we meteen."Nickay" "Nickay? Ben je het echt?!" Klinkt er blij door de speakers.

"Ja, ik ben het echt" grinnikt ze."ik heb je echt gemist!" Goals."ik jou ook, Luke. Maar dus, ik was mijn gsm in de lounge vergeten en nu heb ik wel een nieuwe maar ik vond je nummer niet meer terug, het spijt me echt dat ik je niet heb bereikt. Maar het ging niet meer aangezien ik je nummer niet meer had maar nu heb ik hem weer!" Glimlacht Nickay."hoe heb je hem dan gevonden?" Vraagt Luke. Ik kijk Nickay aan, hopend dat ze iets kan vinden."Ik ben Nickay, mij lukt het wel om iets te zoeken dat ik wil. Sommige dingen zullen wat meer tijd nodig hebben, maar Nickay komt er altijd uit" zegt ze waarna ze zenuwachtig lacht. Niet veel later vult Luke's lach de kamer.

"En euhm... heb je het al gehoord van Lau?" "Nee, wat is er met haar?" Nickay probeert ongerust te klinken."ze is weggegaan... en we weten niet naar waar. Ashton is ontzettend verdrietig, hij wilt niet uit zijn bunk komen. Hij wil er wel uitkomen als we haar gaan zoeken, maar het is echt hopeloos! Ze kan overal zijn... iedereen is zo ongerust!" "Waarom is ze weggegaan?" Vraagt Nickay."ze is verkracht geweest en nu is ze zwanger van hem. Ze denkt dat het haar schuld is en wil niet dat Ashton boos is. Ze wilt dat Ashton gelukkig is... maar dat is hij nu totaal niet... ik en de jongens denken dat hij terug gaat beginnen met je weet selfharm..."het laatste mompelt hij. Mijn ogen vergroten meteen. Dat mag ik echt niet laten gebeuren!

"Ik bel je nog wel terug, Lukey. Nu moet ik echt gaan. Bye!" "Wat heb ik gedaan?" Jammer ik zodra ze opgehangen heeft."misschien moet je hem toch een bericht sturen" stelt Nickay voor."wat moet ik erin zetten? Dat alles goed met me gaat? Het gaat niet goed met me, Nickay! Ik ben tegen abortus, maar ik denk dat ik het toch ga moeten doen. Ik ga alleen maar verdrietiger zijn als ik het kindje bij ga houden..." "ik weet niet wat je naar hem moet sturen, maar denk er gewoon nog even over na"