All boys school

Hoofdstuk 34

Na het eten gaan we met iedereen naar een super oude bibliotheek. supersaai natuurlijk. Eenmaal aangekomen lopen we met een gids door de kasten. Hij vertelt over verschillende boeken wat en als hij is uitgepraat mogen we een boek uitzoeken die we mogen meenemen. Ik kies een oude versie van 'Romeo and Julliet'. Ik loop naar de uitgang en geef het boek aan 1 van de begeleiders die het vervolgens betalen. Daarna krijg ik het weer terug. Ik bedank de gids nog en loop dan naar buiten. "Hey schat" hoor ik achter me. Ik zie dat Duncan naar buiten komt met 'Hamlet' ook door Shakespeare geschreven. "Hey je hebt ook een stuk van Shakespeare gekozen" zeg ik wijzend op het boek. "Ja ik vind zijn stukken heel mooi" zegt hij en pakt mijn hand. Ik pak hem vast en samen lopen we achter de rest aan die op weg gaan naar de volgende historische plek. Na een hele dag lopen plof ik neer op bed. "Ik ben zo moe" mompel ik als Duncan naast me komt liggen. "Dan moet je maar gaan slapen want morgen is je verjaardag en dan moet je uitgerust zijn" zegt hij en geeft me daarna een kusje. Ik sta op en doe mijn pyjama aan. Daarna doe ik mijn haar in een staart en poets mijn tanden. Als ik klaar ben loop ik weer terug naar het bed en ga liggen. Ik voel dat Duncan naast me neer ploft. "Slaap lekker" mompel ik en sluit dan mijn ogen. 

De volgende dag word ik wakker doordat Duncan 'Happy birthday' begint te zingen. "Duncan is was nog lekker aan het slapen" zeg ik in mijn kussen. "Nee het is je verjaardag dus ga je aankleden" zegt hij als hij is uitgezongen. Ik mompel iets wat op een 'oke' moet lijken en stap dan uit bed. Ik pak snel iets uit mijn koffer en ga dan mijn haar en make-up doen. Als ik na 35 minuutjes helemaal klaar ben gaan Duncan en ik naar het ontbijt toe. Daar aangekomen komen we ook nog wat andere leerlingen tegen. Ik wil net opstaan als Duncan me tegen houd. "Wat is er?" vraag ik verbaasd. Op dat moment komen er 2 medewerkers van het hotel met borden aangelopen. "Ik heb gevraagd of ze je lievelingseten konden maken" zegt hij als hij mijn hand vastpakt. "Oh Duncan dat had je niet hoeven doen" zeg ik als ik het eten zie. Het eten bestaat uit eitjes en geroosterd brood. "Deze eitjes hebben ze vers gebakken en liggen niet al 10 minuten op een warme plaat" zegt hij om uitleg te geven. Ik val gelijk aan en negeer de blik die Duncan me geeft. Als het heerlijke eten op is lopen we terug naar onze kamer en pakken we onze tassen omdat we met zn allen naar een pretpark in de buurt gaan. Wanneer ik alles heb gepakt wacht ik even op Duncan en als ook hij klaar is lopen we naar de hal van het hotel. We vertrekken als we eindelijk compleet zijn. De bus staat al voor het hotel en als we onze naam hebben gezegd mogen we instappen. Ik ren gelijk naar achter om daar een plekje te veroveren. Ik zie dat de jongens na mij dezelfde gedachte hadden als ik moet ik lachen om hun gezichten. "Jammer jongens" roep ik naar ze. Ik verwacht een middelvinger maar in plaats daarvan schieten ze in de lach. Ik lach met ze mee en schuif op als ik Duncan naar me toe zie lopen. 

Na een rit van 45 minuten stopt de bus en zijn we bij het pretpark. We stappen allemaal uit. Een paar docenten beginnen een preek te houden over dat we best alleen door het park mogen maar dat je altijd met zn drieën moet zijn voor als er iets gebeurt. We spreken nog een plek af waar de docenten zitten en dan mogen we het park in. Duncan en ik gaan mee met het groepje wat in de lach schoot in de bus. We lopen gelijk naar de achtbanen. Gelukkig is het niet zo druk en hoeven we maar 10 minuutjes te wachten. Als we aan de beurt zijn gaan we zitten en trekken we de beugels omlaag. Als de medewerker nog heeft gecheckt of alles goed vast zit beginnen de karretjes te rijden. Als we op het hoogste punt zijn worden we losgelaten. Ik gooi mijn handen in de lucht en krijg kriebels in mijn buik als we de looping door gaan.

Aan het einde van de achtbaan remmen we keihard af en valt al mijn haar voor mijn gezicht. Ik stap uit terwijl ik mijn haar weer probeer te fatsoeneren. "Waarom lukt het nou niet" zeg ik uit frustratie. "Schat je ziet er zo ook prachtig uit" zegt Duncan terwijl hij mijn hand pakt. "Mm" zeg ik mokkend maar laat mijn haar toch voor wat het is. De Jongens zijn al doorgelopen naar een volgende attractie en staan daar al voor in de rij. Ik glimlach en ga bij ze staan. Dit gaat nog een leuke dag worden.

Rond 19:00 verzamelen we allemaal weer bij de ingang van het park en stappen we in de bus. Ik zie dat de jongens nu de achterbank hebben geclaimd en ze kijken me uitdagend aan. Ik zie dat er nog 1 plekje over is. Ik loop naar ze toe en kijk ze poeslief aan. "Jongens wat lief dat jullie een plekje voor mij hebben vrijgehouden" zeg ik sarcastisch. Ze grijnzen alledrie breed en staan dan op zodat ik kan zitten. Ik zie dat Duncan me zoekt. Ik kijk hem verontschuldigend aan als onze blikken kruisen. Hij gaat uiteindelijk voor me zitten. We zijn al een halfuur onderweg als plotseling Duncan gaat staan. "Jongens laten we even met zn allen 'Happy birthday' zingen voor Kate" zegt hij en begint zelf al te zingen. Gelijk doen de andere jongens ook mee. Mijn god ik heb me nog nooit zo beschaamd gevoeld.

-----------------------------------------------------------

sorry voor de late upload. zoals velr van jullie al wisten had ik straf daarom kon ik drie weken niet uploaden. het koste me dus veel moeite om weer in mijn schrijfritme te komen (voor zover ik die had) hoop dat Jullie dit hoofdstuk leuk vinden

love Y'all

vote

follow

comment

~Norah