Mystique Puppeteer

13.

Getting worse.

Palingon-lingon ako sa paligid para i-check kung may nakakita ba sa 'kin. Mahirap ng mapalabas dahil nageffort pa akong pumasok dito sa mala-palasyong lugar. Marami-rami din ang mga gwardya sa paligid kaya sa tuwing may nakikita akong gwardya, nagtatago agad ako.

"Luisa!" napahinto ako tsaka napapikit ng mariin. Why the heck does that woman doesn't have a brain? AGNES pangalan ko and not LUISA. "Bakit ka nandito? Bumalik ka sa kusina at magluluto pa kayo!"

Dahan-dahan akong lumingon sa kaniya at ngumiti. "Well, hello, madame. Naiiihi kasi ako, eh."

"Umihi ka doon sa kusina! May banyo doon!" buset. Ang sakit sa tainga ng babae na 'to.

Pabiro akong sumimangot tsaka nagti-twinkle pa sa mata. Pero walang epekto sa kaniya ang pagpapa-cute ko. Inisip ko nalang na sana, may invisible cloak ako ni Harry Potter. 

Palingon-lingon ako sa paligid pero wala pa rin akong nakikitang balabal ni Harry. Aish!

Inisip ko ulit na sana, may magic wand ako. Pero wala pa rin akong hawak na wand. Anak ng tinapa, bakit hindi nagkakatotoo ang mga iniimagine ko?!

"Teka lang po, ha?" tinaas ko ang palad ko at inisip na may cupcake doon na may kulay asul na icing. "Aish! Ba't wala? Wala na bang magic dito?!"

Imposible naman ata na mawawala 'yon, 'diba?

"Bumalik ka na sa kusina, ngayon din!" umalingawngaw ang boses ni tanda sa loob ng malaki at mahabang hallway. Bumuntong hininga nalang ako at matamlay na tumango. Muli kong sinilip ang hallway na dapat ko sanang tahakin. Bad trip kasi 'tong matandang 'to.

"Balik!" napailing nalang ako. Ang sakit sa tainga niya sumigaw. 

* * *

Hindi pa ako nakabalik ay may biglang humatak sa akin at tinakpan ang bibig ko. Hindi ko magawang pumalag dahil ang lakas niya.

"Shh, Agnes. Si Francis 'to," nakahinga naman ako ng maluwag. Tinanggal niya ang kamay niya sa 'kin kaya may pagkakataon ako na sapakin siya. "Aw! Agnes naman, eh."

"Ang dumi-dumi ng kamay mo tapos nilagay mo sa bibig ko? Kadiri ka," nandidiri kong sabi sa kaniya tsaka inirapan.

"May problema tayo," natigilan naman ako dahil sa seryoso ng mukha niya. Maya-maya, yumuko siya at parang maiiyak.

"Oh? Ano naman ang problema mo?" hindi ko din maiwasan ang hindi mag-alala sa kaniya dahil mukha siyang ninakawan ng tinapay.

"Hindi na ako makakagawa ng pagkain. Gutom na ako, huhu."

Mabilis ko siyang binatukan kaya napadaing nalang siya.

Biglang bumalik sa isip ko ang kanina. Posible kaya na nawala na ang magic dito? 'Yung kakayahan na sa tuwing magiimagine kami, magkakatotoo? What the heck.

"She turned off the magic, dammit," napasabunot ako sa galit. Kung ako mapupuno na, lagot sa akin ang Miss Aberdeen na 'yan. The weirdo adviser sa buong mundo.

"Paano na 'yan? Hindi naman tayo pwedeng magnakaw nalang," sumimangot si Francis kaya medyo naawa ako sa kaniya. Alam ko ang feeling kapag gutom.

Magsasalita na sana ako para sabihin sa kaniya na maghahanap ako ng paraan pero naunahan ako sa 'tila pamilyar na boses sa likod namin.

"Ano ginagawa niyo dyan?" mabilis akong napalingon at tinitigan siya. Nanlaki ang mata ko at tiningnan mabuti ang suot niya. Ang gara ng damit niya at parang isang prinsepe.

"Joseph? Hayup! Ang ganda ng suot mo, ah!" tumayo si Francis at sinuri si Joseph. Napailing-iling nalang ako tsaka tumayo. Baka isipin nila kung ano ang ginagawa ko do'n.