Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος

*26*

"Και είναι αγένεια να σου μιλώ με ευγένεια, αφού είσαι καθυστερημένος με όλη την έννοια"

x x x x

Με κοιτούσε μέσα στα μάτια σαν να προσπαθούσε να πάρει όλο το πόνο που ένιωθα και έπειτα το βλέμμα του έπεσε πάνω στα χείλι μου.

Έμεινα ακίνητη μπροστά στη γοητεία του και μέσα μου παρακαλούσα να με φιλήσει.

Έστω και για μια φορά ακόμα να νιώσω εκείνο το απίθανο συναίσθημα, τις πεταλούδες που έκαναν πάρτι κάθε φορά που ερχόταν κοντά μου.

Πλησίασε το κεφάλι του και έκλεισα ασυναίσθητα τα μάτια μου περιμένοντας τον.

Η ανάσα του πλέον βρισκόταν πάνω στο δέρμα μου και το σώμα μου ανατρίχιαζε.

Τελικά έχει τεράστια επιρροή επάνω μου.

Τα χείλι του βρήκαν τα δικά μου και θεέ μου πόσο μου έχει λείψει αυτή η αίσθηση.

Αυτά τα απαλά, ζουμερά και οικία για μένα χείλι με φιλούσαν κάνοντας με να ξεχάσω τα πάντα.

Έκανε μια κίνηση και βρέθηκε ακόμα πιο κοντά μου δημιουργώντας μου ένα αίσθημα που ούτε εγώ μπορώ να εξηγήσω.

Όλο μου το σώμα βρισκόταν σε ανατριχίλα και άρχισα να νιώθω τη θερμοκρασία του δωματίου να αυξάνεται όλο και περισσότερο.

Τα χέρια του βρέθηκαν στο λαιμό μου κρατώντας με απαλά με τις παλάμες του και τα δικά μου πάνω στα πόδια του αντίστοιχα.

Έκανε συνεχείς διακοπές σε αυτό το τρυφερό φιλί που χρειαζόμουν και είχα ανάγκη τόσο πολύ.

Τα χείλι του εγκλώβιζαν τα δικά μου, καθώς στο τέλος τα δάγκωνε ελαφρά κάνοντας με να γελάω με αυτή τη κίνηση του.

Μετά από λίγο το κάτω μου χείλος βρέθηκε ανάμεσα στα δόντια του Στέφανου ο οποίος άρχισε να ανασαίνει βαριά, όταν τα χέρια μου έπιασαν την άκρη της μπλούζας του τσαλακώνοντας την και τα άφησα να πέσουν πάνω στους μηρούς του με τη μπλούζα του ακόμα μέσα στις γροθιές μου.

Άνοιξα αυτόματα το στόμα μου και χωρίς να χάσει ευκαιρία η γλώσσα του βρέθηκε να παίζει τα δικά της παιχνίδια με τη δική μου.

Οι γλώσσες μας ακουμπούσαν η μία την άλλη και πίστευα πως πετούσα στον ουρανό.

Μπορεί να τον έχω ξαναφιλήσει όμως νιώθω ότι κάθε φορά είναι ξεχωριστή και μοναδική.