Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος

*59*

"Κανένας άνθρωπος δεν θα σε καταλάβει πραγματικά μέχρι να συμβεί στον ίδιο."

x x x x x x x

Ένας ενοχλητικός θόρυβος χαλούσε τον ύπνο μου και περίμενα να σταματήσει.

"Μμ" μούγκρισα και γύρισα απότομα από την άλλη.

"Γαμώτο, ποιος είναι βραδιάτικα" άκουσα την αγουροξυπνημένη του φωνή και αγκάλιασα περισσότερο το μαξιλάρι.

"Έλα Βασίλη" είπε και αμέσως άνοιξα και γούρλωσα τα μάτια.

Καλέ ξέχασα να πάρω τηλέφωνο τον μπαμπά να του πω ότι θα αργήσω.

Να πάρει, δεν έπρεπε να κοιμηθώ.

Γαμώτο, πάλι κράξιμο θα ακούσω.

"Μαζί μου είναι. Ναι καλά είναι, βλέπουμε μια ταινία. Βασικά βλέπει γιατί εμένα με πήρε ο ύπνος" είπε και σηκώθηκε πάνω ανάβοντας το φως.

"Ναι θα της το πω μην ανησυχείς. Σε ένα μισαωράκι θα έχει τελειώσει" συνέχισε να απαντάει στις ερωτήσεις του και έβαλε το χέρι του στη μέση του.

"Καμία ενόχληση. Έγινε θα της τα ψάλω και εγώ μην αγχώνεσαι" είπε και αφού τερμάτισε τη κλίση πέταξε το κινητό στο κρεβάτι, δίπλα στα πόδια μου.

"Τι έγινε;" ρώτησα ανήσυχα και μου έριξε ένα χαμόγελο.

"Είπε πως δεν του είπες ότι θα αργήσεις και ανησύχησε γιατί έχει πάει ήδη τεσσεράμισι" απάντησε χαλαρά και φόρεσε ένα καθαρό μποξεράκι.

"Και επίσης είπε ότι δεν πήρες μαζί σου το κινητό, ενώ είχατε συμφωνήσει να το έχεις πάντα μαζί σου" πέταξε και άρπαξε μία γκρι φόρμα και ένα άσπρο φανελάκι για να φορέσει.

Έμεινα να τον κοιτάω και να σκέφτομαι πόσο κράξιμο θα ακούσω και μου χαμογέλασε πονηρά.

"Θα με ματιάσεις λεμονάκι" είπε παιχνιδιάρικα και αφού φόρεσε τα ρούχα του ήρθε κοντά μου.

"Συγγνώμη που δεν ήμουν τόσο καλή" είπα ξαφνικά και κατέβασα ελάχιστα το κεφάλι μου.

Ξέρω ότι αυτό δεν κολλάει πουθενά, αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν του άρεσε.

"Σταμάτα να λες μαλακίες Ανθή" πρόσταξε κοφτά και έπιασε απαλά το πρόσωπο μου.

"Δεν ξέρεις πόσο μου άρεσε που ήσουν τόσο στενή και υγρή για μένα" ψιθύρισε και δάγκωσε το λοβό μου.

Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου και η ανάσα του πάνω στο λαιμό μου με γαργαλούσε.

"Σήκω τώρα γιατί είπα στον Βασίλη πως θα σε πάω σπίτι" είπε και έφυγε από κοντά μου.