Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος

*68*

"Σε ερωτεύτηκα αλλά έπαιξες μέχρι και την αγκαλιά μου. Το ξέρω δεν με αγάπησες, αλλά δεν πειράζει εγώ δεν σε πρόδωσα."

x x x x x x x x

"Μην κάνεις σαν μωρό και άσε με να σου μιλήσω" απάντησα άγρια και στένεψε τα μάτια του.

"Γαμώτο σου, μην προσπαθείς να βγεις από πάνω" φώναξε και γύρισε το σώμα μου κολλώντας με πάνω στο αμάξι του.

"Σε είδα πως τον κοιτούσες. Τον κάρφωνες χωρίς να σε νοιάζει. Δεν είμαι τυφλός ούτε χαζός Ανθή" γρύλισε και έπιασε βίαια το σώμα μου.

"Είσαι παράλογος" απάντησα ήρεμα αν και ήξερα πως έχεις δίκαιο.

Δεν ξέρω γιατί τον κοίταζα έτσι, ούτε γιατί συνέχισα να του μιλάω ενώ ήξερα ότι θα το πάει αλλού.

"Μου κάνεις πλάκα έτσι; Μιλούσες με έναν άκυρο που σε κοιτούσε σαν ξελιγωμένος και με λες παράλογο; Και μην διανοηθείς να πεις ότι δεν φταις γιατί του έδωσες κάθε γαμημένο δικαίωμα" φώναξε και απομακρύνθηκε.

"Μην φωνάζεις" γρύλισα απότομα και έκανε τα χέρια του γροθιές.

"Ότι γουστάρω θα κάνω. Όπως κάνεις και εσύ" μου επιτέθηκε και με έσπρωξε από το αμάξι μπαίνοντας μέσα.

Πήγα γρήγορα και άνοιξα την άλλη πόρτα για να καθίσω στη θέση του συνοδηγού.

"Όπως είσαι βγες έξω" πρόσταξε αλλά κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.

"Όχι αν δεν με ακούσεις πρώτα" είπα αποφασιστικά και ξεφύσησε.

"Βγες από το αμάξι Ανθή" είπε πιο ήρεμα αλλά η φωνή του μαρτυρούσε πόσο συγχυσμένος ήταν.

Δεν απάντησα και συνέχισα να κοιτάω έξω από το τζάμι.

"Ωραία. Εσύ το θέλησες" μουρμούρισε με νεύρο και ένιωσα το αμάξι να ξεκινάει με μεγάλη ταχύτητα.

Το σώμα μου έφυγε προς τα πίσω και αυθόρμητα έπιασα το μπράτσο του.

Ήταν λες και θα με προστάτευε.

Η ταχύτητα που είχε αναπτύξει ήταν υπερβολικά μεγάλη και άρχισα να τρομάζω.

"Στέφανε, σε παρακαλώ μην τρέχεις" ζήτησα αγχωμένη αλλά όσο πιο πολύ τον παρακαλούσα τόσο πιο πολύ έτρεχε.

Έστριψε απότομα σε μια στροφή και έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου.

Ένιωθα τα δάκρυα να μαζεύονται στο πρόσωπο μου και άρχισα να παίρνω βαθιές ανάσες.