Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος

*15*

Μην αφήνεις τον εαυτό σου να σε πυροβολεί
με ερωτήσεις. Ηρέμησε.

x x x ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΤΩ x x x

"Καλημέρα" είπα ξερά και άρπαξα το κρουασανάκι με τη μερέντα από το πιάτο.

"Καλημέρα κορίτσι μου" με καλημέρισε και δάγκωσε μια μπουκιά από το τοστ του.

"Πως και τόσο πρωινή;" ρώτησε με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά.

"Δευτέρα σήμερα έχω σχολείο, αρκετά μαθήματα έχασα" απάντησα και κοίταξα την ώρα.

Άργησα γαμώτο.

"Φεύγω" είπα ξανά ξερά καθώς άρπαξα τη τσάντα μου και βγήκα έξω τρέχοντας.

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω καμία όρεξη να πάω και να δω τις φάτσες των συμμαθητών μου.

Ο μόνος λόγος είναι ο Αλέξης.

Θα πάω να τον πάρω εγώ από το σχολείο σήμερα και θα κάνουμε και καμιά βόλτα μετά να τα πούμε.

"Καλημέρα λεμονάκι" άκουσα μια βαριά φωνή και σήκωσα το κεφάλι μου να τον δω.

Είναι τόσο όμορφος.

Ανθή, σύνελθε.

"Καλημέρα" είπα σιγανά και συνέχισα να προχωράω.

"Είχες κλειστό το κινητό σου και δεν μπόρεσα να σε βρω" είπε και μπήκε μπροστά μου.

"Τι με ήθελες;" ρώτησα απλά και τον κοίταξα στα μάτια.

"Να επαναλάβουμε αυτό που έγινε τη παρασκευή" ένα πονηρό χαμόγελο είχε εμφανιστεί στο πρόσωπο του αλλά μόλις ανέφερε αυτό το γεγονός θυμήθηκα τι ακριβώς συνέβη.

Ένιωσα τόσο άβολα και αμήχανα, που τα μάγουλα μου κοκκίνισαν.

Χαμήλωσα το κεφάλι μου ώστε να μην τον βλέπω και άρχισα να παίζω με τα δάχτυλα των ποδιών μου.

"Μην με ντρέπεσαι" μου είπε και ήρθε ακόμα πιο κοντά μου.

"Καλύτερα να το ξεχάσουμε" είπα με σιγουριά και χωρίς δεύτερη σκέψη παρόλο που δεν ήθελα να το ξεχάσω.

Με κοίταξε για λίγο σαστισμένος αλλά αμέσως άρχισε να γελάει.

"Γιατί γελάς;" απόρησα αλλά με αγνόησε εντελώς.

Συνέχιζε να γελάει μαζί μου και θεέ μου ήταν τόσο υπέροχος.

Τα μάτια του είχαν κλείσει και το υπέροχο χαμόγελο του ήταν τόσο απερίγραπτα τέλεια μεθυστικό.