Άραγε το παιδί που ήσουν κάποτε, να είναι
περήφανο για αυτό που είσαι τώρα....;
x x x x x x
Ένιωσα ένα χέρι να τυλίγεται γύρω από τη μέση μου και να με τραβάει προς τα πίσω, κάνοντας με να ακουμπήσω στο σώμα κάποιου.
"Κοίτα... σόρρυ για πριν αλλά θα προσπαθήσω να μην ανακατεύω" άκουσα την βαριά φωνή του και η ζεστή ανάσα του έπεφτε πάνω στο λαιμό μου.
Το κράτημα του ήταν ελαφρύ και έτσι απομακρύνθηκα από κοντά του γυρνώντας μπροστά για να τον κοιτάω. Το βλέμμα μου πήγε κατευθείαν στα υπέροχα μάτια του και σκάλωσα.
Ααχ αυτά τα μάτια.
"Σε ευχαριστώ" είπα σιγανά ενώ ακόμη τον κοιτούσα.
Χαμογέλασε και χωρίς να πει κάτι με πλησίασε ακουμπώντας με τα ακροδάχτυλα του το μάγουλο μου. Σε εκείνο το σημείο άρχισα να νιώθω πως καίγομαι. Η αναστάτωση που γινόταν στη κοιλιά μου κάθε φορά που με άγγιζε συνέχισε να γίνεται όλο ένα και πιο επικίνδυνη, ενώ η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που μέσα στην ησυχία ήμουν σχεδόν σίγουρη πως μπορούσε να την ακούσει.
Έσκυψε ελάχιστα το κεφάλι του προς το μέρος μου και ασυναίσθητα σηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου. Μπορούσα να μυρίσω τη μέντα της ανάσας του και να νιώσω τη δική του καρδιά να πάλετε γρήγορα καθώς τα σώματα μας βρισκόταν σε επαφή.
Αλλά όχι που θα μπορούσα να ζήσω τη στιγμή.
Εγώ που λέτε είμαι τόσο άτυχη που μερικές φορές σκέφτομαι αν με έχει μουντζώσει το σύμπαν.
Ξεφύσησα νευριασμένα και άρπαξα με γρήγορες κινήσεις το κινητό μου από τη τσέπη του παντελονιού ώστε να σταματήσω τον εκνευριστικό ήχο.
Τέλεια, η κατάσταση δεν μπορούσε να πάει καλύτερα.
Ποιος άλλος θα με έπαιρνε τηλέφωνο εκτός από τη μάνα μου.
Χωρίς να το σκεφτώ ιδιαίτερα αγνόησα τη κλίση της και απενεργοποίησα το κινητό για να μην με ξανά ενοχλήσει.
"Γιατί το έκλεισες;" ρώτησε προτού προλάβω να βάλλω ξανά το κινητό στη τσέπη και απομακρύνθηκε από κοντά μου.
"Ήταν η μαμά μου και δεν είχα όρεξη να της μιλήσω" απάντησα ειλικρινά αλλά είδα τα μάτια του να στενεύουν και τα χαρακτηριστικά του να αγριεύουν σε δευτερόλεπτα.
"Και γιατί δεν είχες όρεξη να της μιλήσεις; Τόσο καιρό έχεις να την δεις" άρχισε να λέει κοφτά και θυμωμένα ενώ τοποθέτησε τα χέρια του πάνω στο στέρνο του.
आप पढ़ रहे हैं
Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος
किशोर उपन्यास"ΕΙΠΑ ΚΑΤΙ ΓΑΜΩ ΤΗ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ" ξανά φώναξε και χτύπησε τη μπουνιά του πάνω στο τραπέζι. "Πο..πονάω" ψιθύρισα αδύναμα έτοιμη να λυγίσω και να βάλλω τα κλάματα. ++ Η Ανθή είναι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι σεμνό, γλυκό και συνεσταλμένο. Μπορεί να είναι...
