Kalpsizler de aşık olabilir ...
Hırçın, acımasız bir Ali ve onun masum kırılgan gelini...
Dans ediyorduk. Beni kollarında çeviriyor, sertçe göğsüne çarpıyor, benden hızlıca uzaklaşıyor ve aynı hızda bana doğru geri geliyordu.
"Bir gün gelecek Ali...
İçimde biriken hislerin birdenbire patlayarak beni zerreler halinde dağıtacağından korkuyorum.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Akşamın erken saatleriydi. Ali,Elif'i eve getirmiş Ayşe ablaya bu mutlu haberi verdikten sonra da Elif'i kanepeye yatırmış eline televizyon kumandasını vermişti. Genç adam haberi aldığından beri Elif'e karşı daha bir üzerine titrer olmuştu. Elinde değildi; baba olma fikrine çoktan alışmıştı.
Elif'in rahat etmesi için her şeyi yapardı. Nitekim yapıyordu da. Elif'in sızlanmalarına aldırış etmeden onu kucağına alıyor yürümesine neredeyse hiç izin vermiyordu. Şirketten kucaklayarak çıkarttığı zaman insanların onlara bakışı yüzünden utançla yüzünü Ali'nin göğsüne gömmüştü genç kadın.
Ali ise hiçbirine aldırış etmemişti. Hatta kapıdan çıkmadan evvel, "Baba oluyorum!" Diyerek deyim yerindeyse yeri göğü inletmişti. Elif o anda yanaklarının gerçekten de domates gibi kızardığından emindi. Bir bebek haberi demek insanların Ali ile Elif'in beraber olduklarını düşünmesi demekti. Sonuçta bebek başka türlü yapılmıyordu.
Bir bebek haberinden daha doğal bir şey olamazdı elbette çünkü onlar evlilerdi. Yine de Elif utanmıştı. İnsanların kendilerini çıplak bir şekilde düşünmesini istemiyordu. Ya da böyle düşündüğü için kendisinde bir sorun vardı.
Ali ise bütün bunları hiç kafaya takmıyordu. Genç adamın ayakları yere bile basmıyordu. Çok mutluydu. Belki de hayatı boyunca asla bu kadar mutlu olmamıştı. İnsanların ne düşündüğü umrunda değildi. O biricik karısı ve artık biricik bebeğinden başka hiçbir şeyi düşünemeyecek durumdaydı.
Gözü o kadar aşkla dolmuştu. İnsanın sevdiği kadından bir bebeğinin olmasından güzel bir şey olamazdı.
Kader artık yüzüne gülüyordu.
"Ali ben iyiyim, sakin ol lütfen." Elif koşturarak yanına gelip ayaklarını kaldıran ve altına yastık yerleştirip sürekli rahatının iyi olup olmadığını soran kocasına gülümsedi. Genç adam çok üzerine titriyordu.
Ali elindeki diğer yastığı da Elif'in arkasına bıraktı. Sonra yere diz çöküp onun önünde durdu. "Rahat etmeni istiyorum sevgilim. Yorulmanı istemiyorum. Bundan sonra kendine çok dikkat etmen gerek, anladın mı? Ayağa kalkma! Ne istersen bana söyle ben sana getiririm."
Elif gözlerini devirdi. Allah aşkına henüz bir aylık hamileydi! "Ali biraz abartıyorsun bence kocacım. Henüz bebek çok küçük. Böyle sekiz ay boyunca oturamam."
Ali kocacım lafını duyunca uçmuştu. Gözlerini kısarak Elif'e tehlikeli bir bakış attı. İyi anlamda, hatta tutkulu bir tehlikeli bakıştı bu. "Kocacım mı dedin sen yine bana?" Dizlerinin üzerinde yükseldi ve Elif'in burnunun dibine girecek kadar üzerine gitti. Genç kadının heyecanlı, aralık dudaklarına bakarak, "Bir kez daha söylesene şunu bakayım sen?"
Elif gözlerini bile kırpmadan sevdiğini adamın güzel profilini süzdü. Nefesi yüzüne çarparken ve o bu kadar yakında iken kalp krizi geçirmemek için kendini tutuyordu. Ona istediğini vererek, dudaklarını abartılı ama seksi bir şekilde büktü. "Kocacım." Diye fısıldadı.
