Jansen's Pov:
Mabilis nagdaan ang araw, linggo at isang buwan na ang nakalipas. Dejoke sa isip ko lang. Haha
Maaga akong nagising ngayon pero nagbihis na ako at lumabas na ng bahay. Naglakad-lakad muna ako sa park. Umopo sa isang bench. Hanggang sa ma-bored ako pumasok na ako. hobby ko talaga ang malakad. Exercise ko na din ko kaya ayos lang. Pinapagalitan pa nga ako nila mama kasi may sasakyan naman ako bakit daw hindi ko gamitin. Pinapatay ko lang daw sarili ko. Hindi ba nila alam na matagal na akong patay ? Patay na patay kay Dave. Hayyys! At dahil ayaw kong pumasok sa room namin dumiretso ako sa napakapayapang lugar. Humiga ako at tumingala sa langit. Napakayapang tignan. Nakakawala ng pagod. pipikit na sana ako ng biglang may nagsalita.
"Bakit hindi ka pumasok?" Hindi ko siya sinagot. Tinignan ko lang siya. "Kung nakamamatay lang ang titig malamang kanina pa ako patay." Dagdag niya.
"kung nakakamatay lang din ang boses mo malamang mas nauna pa akong namatay." Banat ko.
"Kumusta ka na?" Bumuntong hininga ako at tinignan siya
"im doing good. Yeah! Im still pretty." Natatawa komg sabi.
"Alam kong napakalaki ang kasalanan ko." kumunot naman ang nuo ko.
"Wala kang kasalanan. Minahal lang naman kita." Mainahon kong sabi.
"Dati akong gangster at may gusto sayo ang leader na pumalit sakin ngayon kaya ako nakipaghiwalay kasi pinagbantaan niya ako." Tinignan ko siya. "Nung una hindi ko sinunod ang gusto niya kaya kinidnap ang mga magulang mo. Nung sinabi nilang nandun sila sa America para sa trabaho nila? Ang totoo nasa kamay sila ng mga gangster." Unti-unti ng nabubuo ang tubig saking mga mata. "Hindi ako naniwala sa una pero nakausap ko ang mga magulang mo at nakiusap sila sakin. Ginawa ko ang gusto nila." Tuluyan na akong umiyak. "Kaya ITS COMPLICATED ang sinabi ko sayo nuon dahil wala akong masabing rason para makipaghiwalay sayo. Ayaw ko naman na kukuha ng babae jan at hahalikan nalang. Ayaw kong nakikita kitang nasasaktan at ka---"
"Pero sinaktan mo ako." Pinutol ko ang sasabihin niya.
"Oo pero hindi ko naman ginusto. Mahalaga na sakin ang mga magulang mo. Nung nalaman na nilang hiwalay na tayo, sumali ulit ako sa grupo." Tumigil siya sa pagsasalita. Ngayon alam ko na ang dahilan. He sacrifice his love for me. He save my parents. He save me. Ano na ang gagawin ko ngayon? napangiti ako dahil sa kabila ng lahat ako pa din ang iniisip niya. sarili ko pa din ang inaalala niya. Pero ano ang sabi niya? Sumali siya sa ulit siya sa grupo?
"Ibig sabihin isa kang gangster ngayon?" Gulat kong tanong pero ngumiti lang siya.
"Masiyado ka ng madaming nalalaman Sen." Ginulo niya ang buhok ko "Mauuna na ako may klase pa ako. Pasok kana din sa klase mo." Tumayo na siya at tumalikod na pero bago siya humakbang palayo nagsalita muna siya "Sapat na siguro ang malaman mo kung bakit ako nakipaghiwalay Jansen. Sa susunod naman ang mga iba." Ang dami niyang pasabog. Hindi ako nakapagsalita. Pinipigilan kong umiyak ng sobra. At nagulat ako ng may nag-abot ng panyo sakin. Hindi pa pala siya nakakaalis. Langya naman oh. Kinuha ko ito at pinunasan ang sarili kong luha. Tinignan ko kung wala na siya pero nakatingin lang sakin at nakangiti pa
"Akala ko ba may klase ka pa. Shoooo! Alis na." Pagtataboy ko.
"May itatanong lang ako." Tumango naman ako bilang sagot.
"Mahal mo pa ba ako?" Tanong niya at natulala ako.
