Rose Sibjaga University (COMPLETED)

Lesson 29: Everything has a Reason*

ALTHEA JEANELLE'S POV

Napagdesisyunan kong tawagan na lang sina Dad at Mom. Kinuha ko yung phone ko sa drawer at dinial ang number ni Mom. Nakapitong ring muna bago nila sinagot yung tawag ko. Ang tagal naman nilang sumagot.

"Yoboseyo." rinig kong sabi sa kabilang linya.

"Mom, si Althea po ito." sagot ko naman. Pansin ko lang, hindi pala 'hello' ang sinabi ni Mom, kundi 'yoboseyo'. Nag-iimprove sila.

"Althea anak, bakit ka napatawag?" tanong ni mom.

"Mom, sorry po kung hindi ako nakauwi ngayon sa bahay. May nangyari po kasi dito sa school. Sorry po talaga mom, babawi ako sa susunod." paghingi ko ng paumanhin kay mom.

"Ayos lang anak. Tsaka wala naman kami ng dad mo sa bahay, si Bryan lang ang nandoon. Nasa isang business trip ang dad mo. Baka abutin kami ng isang buwan dito." sabi ni mom na parang nahihirapan.

Napataas ang kilay ko sa narinig kong paliwanag ni mom. Maraming dahilan kung bakit ganun ang naging reaksyon ko. Una, bakit hindi agad nila ako sinabihan na nasa business trip sila mom at dad. Pangalawa, kung alam talaga ni Kendrick na nasa business trip sina mom at dad, itetext kaagad niya ako. Pangatlo, bakit parang nahihirapang magsalita si mom sa kabilang linya, may nangyari bang hindi maganda? Nabalik lang akos a realidad ng biglang magsalita si mom sa kabilang linya.

"Anak, ayos ka lang ba? Hindi ka na kasi nagsasalita diyan." nag-aalalang tanong ni mom.

"Ayos lang po ako mom. Sige po, baba ko na po ito, mukhang nakakaabala na po ako sa inyo. Ingat po kayo diyan mom, pakisabi din po kay dad ingat po siya. Mahal ko po kayo. Bye!" sabi ko sa kanila.

"Bye din anak." sabi ni mom sa kabilang linya at tsaka ko binaba ang tawag.

Itinabi ko ang cellphone ko sa side table at tsaka ako humiga. Napabuntong hininga ako ng malalim habang nakapikit, nabibigla ako sa mga nangyayari sa buhay ko ngayon.

"Have a problem?" napamulat naman ako bigla dahil sa nagsalita.

Tumingin ako sa kanya. Nginitian lang niya ako. Bumangon ako sa pagkakahiga ko at humarap sa kanya. Nag-indian seat ako sa kama ko.

"Maybe." hindi ko siguradong sagot sa kanya.

Tahimik lang siyang nakatingin sa akin hanggang sa parang may naalala siya at bigla siyang tumayo. Hinawakan niya ang kamay ko at tsaka ako hinila patayo. Nagpatangay naman ako.

"Saan tayo pupunta?" tanong ko kay Shaina.

"Hmmm. Let's say na yun ang lugar para sa mga katulad mo." sagot naman niya.

Lugar para sa mga katulad ko? Katulad ko na nabibigla at naguguluhan sa mga bagay-bagay na dapat ay hindi nangyayari sa akin? Na dapat ay simpleng buhay lang ang meron sa akin? Nagpahila lang ako sa kanya. Bahala na siya kung saan niya ako dalhin. Parang gusto ko rin kasing mapuntahan ang tinutukoy niyang lugar. Pumunta kami sa labas ng university at sumakay sa isang black car.

"Kaninong sasakyan to?" tanong ko ng makasakay kami.

"Mine. Tinawagan ko na kanina to." sagot naman niya.

Eh? Bakit di ko napansin na tumawag siya? Siguro dahil sa lalim ng iniisip ko. Hindi rin nagtagal, nakarating na rin kami sa destinasyon namin. Pagkababa ko sa sasakyan, namangha ako sa nakita. Ang ganda ng lugar na ito. Inililibot ko pa ang paningin ko ng bigla akong hilain ni Shaina at dinala sa harap ng isang napakalaking bato.