De Kracht van het Duister© (SWEVII)

XVII

De afgelopen veertien dagen waren zwaar en afmattend, maar mijn lichaam werd sterker en behendiger met elke oefening die ik deed. Madame Chen vertelde me ondertussen dat Kylo’s echte naam Ben was en dat hij naar de Dark Side glipte door Snoke. Ze vertelde me ook over Yoda, wiens geest hier nog altijd ronddwaalt. Gruwelijke verhalen kwamen aan het licht toen ze begon over Order 66 en hoe ze alle Jedi uitwiste. Order 66 werd uitgevoerd door Clones die later zijn vervangen door Stormtroopers van de First Order.

Het Aurebesh leren ging me gemakkelijk af (fun fact: ik heb Aurebesh geleerd waardoor ik het nu kan vertalen) en Droids waardoor ik al enkele eerste zinnen kon vormen en schrijven. Mijn vechttechnieken werden tot in de puntjes verfijnd, maar mijn conditie komt maar traag op gang.

‘Klaar voor de grote dag?’ Schuddend met mijn hoofd grijp ik mijn haarborstel van het bijzettafeltje in mijn slaapkamer. ‘Absoluut niet. Ik heb geen idee wat ik moet zeggen, wat ik moet doen of... Of...’ Mijn woorden blijven achterwege en ik draai me hopeloos om naar Ayanna.

‘Kom, laat mij uw haar maar doen,’ glimlacht ze terwijl ze de kam uit mijn hand plukt. Ayanna was ondertussen één van mijn dierbaarste vriendinnen geworden in de weken die ik hier heb doorgebracht. Ze zorgde ervoor dat ik minder heimwee had en dat ik me begon thuis te voelen in deze suite. Na mijn trainingen was ik meestal doodop, maar het deed me goed om erover te praten met haar terwijl ik at en me klaarmaakte om te gaan slapen. Ik had haar ondertussen afgeleerd me als een hoogheid te behandelen, maar ze weigerde te stoppen met me met de beleefdheidsvorm aan te spreken.

Zuchtend zet ik me neer op de stoel. ‘Het is gewoon zo... Zo beangstigend allemaal. Ik heb zo’n grote verantwoordelijkheid en er wordt opeens zo veel van me verwacht,’ snuivend bekijk ik mezelf in de spiegel. Mijn ogen lijken een gouden schijn te hebben en mijn gezicht is scherper afgelijnd dan ik gewend ben. ‘Ik weet gewoon niet of ik hier wel klaar voor ben.’

Ayanna strijkt voorzichtig door mijn haar terwijl ze het behendig invlecht in een enkele, lange vlecht, wat tevens de orders van Kylo waren geweest. ‘Commandant Ren helpt u wel. U heeft tegenwoordig toch een goeie band met hem gecreëerd?’ Mijn mond vertrekt en ik bekijk mijn vingers die zenuwachtig aan een zwart lint frunniken. ‘Hangt er vanaf wat je ziet onder een “betere band”,’ ik geef haar het lintje aan en ze knikt me dankbaar toe,‘hij is inderdaad minder angstaanjagend geworden zonder zijn helm, maar de onderdrukte woede die van hem af golft, herinnert me er wel glashelder aan dat hij elk moment een woede-uitbarsting kan hebben.’

‘Hij lijkt wel op u gesteld te zijn.’ Ik zucht wanhopig en knijp voorzichtig in mijn voorhoofd. ‘Ik weet het niet. Je mag niet vergeten dat dé regel van de Sith is dat er er maar twee mogen zijn.’ Ze knikt en maakt kort oogcontact met me via de spiegel. ‘Maar zijn jullie wel Sith?’

Ik schud mijn hoofd en bekijk dankbaar de donkere vlecht die ze over mijn schouder legt. ‘Ik weet het niet, Ayanna. Ik heb van madame Chen gehoord dat Snoke Kylo de ideale belichaming van de Force heeft genoemd. Hij behoort zowel tot de Duistere Kant als de Lichte Kant... Het is allemaal gewoon verwarrend.’

‘Zo is het leven, niet?’ Lachend draai ik me naar haar om. ‘Lekker diepzinnig.’ Ze grinnikt en loopt naar de donkere kledingstukken die voor me zijn uitgestald op bed. Ze reikt ze me aan en ik neem ze glimlachend aan. Wanneer ze de deur uitloopt, knikt ze me kort toe waarna ik van kledij wissel.

Ik bekijk mezelf in de spiegel. Adrenaline welt in me op terwijl ik diep vanbinnen wens dat er hier een beetje poeder klaarlag. In normale omstandigheden had ik er alles aan gedaan om mijn bleke gezicht wat op te maken zodat mijn rode kaken niet zo hard kunnen opvallen als ik voor Zo’n gigantische menigte moet spreken. Maar blijkbaar heeft de First Order andere plannen voor me en moet ik maar gewoon ontspannen blijven en vooral niet denken aan de rode, schaamtelijke kleur op mijn kaken.