De Kracht van het Duister© (SWEVII)

XVI

Zo veel kracht, zo veel dingen die ik kan doen met deze nieuwe macht. De mogelijkheden lijken eindeloos ver te kunnen gaan.

Een visioen zuigt me mee naar mijn onderbewustzijn. Een bruinharige jongen met een scherp gezicht dat vaalbruin is door al het vuil dat op zijn kaken en voorhoofd geplakt zit, ligt naast me in het zand. Zijn kleren zijn dof en oud, maar in zijn slappe hand ligt een blaster. Zijn ogen zijn gesloten en hij ligt slap op de grond. Verward duw ik een vinger in zijn wang, maar hij reageert niet.

Het geluid van de trillende lightsaber van Kylo Ren doet me opvliegen en ik draai me met een ruk om terwijl ik recht probeer te staan. Kylo is omringt door een groep stormtroopers en zijn vuurrode lichtzwaard is uitgeschoven. Mijn oog valt op een ander lichaam dat naast me op de grond ligt. Een ietwat oudere vrouw met een vriendelijk gezicht ligt doodsbleek met haar gezicht in de viezigheid. Ze heeft de verschrompelde hand vast van een oudere man waar er een verkoolt gat in zijn rug zit. Ik gil en bekijk alle lichamen die slap en bleek verspreid rondom ons liggen. Ik herken mijn pleeggezin, mijn vriendinnen en vrienden en andere, onbekende mensen. Talloze doden die allemaal besmeurd zijn met assen en stof. Aan de horizon staat een brandende zon, maar bij nader inzien is het een planeet die in lichterlaaie staat. Kylo wijst met zijn lichtzwaard naar mij toe en de stormtroopers komen in beweging. Vuur brandt door mijn aderen en ik kan de haat niet meer tegenhouden; Ik bal mijn handen tot vuisten en sluit mijn ogen, omring me met de Force.

Schreeuwend van woede laat ik mijn handen uitschieten waardoor de stormtroopers meters verder tegen de vlakte worden gedrukt. Ren wil me tegenhouden met zijn kracht, maar ik ben sterker dan hem waardoor het een tweegevecht wordt tussen ons beiden. Met kleine passen strompelt Ren naar me toe. Aan zijn trage bewegingen te zien heeft hij moeite met de controle over me. Noodgedwongen moet ik een stap naar achteren zetten waardoor ik met mijn hak op iemands pols stap. Automatisch zet ik zo snel mogelijk nog een stap naar achteren om de persoon in kwestie geen pijn te doen. Door mijn snelle, onhandige bewegingen en blinde haat, struikel ik en val onzacht op de grond. Ren staat met een paar stappen naast me en torent hoog boven me uit. Woest kijk ik hem aan terwijl het vuur van mijn haat door mijn aderen kolkt. ‘Ik zal nooit tot de Duistere Kant behoren en zo een monster als jij zijn,’ schreeuw ik hem toe. ‘Dan zal je sterven.’ Hij heft zijn lichtzwaard hoog boven zijn hoofd en laat hem sissend naar beneden komen.

Mijn visioen breekt uit elkaar en ik gil terwijl ik overeind wil vliegen, maar word tegengehouden door twee sterke handen die me op m’n plaats houden. Hijgend staar ik in het overschaduwde gezicht van Kylo Ren die over me heen leunt. Zodra ik zijn gezicht zie, spartel ik in zijn grip en probeer mezelf van zijn ijzeren greep te verlossen. ‘Kalmeer! Het was maar een visioen!’ schreeuwt hij in mijn gezicht. Ik bijt op mijn lip en doe een laatste poging om los te komen vooraleer ik het uiteindelijk opgeef. ‘Ontspan je. Je moet leren de Force te beheersen. Je was te ver weg,’ spreekt hij me streng toe terwijl zijn gezicht in een ernstige frons is veranderd en hij me uiteindelijk loslaat.

Opgelucht zuchtend knijp ik in mijn neusbotje, de nachtmerrie proberend te vergeten. Ik duw me op op mijn ellebogen en zet me bevend terug recht. Kylo zet zich tegenover me neer, zijn bleke gezicht nog altijd onbedekt. ‘Het-- het ging per ongeluk, ik--’

‘Het is niet jouw schuld niet dat de Force zo sterk is bij je. Het zit in ons bloed.’ Ik trek mijn wenkbrauw naar hem op. ‘Jij lijkt er anders niet zo veel last van te hebben,’ beduid ik hem op zijn verklaring. Schuddend met zijn hoofd waardoor zijn koolzwarte haren over zijn nek ritselen, beantwoordt hij mijn uitspraak: ‘Nee, inderdaad. Ik heb geleerd het te controleren.’ Er zit een wrange ondertoon in zijn stem en ik besluit erover door te vragen. ‘Er is nog iets dat je me niet wilt vertellen.’ Geërgerd draait hij zijn gehandschoende handen om en bestudeert hij het geschaafde leer. ‘Jij bent gevoeliger voor de Force.’ Ik trek mijn wenkbrauw op, maar besluit het onderwerp te laten vallen.

‘Op de Aarde kon ik de gedachtes van de mensen horen zonder dat ik iets moest doen. Vanaf het moment dat jullie me hebben meegenomen, is het gestopt. Hoe kan dat?’ Ren laat zijn gezicht op zijn handpalm rusten terwijl hij nadenkt over een mogelijke uitleg die hij zal geven. ‘Ik denk dat dat te maken heeft met de andere atmosfeer daar en dat je daarom daar gevoeliger voor bent voor haar.’

Ik knik en leun achterover zodat ik op mijn beide handen kan steunen. Rens gezicht is half verscholen in de schaduw en zijn starende blik lijkt wel door mijn huid te branden. Zo zitten we een paar minuten naar elkaar te kijken. Beiden naar verschillen en overeenkomsten tussen ons zoekend.

Hoe hard ik het ook haat, er zijn verschillende dingen die opvallen aan hem die ook bij mij te vinden zijn. De vorm van zijn gezicht is scherper, maar hij blijft dezelfde contouren behouden. Zijn ogen zijn een tint donkerder dan de mijne en zijn neus is dezelfde als de mijne. ‘We lijken op elkaar,’ constateer ik hees.

Hij knikt en wanneer zijn stem de stilte verbreekt, klinkt hij abnormaal kwetsbaar. ‘Ik ben blij dat je hier bent.’

Verbaasd door zijn oprechtheid kom ik uit mijn leunhouding en zet mijn handen op mijn knieën. Alleen de stilte kan zijn bekentenis beantwoorden.

Ren recht zijn rug en schraapt zijn keel. ‘Over twee weken is je officiële inwijding als nieuwe leerling. Het is een hele ceremonie waar jij het centrale onderwerp van bent. De hele First Order zal toekijken, dus zet je alsjeblieft niet voor schut.’ Ik richt mijn ogen op en bekijk zijn neutrale uitdrukking. ‘Ik ben misschien wel onhandig, maar ik ben geen idioot.’

Zijn mondhoek trekt lichtjes omhoog, maar zijn afkeer keert meteen weer terug. ‘Dat valt nog af te wachten.’ Ik grijns naar hem terwijl hij opstaat en zijdelings met zijn hoofd knikt. ‘Kom op, we moeten nog fysieke oefeningen doen vandaag.’

©Britt_02