De Kracht van het Duister© (SWEVII)

III

Ik fluit lichtjes tussen mijn tanden terwijl ik de man voor me een beetje lacherig aankijk. 'Ik sta onder arrest voor bedreiging van de wereld, hè?' De man knikt nors. 'Ik wist niet dat spieken op een ander examen, waar je trouwens niets van kunt overschrijven, een bedreiging voor de wereld vormde,' vertel ik met een uitlacherige toon,'en trouwens, Kate is mijn naam, niet Katehali of wat dan ook,' ga ik spottend verder.

Het uitgestreken gezicht van de generaal voor me krijgt een strenge uitdrukking en een flits van ergernis. 'Kijk meneer,' mijn ogen flitsen naar de naam die op het naamplaatje op zijn borst staat genaaid,'Wolters,' vul ik mezelf aan,'het spijt me van het niet-spieken, maar ik zou graag mijn proefwerk van wiskunde afmaken.'

Ik probeer me los te trekken en weg te wandelen, maar meteen wordt al het grof geschut op mij gericht en een stevige hand op mijn schouder trekt me naar voren, richting generaal Wolters' brede lijf en strenge gezicht.

'Meisje,' begint hij poeslief in mijn oor te fluisteren,'jij gaat de volgende dagen nergens meer naar toe behalve de douche die buiten jouw isoleercel staat. Dus jouw proefwerk is niet echt meer belangrijk aangezien je voor een lange tijd de buitenwereld niet meer gaat zien.' vertelt hij hard en koud,'en trouwens, we doen dit voor je eigen bescherming.'

Generaal Wolters recht zijn rug en ik kijk hem honend aan. 'Voor mijn eigen bescherming? Nou bedankt, maar ik kan prima voor mezelf zorgen.'

Wolters draait zich met een stugge beweging om en geeft zijn mannen teken om in te pakken en te vertrekken. Hij zucht voordat hij zijn woorden uitspreekt, duidelijk geërgerd. 'Heb je het nieuws de afgelopen dagen niet gezien of gehoord, meisje?'

Ik word achter Wolters aangeduwd en voel het kleine, ronde loopgaatje van een automatisch wapen in mijn rug prikken terwijl ik verder achter de generaal aan wandel. 'Nee, ik moest leren voor mijn examens dus ik had niet echt veel tijd om naar het nieuws en dergelijke te luisteren.'

'Dan heb je iets gemist jongedame, er wordt over niets anders meer dan over jou gepraat. Jij bent het thema van alle gesprekken in het nieuws wereldwijd dus ik vrees dat je je dáár niet kan tegen beschermen.'

Ik negeer hem, denkende dat hij onzin uitkraamt. Wolters springt een grote, beschutte legertruck in en ik word tussen twee militairen geduwd en tegenover Wolters gezet. Hij glimlacht zijn gele tanden bloot, maar ik beantwoord zijn spot niet en leun naar voren om naar buiten te kijken. Met een woeste klap word ik terug naar achteren geduwd, tegen de zijkant van de truck aan.

'Het is veilig. Ze kan niets doen, niet echt,' spreekt Wolters de man aan die me naar achteren duwde terwijl hij een korte blik werpt op mijn geboeide polsen. Ik kijk hem kort aan, maar buig me dan opnieuw naar voren om mijn school te zien verdwijnen in een donker zwart gat van verschillende auto's en trucks die worden gevolgd door twee zwaarbewapende helikopters.

Een pijnlijke steek treft mijn borstkas door het besef dat ik mijn vrienden en familie waarschijnlijk een lange tijd niet meer ga zien. Ik draai me naar de generaal om die me glurend van kop tot teen in zich opneemt en me probeert in te schatten. 'Waarom nemen jullie mij mee?' vraag ik hem, plots vermoeid.

'Alles wordt je uitgelegd wanneer we op de veilige locatie zijn. Maar zoals ik al zei, je bent wereldnieuws.'

'Maar wáárom?' vraag ik hem nadrukkelijk terwijl ik mijn hoofd tegen de zijkant van de truck laat rusten.

Generaal Wolters zwaait met zijn hand. 'Geen vragen meer.'

Ik zucht en sluit mijn ogen. Naar mijn gevoel gaat dit nog een lange dag worden.