De Kracht van het Duister© (SWEVII)

VIII

Een luide klap gonst in mijn hoofd en verdrijft de kunstmatige slaap. Ik hap naar lucht terwijl mijn ogen zich geschrokken openen. Meteen klaarwakker vlieg ik naar voren, maar koude, ijzeren banden rond mijn armen en benen beletten dat. Verward staar ik naar de dikke banden die me op m'n plaats houden. Ik lig in een brede stoel in het midden van een kleine kamer die in een donker licht baadt.

'Ik hoop dat je uitgerust bent, Supreme Leader Snoke wilt je ontmoeten.' Met fijngeknepen ogen staar ik de in het donker geklede figuur aan. Zijn mantel hangt schuin over zijn schouder en hij heeft geen kap over zijn helm getrokken. Hij staat in de hoek van de kamer terwijl hij me aan staart. 'Je bent een monster,' fluister ik met een beverige stem.

Kylo Ren sluipt geluidloos naar me toe en ik kijk hem aarzelend aan. Hij buigt zich over me heen en ik voel zijn vurige blik door zijn masker heen branden terwijl hij zijn arm boven mijn hoofd laat rusten. Zijn macht en haat doen mijn geest opbranden van pure angst. 'Jij bent net zozeer een monster als ik.'

De haartjes op mijn armen rijzen te bergen en berekend kijk ik hem aan, hopend dat hij mijn verwarring niet opmerkt. 'Ik zal nooit zo'n monster als jij zijn,' piep ik.

Kylo heft zijn hoofd op en kijkt naar iemand of iets wat buiten mijn blikveld ligt. 'Neem haar mee,' gebiedt hij.

Er klinkt gestommel en er verschijnt een stormtrooper in mijn zicht. Hij drukt op een knop en de koude banden schieten los. Ik draai met mijn armen, maar de stormtrooper neemt me meteen vast. Een tweede stormtrooper verschijnt aan mijn andere zijde en neemt me ook vast terwijl Kylo zich terug trekt en de cel verlaat. Zijn haat en woede neemt hij met zich mee, maar hij laat een spoor van angst en afgedwongen respect achter.

De stormtroopers nemen me mee naar buiten en we komen op een lange, donkere gang uit. Aan mijn weerszijden bevinden zich gesloten deuren waar af en toe een ijselijke gil uit klinkt. Ik krimp in elkaar en probeer de noodkreten uit mijn brein te bannen, maar het gegil pijnigt mijn oren en dringt diep binnen.

De stormtroopers maken vaart en volgen Kylo die door zijn zwarte mantel die rond hem heen wervelt, lijkt te zweven over de vlakke vloer die een tikkend geluid geeft als je er over wandelt. We draaien af en lopen een andere gang in. Zo blijven we doorgaan tot alles in mijn hoofd één groot doolhof is geworden.

We houden halt voor een brede, gesloten deur en Kylo draait zich naar ons om. 'Wacht hier. Zij gaat met mij mee.' Zijn mechanische, vlakke stem doet me huiveren.

De stormtroopers laten me los en nemen plaats naast de deur die Kylo met een korte handbeweging opent en me mee naar binnen trekt.

Ik loop voorovergebogen met hem mee, maar zodra we de nauwelijks belichte ruimte binnenlopen, is mijn aandacht van hem weggesmolten en gericht op de immense ruimte waar we ons in bevinden. De koude golft over mijn lichaam heen en mijn vingertopjes en handen lopen koud aan. Er heerst een machtige, afgedwongen sfeer. We lopen een zwak verlicht pad over dat door de donkere, grote ruimte heen kruist en eindigt in een rondplatform.

Een gigantisch hologram van een in de schaduw teruggetrokken wezen, staart ons zittend aan. Ik voel me nietig en de duisternis die in deze ruimte rondzweeft drukt zwaar op mijn borstkas.

'De uitverkoren zuster is herenigd met haar verloren broeder,' spreekt een schorre, machtige stem uit de hoogte. Bevroren blijf ik staan en zuig verward en angstig mijn adem naar binnen. Ik schud ontkennend mijn hoofd en kijk Kylo Ren zijdelings aan. Geschrokken vang ik zijn blik.

In de war staar ik hem aan. De woorden die net zijn uitgesproken niet gelovend. Ik ben Kylo Rens zúster?

'Je hebt het haar nog niet verteld, mijn leerling?' vervolgt het optische wezen dat zich van de schaduwen losmaakt en ons voorovergebogen aankijkt om ons nauwlettend in de gaten te houden.

Kylo maakt zijn blik van me los en staart de Supreme Leader aan. 'Ik heb de kans nog niet gehad, mijn meester.' De eerbied die zijn stem verdikt, schrikt me af.

'Net zoals ik de kans niet heb gekregen om mijn potentiële leerlinge te onderwijzen,' de Supreme Leader doelt duidelijk op mij, maar alles wordt me teveel waardoor ik niet reageer. Te veel dingen die me worden verteld waarvan ik niet kán geloven dat ze echt zijn.

'Ik zal mijn verloren tijd inhalen en van jou,' Kylo's blik brandt op mijn huid waarna ik naar de Supreme Leader opkijk,'de sterkste en machtigste nieuwe generatie Sith óóit maken,' buldert de Supreme Leader luid en vastberaden.

Ik deins achteruit en struikel over mijn voeten terwijl de geschoktheid over mijn hele lichaam heen rolt. Kylo trekt me terug bij de arm, maar ik duw hem van me af. Ik schud mijn hoofd en kijk hem angstig aan. 'Nee,' smeek ik met een dichtgeknepen keel.

Angst sluit mijn hart in in een koude greep en bang probeer ik me van hem los te duwen. 'Wees niet bang, mijn kind,' spreekt de Supreme Leader me toe.

Op m'n hoede kijk ik naar boven, het mensachtige wezen aan. 'U weet niet eens waar ik bang voor ben,' sis ik met toegeknepen ogen terwijl ik meteen spijt heb van mijn onverwachte woede die uit mijn angst voortvloeit. Kylo draait zich met een ruk naar me om als hij het venijn in mijn stem hoort.

'De toekomst, ik voel het‚' antwoordt hij vlak‚'je hoeft niet te vrezen voor je lot, mijn nieuwe leerling. Wanneer mensen jouw naam zullen horen, zullen ze in hun angst verdrinken. Je zal krachtiger zijn dan de legendarische gebruikers van de Force en je zal strijd na strijd overwinnen en zege vieren. Je training begint nu.'

Ik voel me gegeneerd door al het vertrouwen dat de Supreme Leader in me heeft terwijl ik niet van plan ben om ooit de Force te hergebruiken. Ik zal de belofte die ik met mezelf heb gemaakt níet verbreken.

'Kylo Ren,' richt Snoke zich nu tot hem,'jij zult me om de twee dagen verslag komen uitbrengen over haar training en jij zal haar trainen in de kunst van het vechten met een lichtzwaard en haar de Force leren te beheersen. De andere vaardigheden zullen door--' mijn aandacht verslapt en ik vang nog maar enkele flarden op over een lichtzwaard krijgen, een eigen kamer en dat ik dag en nacht bewaking zal krijgen.

Het gesprek loopt ten einde en Kylo buigt naar voorover. Verward staar ik hem aan en buig een beetje gedwee mee terwijl ik de brok verwarring weg probeer te slikken. Het hologram verdwijnt en Ren draait zich terug om waarna ik hem volg.

Terwijl we de deur door lopen en de donkere ruimte achter ons laten, verdwijnt het zware gevoel op mijn borst en haal ik opgelucht adem. Zonder een woord te zeggen, loopt Kylo een kant op en gefrustreerd door mijn ondermatige kennis van dit gangenstelsel, volg ik hem.

De stormtroopers lopen met ons mee en onze voetstappen klinken hol tegen de koude muren. We wandelen in een snel tempo de gangen door en ik word opnieuw verzwolgen in mijn eigen gedachten zodat ik zonder het te beseffen tegen een hard lichaam opbots.

Ik struikel achteruit en kijk geschrokken het rode hoofd aan dat me met een geïrriteerde blik aankijkt. Het rosse haar dat in een strak kapsel is gekamd ligt een klein beetje in de war, maar het donkere pak dat hij aanheeft ligt nog perfect in de plooi.

'Generaal Hux, dit is de nieuwe leerlinge. Katehali Venmerr,' Kylo's mechanische stem klinkt vlak, maar met een klein spatje afgunst.

Generaal Hux draait zijn gezicht van me af en kijkt Kylo kort aan waarna zijn norse gezicht weer op mij gericht is. 'Kijk uit waar je loopt,' snauwt hij en richt zich dan terug op Kylo,'binnen een paar uur komen we aan in het Coruscant stelsel.'

Kylo knikt kort en Hux loopt met snelle, afgemeten passen van ons weg. Wanneer hij de hoek om is geslagen, draai ik me naar Kylo toe en verplicht mezelf iets tegen hem te zeggen. 'Is hij altijd zo snel op z'n tenen getrapt?'

Kylo's mechanische stem komt huiveringwekkend terug tot leven. 'Ja.'

Ik knik stijfjes en Kylo draait zich terug om en loopt met snelle passen een hoek om, een nieuwe gang in. De stormtroopers duwen me vooruit en zuchtend van vermoeidheid strompel ik achter hem aan.

Hij houdt halt voor een dikke, hydraulische deur en drukt op een bedieningsknop waardoor het portaal zich opent. Kylo draait zijn hoofd naar me toe en ik kijk hem kort aan voordat ik de ruimte in word geduwd.

Razendsnel draai ik me terug om naar de uitweg, maar Kylo heeft zijn hand al terug op de drukknop gelegd. 'Geniet van je nieuwe kamer,' spot hij voordat het luik zich terug sluit en ik alleen achter blijf in een lege, kale ruimte.

©Britt_02