Don't Judge Magic

D(e)ad?

Ik word wakker in op een witte plek. Ik kijk rond en zie een bankje staan. Ik kijk onder het bankje en zie er een vies iets liggen. Ik weet niet precies wat dit is. ,,Help'' Fluistert het zachtjes. Ik schrik er van en deins achter uit. ,,Je kunt het niet meer helpen, Heaven.'' Ik kijk op en zie daar mijn vader staan. ,,Laten we een stukje gaan lopen.'' Ik knik, nog steeds verbaast, en loop vervolgens naast mijn vader. ,,Pap, wat is dat?'' Vraag ik aan mijn vader terwijl ik achter me naar het kleine monster kijk. Mijn vader stopt met lopen en draait zich nu ook om. ,,Dat is een deel van Satan dat naar hier gestuurd is om dood te gaan.'' Zegt mijn verder. Vervolgens kijkt hij me aan, draait zich weer om en loopt weer verder. Ik draai me ook weer om en loop weer naar mijn vader toe. ,,En waar zijn we precies?'' Vraag ik aan mijn vader. ,,Ik wou jou het zelfde vragen. Waar denk je dat we zijn?'' ,,Het lijkt op het treinstation, maar dan veel schoner. En zonder al de treinen.'' ,,Dus het is waar? Een deel van Satan leefde in mij?'' Vraag ik aan mijn vader terwijl we nog steeds lopen. ,,En het is gedood door niemand anders dan Satan hem zelf.'' Vult mijn vader mijn zin bij. ,,Ik moet zeker terug gaan?'' Vraag ik zuchtend. ,,Dat is aan jou.'' Antwoord mijn vader me. ,,Ik heb een keuze?'' ,,Ja.'' Ik knik en mijn vader staat op. ,,Waar ga je heen?'' ,,Ik moet weer terug.'' ,,Maar wat moet ik doen?'' Vraag ik mijn vader. ,,Ik ben er zeker van dat je daar wel uit komt lieverd.'' Hij geeft me nog een knuffel en dan komt er een wit licht.

,,Til haar op en neem haar mee.'' Hoor ik iemand zeggen. En even later voel ik dat ik opgetild word door iemand die handboeien om heeft. Ik blijf zo stil mogelijk liggen en besluit te wachten tot het goede moment.