Past Perfect Tense! (girlxgirl) (lesbian love story,)

*Chapter 57

*Chapter 57

Nath's POV

Time machine? Ha?! Pinagloloko niya ba ako? Anong akala niya sa akin? Kahapon lang pinanganak para maniwala sa mga sinasabi niya?

Lahat ng sinabi niya ay mahirap paniwalaan. But something inside me wanted to believe her. Urgh! Nakakainis! How dare she use the situation to take advantage of me?! Paano niya nagawang sabihin ang mga kasinungalingan na iyon? I would accept pa if she says she's mad dahil hindi ko nagawang mahalin siya bilang siya at hindi dahil sa duplicate siya ng ibang tao. I would accept kung sinabi niyang ayaw na niya akong makita. But to make that stupid and crazy story? I am having second thoughts if I really know her.

With tears running in my cheeks, nagmamadali akong sumakay ng bus pauwi. I don't care kung pinagtitinginan ako ng ibang tao. The hell I care about them! I am in pain now. That is all that mattered to me.

Paguwi ko sa bahay sinalubong ako nila mama. Pero walang lumabas na kahit isang salita mula sa bibig ko. Hindi ko kayang makipagusap sa kahit na kanino. I just went to my room. Kung may nakakakilala sa akin, si mama yun. She knows na kapag ganito ako walang matinong sagot ang makukuha mula sa akin.

Binagsak ko ang katawan ko sa kama. I can't feel a thing except this pain. I learned to love her kahit na paano. She made me hapoy and feel loved. She made me feel alive again. Pero kasalanan ko bang mas mahal ko pa rin ang taong iyon mula sa nakaraan ko? If that is a crime please kill me now. Dahil masakit. Masakit na wala na nga yung taong una kong minahal ginamit pa yung memories namin ni Erin ngayon. She used it like a thing para lang sa walang kwentang kwento.

I felt betrayed. Urgh! I know. She just loves me so much. What I can't take is yung mga kasinungalingan na pinagsasabi niya. Nakakainis dahil pinaglaruan niya ang puso ko. Nakakainis dahil ginamit niya ang emotions ko. Nagagalit ako dahil kung kelan gusto ko ng magmove on at magmahal ulit dun ko malalaman na pinaglalaruan lang pala ako!

I cried until I fell as sleep.

The following morning, wala ak sa katinuan. If  I can just turn back time. Gagawin ko. Alam kong wala ng silbi ang mabuhay sa past. I just wanted to clear thing with babe.  But it got worst dahil sa mga sinabi niya. My mind cannot process all the details she said. I felt so dumb. Naniwala ako sa bawat salitang sinabi niya. Naniwala ako sa bawat kilos na ginawa niya. Naniwala akong mahal niya ako. At higit sa lahat, naniwala akong siya na.

-------------------------------------------

Nakakatamad na pumasok sa work. Wala akong gana ngayon. Kahit nga konting kilos ayokong gumalaw. At lalong ayokong pumasok dahil makikita ko ang reason kung bakit ako nasasakatan ng ganito ngayon.

"Nath anak. Papasok ka ba?" Tanong ni mama.

"Opo ma. Kailangan kasi." Sagot ko.

"Whah happen?" Tanong niya.

"Wala po." Matipid kong sagot

"Alam mo naman na nandito lang ako na handang makinig sayo diba?" Sabi ni mama.

"Opo. Thanks ma. Perp hindi pa ako ready ngayon. Ligo na po ako para makapasok na." Iwas ko kay mama dahil alam kong hindi ko kayang pigilan ang nararamdaman ko. And I don't want them to see me crying.

Naligo na ako at pumasok na sa work. Hay...

I know I can't face her yet pero I have to. Wala akong choice.

-------------------------------------------

-Office-

"Hey Nath! Ang gloomy mo naman friend." Bati ni Alice.