Past Perfect Tense! (girlxgirl) (lesbian love story,)

*Chapter 47

*Chapter 47

Nath's POV

Nakalipas ang isang linggo. Puro gifts ang nakukuha ko mula kay Erin. Kakakilig nga eh. Daig ko pa ang may ari ng isang flowershop. Every day kasi meron akong bouquet of flowers. Most of them are stargazers. Kaya ang bango palagi ng office ko.

Tapos biglang dumating si Dave. Nakalimutan ko siya this past week. At dahil yun kay Erin.

"Hey hon! Namiss kita. Hindi mo ako tinatawagan." Sabi niya na may tampo sa boses.

"Sorry. " sabi ko lang.

"Wow! May flowers ka ha. Kanino galing?" Sabi niya na may selos naman sa boses niya.

"Wala. Sa admin lang for the project I did." Pagsisinungaling ko.

"Listen Nath. And you better listen carefully. You are mine. Walang makakaagaw sayo. Kung sino man yang nagbibigay ng mga iyan sayo I will defenitely know who that person is. And I'll make sure to stop him." Sabi niya na seryoso.

Hindi ako natatakot sa kanya. Kung alam niya lang isang babae ang dahilan kung bakit ako ganito ngayon. Isang babae ang nagpaparamdam sa akin na mabuhay ulit. Isang babae ang nagiging dahilan ng kasiyahan ko. Isang babae ang dahilan kung bakit gusto ko ng umibig ulit. But I don't want to risk Erin. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag kay ginawa si Dave sa kanya.

"Please leave now. May trabaho pa ako." Sabi ko na lang.

"Okay. I will leave now. Pero tandaan mo ito. You are only mine." Sabi niya at umalis na.

Tinawagan ko agad si Angela. I really need to talk to someone. Hindi ko kaya ang nakita kong galit kay Dave.

I explained everything to Angela. At sabi niya magkita daw kami sa coffee shop sa Quezon City. So after ng work ko ay dumiretso na ako sa meeting place namin.

Kinawayan ako agad ni Angela nung makita niya ako. Umupo naman ako sa table that she occupied malayo sa nga tao kasi sabi ko serious matter ang paguusapan namin.

"Eto coffee mo. Sorry napalayo ka sa inyo. Hindi ko kasi maiwan yung new branch namin. Ano na?" Sabi niya.

"Okay lang yun. Buti nga pumayag kang makipagkita ngayon kahit busy ka. Best grabe na si Dave. I never saw him that mad. Na parang kaya niyang pumatay." Paliwanag ko.

"Anong plano mo ngayon?" Tanong niya.

"Hindi ko pa alam best." Sabi ko.

"Sino bang mahal mo?" Tanong niya.

"Si Erin." Sagot ko naman.

"So anong problema? You just have to break up sa syokoy mong boyfriend and be happy kay Erin." Advise niya.

"Pero best natatakot ako. Na baka iwan din niya ako." Sabi ko.

"Best kapag ang pain isang way yan para iparealize sa atin na nagmahal tayo. So meaning kadikit palagi ng love yan. Don't be afraid to be happy. Don't be afraid to be hurt. Life is too short para matakot ka." Sabi niya.

I know she has a point. I know that she is actually right. I became afraid for the past 7 years and it seemed that I missed a lot of things that should have happened in my life. Tama. Wala naman ng magagawa si Dave kung hindi ko naman talaga siya mahal. It will just be unfair to him. And to me. Na patuloy kong lokohin ang sarili ko pati na siya sa nararamdaman ko. It is just too unfair for him.

"So ano na best?" Putol ni Angela sa pagiisip ko.

Sasagot na sana ako pero I saw someone went inside the coffee shop. They looked very happy. The happiness that I can't give. The warmth that I can't reciprocate.