Past Perfect Tense! (girlxgirl) (lesbian love story,)

*Chapter 42

*Chapter 42

Nath's POV

I know today babalik sa office sila Erin. Actualy ang tagal ko ng hinintay na sana matapos na yung contract signing nung bagong account para makabalik na si Erin.

Sobrang namiss ko kaya siya. Isang buwan din na hindi niya ako binisita. Last na nakita ko siya nung lunch date namin.

So pumasok ako ng maaga sa office at nagayos ng paper works para sa new and returning employees. Pagpasok ko sa room 9 hindi ko inasahan na nandun na siya.

Still stunningly beautiful. Yung tingin pa rin niya same ang effect sa buong pagkatao ko. Grabe bigla ko naalala si babe Erin. Yung nakilala ko nung high school ako. Ganun din niya ako tignan. But as soon na pumasok siya sa isip ko ay itinago ko na agad sa pinakamalalim na part ng isip at puso ko.

Oo na readers, after a long 7 years ay hindi ko pa rin siya nakakalimutan. Sabi nga nila first love never dies di ba? At yung mga gamit niya nasa akin pa rin. Pati si minion.

Nga pala. Napanood ko last year yung Despicable Me. And I can't believe it myself dahil yung minion na binigay sa akin ay kaparehas nung sa movie. I search about sa movie at last 2012 lang yun nilabas. So there's no other way na meron na noon sa year 2007. That bothered me for several weeks pero hinayaan ko na lang. Wala naman makakasagot ng mga tanong ko kundi ang taong nagbigay nun eh.

So ayun na nga. Nakakakilig talaga ang babaeng ito. Kung makatingin naman parang isang bata na nakakita ng candy kingdom. Sa pagkikita namin uliy star struck siya eh. Syempre nagpaganda ako noh. Hihi ^_^

Ang cute! Nauutal pa siya. Pang bata talaga na sinasabihan ang ultimate crush niya. Hindi ko inexpect na sasabihan niya ako ng miss na niya ako. Na para bang isang century na ang nakalipas simula ng makita niya ako. Kilig much!

Kaya nga tumabi ako sa kanya at binulungan na miss ko na siya. As I come closer to her ay naamoy ko nanaman ang familiar na scent na yun. Ang napakasarap na vanilla. Pilit na lumalabas sa malalim na parte ng isip at puso ko yung taong matagal ko ng minamahal. Hays! Pilit ko iyon itinago sa mas malalim na parte ng pagkatao ko.

Niyaya niya din ako na kumain kasama siya. Syempre naman sino ba ako para tanggihan ang isang napakagandang babae? Oo naman ako agad.

So excited na nga para sa date namin. Assuming di ba? Date agad eh pwede naman dinner with a friend. Haha.

Mga 5 pm na at lumabas ako ng office. Asar kasi may isang report na hindi pa tapos. So I asked her to wait for 10 more minutes. Kung ako nga lang ang masusunod eh gusto ko ng hilahin ang oras para makasama na siya.

Konting ayos sa sarili at pabango. Ayun at labas na ako ng office. Pero biglang may tumawag sa akin.

"Hello? Who's this?" Sabi ko.

"I'm Mrs. Manansala. Remember your homeroom teacher?" Sabi nung kausap ko.

"Yes ma'am! Syempre po maaalala ko kayo. Napatawag po kayo? At buti po nakuha ninyo ang number ko?" Tanong ko

"Si Angela ang magbigay sa akin. Ang sabi kasi niya hindi ka daw pupunta kasi next month may reunion ang bacth ninyo. I want to personally invite you." Palinag ni ma'am.

(Ahem! Yung mga nagcomment na si Angela daw oh. Wahaha! ^_^ Peace people)

Hindi naman kasi sa ayaw ko. Yun nga lang kasi maaalala ko nanaman yung high school days. Those days na napakahirap para sa akin. My first ever heart broken. Kaya lagot si Angela sa akin. Grrr...

"Ahh yes po. I'll attend po sa reunion. Salamat po sa paginvite." Sabi ko na lang.

"Okay! I'll just inform you about sa exact date, time and venue." Sabi niya.