AMİNE

15- Kararım

"Ama bir cevap vermen gerektiğini biliyorsun değil mi? Ömer seni aradığında ne diyeceksin?"

"Esin benim uykum var. Namaz kılıp yatacağım. Sana hayırlı geceler! "

"Sana da hayırlı geceler!" dedi Esin. Amine'nin gidişiyle yastığa kafasını gömdü.

"Kaç sen! Bakalım kaderinden de kolayca kaçabilecek misin?" diye kendi kendine söylendi Esin.

***

Amine kafasını yastığa koyduğunda gözlerini sıkıca kapattı. Uyumak istese bile Ömer'in konuşması aklından çıkmıyordu. Ne cevap vereceğini düşünmekten gözüne uyku bile girmedi. Yatağından kalkıp günlüğünü eline alarak yazmaya başladı.

22.11.2016

"Bu aralar her şey darmadağın sanki. Gideceğim yön hiç belli değil. Hayatın akışı o kadar değişken ki olduğum durumda bir karar vermem gerekli. Bense ne düşüneceğimi şaşırmış haldeyim. Ailemden gizlice sahte bir evlilik yoluna girmek o kadar garip geliyor ki bunu düşününce bile kendimi kötü hissediyorum. Ne kadar olduğum durum içinden çıkılmaz olsa da Ömer her şeye rağmen mutlu olmaya çalışıyor. O herkesin gözünde ünlü başarılı genç bir futbolcuyken bana göre ailesine ve dahası babasına düşkün biri. Herkese göre serseri , havalı gibi dururken hatta başta bana bile öyle gözükürken şimdi hiçte göründüğü gibi biri olmadığını anladım. Bazen yaptığı hareketler bana farklı gelse de özünde çok iyi bir insan. Ama söz konusu iyi veya kötü olmak değil. Gerçek bir oyunun içinde ciddi anlamda kaybolmak üzereyim. Annemin dediği gibi kalbimden geçeni yapmalıyım. Kendi babam kadar sevmeye başladığım birinin göz göre göre acı çekip ölmesini kabullenemem. Buna gönlüm izin vermez. Ne olursa olsun bir insanın hayatını tehlikeye atarsam bu vicdan azabıyla yaşayamam. Yarın ilk işim Ömer'e cevabımı söylemek olacak. Bu iş nereye gidiyor bilmiyorum. Allah sonumuzu hayır eylesin."

Amine verdiği kararla birlikte günlüğünü yerine koyup yatağına uzandı. Birkaç dakika içinde kapanan gözleri uykuya teslim oldu. Sabah namazından sonra telefonuna bakmaya başladı. Erken olduğunu düşünerek Ömer'i aramaktan vazgeçip mesaj atmayı düşündü. Yazacaklarını kafasında toparlayıp telefonun mesaj kısmına geçirdi.

"Günaydın Ömer. Kararımı verdim. Kabul ediyorum."

Yazdığı mesajı hiç düşünmeden Ömer'e attı. Ardından yazdığı mesajı okuyup ani ve hızlı bir karar vererek söylediğini düşünse de mesaj gitmişti bile. Telefonun başında birkaç dakika bekledi. Bir cevap gelmedi. Okumadığını düşünerek geri uyumaya çalıştı Amine.

Ömer sabahın ilk ışıklarında kalkıp hazırlanarak antremana gitmişti. Telefonu ise soyunma odasının dolabındaydı. Koşu yaptıktan sonra içeri girdi. Havluyu alırken telefonundaki mesajı fark etti. Amine'nin gönderdiğini görünce yüzünde şaşkınlık belirtisi oluşmuştu. İçinden teklifi kabul etmesi yönünde düşünceler gelse de bunun zor bir ihtimal olacağını düşünerek mesajı açtı. Okuduktan sonra gözlerine inanamadı. Bu yüzden tekrar okudu ve adeta yerinden sıçrar gibi oldu. Sevinçten içi içine sığmıyordu. Bir an kabul etmeyeceğini düşündüğü için aldığı cevap onu hem şaşırtmış hemde mutlu etmişti. Ömer durdu ve biraz önce yaptığı davranışı test etti. Ona neler olduğunu kendi de yeni yeni farkına varmıştı. Babasının tam da istediği geline karşı adını koyamadığı hisleri vardı. Bunun ne olduğunu kendi de bilmiyordu. Tek bildiği bu oyunun gerçek olduğuydu. Ama unuttuğu tek şey Amine'nin bunu hâlâ oyun sanıyor olmasıydı. Gerçeği öğrenirse onun yüzüne bile bakmayacağını hissetse de doğruyu da söyleyemiyordu. Bunu doğru zamanda ve bütün sıkıntılar sona erdiğinde anlatacağına dair kendine söz verdi. Artık kendine bir sözü vardı. Ne olursa olsun her şeyi Amine'ye söyleyecekti. Babasının durumu iyi olunca ve üstlerindeki bu bela gidince anlatmaya niyetlendi.