HUNTER ✔

Chapter 41: Strong Affection

Ang isa sa mga bata ay masiglang kumaway sa akin at tumakbo palayo. Napakunot noo ako dahil hindi ko alam kung saan siya pumunta. Ilang saglit pa ay bumukas ang pinto ng kuwarto ko ng pagkalakas-lakas at pumasok ang isang batang malaki ang ngiti sa mukha.

"Ate Kyra!!" Sigaw ng bata at tumakbo palapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit. The child landed with an ooomf and I hesitantly hugged him back.

"Easy boy. Nagpapagaling pa ang ate Kyra mo." Sambit ni Hunter na inalis ang bata sa pagkakayakap sa akin.

"No, its okay." Bumaling ako sa bata ang nginitian siya. He looks so excited to see me. "Hey, what's your name?"

"You forgot my name?" The little boy frowned for a second then realized something. "Right, mom told me you doesn't remember anything."

"Russell!" Sita ni Hunter sa kanya.

"Oh. So hi Russell. I can see you are such a smart kid." I patted his head. Binuhat ko siya at kinanlong much to Hunter's disapproval.

"Of course. I am super smart. Smarter than Kuya." Russell  smirked with confidence.

"Who's your kuya?" Natatawang tanong ko.

"Let me introduce to you my conceited little brother." Si Hunter na ang sumagot at nagpabaling-baling ang tingin ko sa kanilang dalawa. Magkamukha nga sila, pareho ang kulay ng kanilang mata kaya walang kaduda-dudang magkapatid nga sila.

"I miss you ate. So so so much!!" Russell nuzzled his head to my side and hugged me again.

"Aww... you're so cute. I think I'm gonna keep you." I joked and pinched his chubby cheeks.

"Really? You think I'm cute?" Russell looked up at me with those puppy eyes.

"Ayan, nadagdagan nanaman ang confidence niya sa sinabi mo." Natatawang sambit ni Hunter sa tabi ko. Russell scowled at his brother and back at me with those puppy eyes trying to act cuter.

"I have something for you ate." May kinuha si Russell sa bulsa niya.

"So, what do you have for me?" Nakangiting tanong ko.

"Here." Inabot niya sa akin ang isang bracelet na gawa sa totoong bulaklak. Lumuwang ang pagkakangiti ko nang tanggapin ko ito.

"This is beautiful! Did you made this?" Tuwang-tuwang tanong ko at isinuot ang bigay niya.

"Yes." Russell answered shyly blushing a little.

"Thank you!" I kissed his cheek and he surprisingly blushed.

Nagulat naman kami pareho ni Russell nang pumalakpak si Hunter upang makuha ang antesnyon namin.

"Okay! Okay! Russell, go back to your room and take a bath. You smell from playing." Sambit ni Hunter at binuhat paalis ni Russell.

"Such a mood killer!!" Sigaw ni Russell na pumapalag sa pagkakabuhat niya sa kanyang kuya.

"Finish your breakfast Kyra. Kailangan lang maligo nitong mabahong unggoy nato." Sambit niya at binuhat ang kapatid sa balikat. Pumalag naman si Russell habang nakikipag-away sa kuya niya.

"You're the monkey!" Sigaw ni Russell bago sila tuluyang makalabas ng kwarto ko.

I was silently laughing at them. Its so much fun watching them both casually bickering at each other. Is this the family I have? Then I can consider myself lucky.

Kahit na wala akong ala-ala, hindi nila pinaparamdan na iba ako sa kanila na may mali sa akin. Para bang normal lang ang lahat. Bumuntong hininga nalang ako at tahimik na tinapos ang agahang inihanda ni Hunter.