HUNTER ✔

Chapter 41: Strong Affection

Strong affection

Kyra's POV

I yawned and glanced beside me but I am alone in the bed. Naalala kong katabi ko pala si Hunter na natulog kagabi.

I closed my eyes firmly when the memory of my dream came crashing to me. Malabo ang lahat. Pati ang mukha ng lalaking humablot sa mukha ko ay hindi ko makita. Pero ang sakit na naramdaman ko nang kagatin niya ako sa leeg ay parang totoo. Hindi kaya isa ito sa mga ala-alang nakalimutan ko?

Laking pasasalamat ko kay Hunter at nasa tabi ko siya kagabi upang pagaanin ang loob ko. He was so sweet and I don't know what I did in my past life to deserve a guy like him.

Bumukas ang pinto at pumasok si Hunter na may dala-dalang tray ng pagkain.

"Good morning." He flashed me a smile. Ibinaba niya ang tray sa coffee table na malapit sa bintana.

"Good morning." Bati ko sa kanya.

Lumapit siya sa akin upang tulungan ako sa pagtayo.

"It's okay. I think I can manage walking on my own." Sambit ko na pinigilan siya sa pagbuhat sa akin.

"I insist. C'mon let me carry you." Pamimilit ni Hunter kaya wala na akong nagawa at hinayaan siyang buhatin ako at ipa-upo sa tabi ng coffee table.

My stomach grumbled when I caught the smell of bacon, pancakes and eggs in the coffee table. Hunter chuckled who also heard the embarrassing sound from my stomach.

"Eat. Niluto ko yan para sayo." Sambit ni Hunter na nakangisi.

"You did?" I asked with amusement.

"Yes. Come on, take a bite." Utos niya.

Tinitigan ko ang mga pancakes na gawa niya. Wala ngang duda na siya nga ang may gawa nito dahil halos durog-durog na ang mga ito. Pinilit kong hindi matawa dahil ayoko namang mainsulto siya.

I took the fork and didn't bother cutting the pancake because it was already into pieces. Napangiwi ako nang may makagat akong matigas na bagay. It's kinda crunchy and I realized it was an egg shell.

"Sorry about that. I'm not really a fan of cooking." He said looking guilty and handed me a tissue.

"I guess I should have left cooking to mother." Dagdag pa niya.

"No it's fine. It tastes good actually." I assured him.

"Hunter."

He glance at my direction and I hesitated to speak for a second.

"Gusto ko lang magpasalamat for cooking me breakfast and for not leaving me last night."

"Anything for you princess."

I blushed at the nickname he gave me. He grinned and I wad a little shock at how good looking he is. We stared at each other for a moment before I looked away. There was something in the way he looks at me. Like I would disappear any moment or run away.

Tahimik ko nalang na kinain ang hinanda niya. Nararamdaman ko ang malagkit na pagtitig niya sa akin pero pinilit ko ang sariling umiwas sa mga mata niya. Because I'm afraid to see more from his eyes. I don't want to see more emotions, the longing and affection.

Nakuha naman ang atensiyon ko sa tunong ng mga batang nagtatawanan. Dumungaw ako sa bintana at nakita ang tatlong batang lalaki na masayang naghahabulan sa labas. They look so carefree and innocent. Oblivious to the problems around them. Napa-isip naman ako. Ano kayang kabataan ang meron ako? Kasing saya din ba nila ako nung bata pa ako?