Zelfmoord

Hoofdstuk 17

''Dave Ura, neemt u Judith Maurits tot uw wettige echtgenoot?'' Ik straalde toen zijn lichtblauwe ogen ophelderde toen hij ja als antwoord gaf. Hij kneep zachtjes in mijn hand. ''Judith Maurits, neemt u Dave Ura tot uw wettige echtgenoot?'' Daar hoefde ik natuurlijk niet lang over na te denken. ''Ja!'' Ik voelde me zo hemels gelukkig! ''Ik verklaar u nu tot man en vrouw, u mag de bruid kussen.'' Zijn lippen kwamen langzaam naar me toe.. steeds langzamer maar toen werd ik wakker door het irritante gepiep van mijn wekker. ''Ik was bijna met hem getrouwd stomme wekker!'' Ik ramde er agressief op, maar moest best lachen om mezelf. Voor een maandagochtend was ik best vrolijk, maar dat veranderde door maar één naam; Lisa. Lisa.. die me vrijdagavond een Whatsapp had gestuurd. Ik herinnerde het weer.

Hoer, waarom was je niet op school? En waar heb je Dave gelaten, hij is van mij hoor je!

Mijn hart bonkte in mijn keel terwijl ik voor mijn kledingkast stond. Opeens werd ik heel zenuwachtig, super zenuwachtig zelfs. Waarom zou ik me zorgen maken? Wat wilde ze doen? Slaan? Nou, daar had ik anders heel veel ervaring mee. Waarom was ik bang voor haar, ik was Judith! Maar iets in me zei dat ik moest oppassen. Oppassen voor Lisa.

Hee schoonheid, lekker geslapen? Ik wel, ik heb over je gedroomd. :$. Zie ik je na schooltijd? Love you.

Het berichtje kwam van Dave. Meteen kreeg ik weer kriebels in mijn buik. Ik vond het jammer dat hij het tweede moest beginnen, nu kon ik niet mee op zijn brommer. Als dat wel had gekund, zou ik me minder zorgen maken.. Dan was ik tenminste niet alleen op het schoolplein.

Hee lieffie, ik ook lekker geslapen. En raad eens, ik heb ook over jou gedroomd! Ik zie je achter de hekken verschijnen van school. Love you to xx :$

En ik verzond hem. Ik was helemaal in de wolken van hem en door hem. Maar ik stelde hem natuurlijk niet voor aan mijn ouders. Die zouden dan weer gaan zeiken om het leeftijdsverschil! Waar ze wel een beetje gelijk over zouden kunnen hebben.

Alles ging zo langzaam die morgen, het aankleden, het eten, douchen, naar school fietsen. Misschien omdat ik niet naar school durfde was de eerste reactie die door mijn hoofd denderde. Ik wilde niet bang zijn, maar onbewust was ik het toch.

Ik fietste voor de hekken van de school en nam de dichtstbijzijnde fietsenrek en zette mijn fiets op slot. Zonder dat iemand het merkte keek ik al over het schoolplein. En ja hoor, daar stond Lisa met Mella, Esmeralda en haar vrienden clubje eromheen. Esmeralda had ik al een poos niet meer gesproken, wat ik erg jammer vond. Ik stond nog bij mijn fiets terwijl de hele groep op me af kwam lopen. ''Waar was jij vrijdag bitch?!'' schreeuwde ze vanaf de begin stalling van de fietsen. Een paar blikken van de andere fietsenstallingen kwamen terecht op Lisa en mij. ''Hallo, kunnen we niet meer praten?'' Mella moest daardoor lachen en daardoor moest de rest ook lachen. Oh, wat voelde ik me machteloos en klein. ''Waarom zou je dat moeten weten?'' antwoordde ik zwak terug. Ik voelde me echt niet op mijn gemak. ''Dat is niet het antwoord op mijn vraag.'' ze zette arrogant haar hand in haar zij en bewoog met haar hoofd van links naar rechts. ''Ik vraag aan jou waar je vrijdagmiddag was.'' Terwijl ze dat zei bewoog ze met haar vinger van haarzelf naar mij. Hoe arrogant kon je zijn zeg! ''Ik was bij Dave.'' antwoordde ik droog. ''Oee, bitch fight!'' riepen de meiden die om haar heen stonden. Lisa kwam naar me toegelopen. ''Hij.. is.. van.. mij!'' Het begon fluisterend maar de rest gooide ze eruit. Ze duwde me tegen het hek aan en stompte me in mijn buik. Ik boog voorover van de pijn en hoestte. ''Is het nog niet duidelijk geweest na die zoen die ik met Dave had gehad. Ik had er zelfs een foto op mijn blog gezet! Niet gezien?'' ''Jawel.'' kuchte ik en stond weer rechtop. ''Buig maar weer voorover, dan ben je stukke mooier.'' ze ramde weer in mijn buik en ik viel op de grond. Nu ging ze eraan!

Ik stond in een vijandige houding terwijl ik opstond en sprong op haar. Daardoor viel ze naar achter en ik trok aan haar haren. Er kwamen veel leerlingen omheen staan, inclusief Mella, Esmeralda en de rest van de bende. ''Vechten, vechten!'' schreeuwde de menigte. ''Blijf van me af bitch!'' schreeuwde Lisa. ''Blijf dan van mij af!'' schreeuwde ik terug. Ik gaf haar een flinke vuist op haar wang en sloeg haar een bloedneus. Haar kracht duwde mij om en nu zat ze op mij. Ze maakte een rondje van haar vuist en deze kwam nu terecht op mijn wang die al blauw was. ''Auw!'' krijste ik. Nu trok ik nog harder aan haar haren. ''Auw! Laat mijn haar los!'' ze krijste het uit als een speenvarken. Haar bloed viel in mijn gezicht. ''Hou je bacteriën bij je kut wijf!'' schreeuwde ik. Nu rolden we weer om en knalden tegen het hek aan. Nu was ik weer de bovenste en gaf de laatste klap uit. ''Ho, ho, ho wat gebeurd er hier?'' Ik stond snel op alsof er niks aan de hand was, maar het bloed in mijn gezicht van Lisa verklaarde wat anders. ''Meneer, Judith viel me aan!'' de conrector keek mijn kant op. ''Oh, dat is niet waar jij begon!'' de conrector keek nu naar Lisa. ''Is dat zo dame?'' ''Nee natuurlijk niet, u weet hoe gewelddadig Judith is. Hoe vaak zit ze wel niet aan uw bureau?'' Nu keek hij mijn kant weer op. ''Kan iemand van jullie dat toelichten?'' Hij keek nu naar Esmeralda, die volgens hem wat centraal in dit verhaal stond. Ik zag aan Esmeralda dat ze twijfelde. Toe.. Esmeralda.. toe red me. ''Judith begon.'' concludeerde ze uiteindelijk. Ik kon mijn ogen niet geloven. Kut wijf! ''Kom jij maar even mee Judith.'' Hij pakte me aan mijn arm en ik werd uit de menigte gesleurd. ''Kut wijf, KUT WIJF!'' gilde ik terwijl ik naar achteren keek. ''Ik krijg jou nog wel! Ik pak je nog wel terug, wacht maar af!'' gilde ze terug.

Daar zat ik dan. Alweer in het kleine hokje van de conrector. ''Judith, Judith, Judith, je leert het ook nooit hé.'' zei hij met een zucht. O, zeg niet dat ik geschorst word, zeg niet dat ik geschorst word. Dan moet ik naar een internaat! ''Maar, meneer deze keer was ik het echt niet.'' Mijn argumenten waren zo slecht, dat hij Lisa wel moest geloven. Ik liet een diepe zucht en zakte in elkaar. Waarom geloofde nou niemand me? Voor maar één keer! De conrector keek me anders aan dan normaal. ''Aan je houding te zien.. twijfel ik of jij degene bent die begon.'' Wat hij zei motiveerde me en ging rechtop in de stoel zitten. ''Dus u geloofd mij?!'' Hij gaf een langzaam knikje. ''O, danku! wat fijn danku! Dan word ik niet geschorst!'' Ik wilde hem nu gaan zoenen, maar dat gedeelte sloeg ik over. Ik stond op en wilde de deur uitlopen. ''Ho, ho, ho, we waren nog niet klaar.'' Soms dacht ik echt dat hij de Kerstman was. ''Maar u zegt net dat u  Lisa verdenkt.'' Ik had een vragende blik op mijn gezicht. ''Dat betekend niet dat ik vechtpartijen op school tolereer.'' Hij keek me weer met zijn strenge blik aan en ik ging weer met een zucht op de stoel zitten. Door een één of ander microfoontje riep hij; ''Lisa Guiken melden bij de conrector. Ik herhaal Lisa Guiken melden bij de conrector.'' 

We zaten een tijdje stilletjes in zijn kantoor tot dat er op de deur werd geklopt. ''Binnen.'' zei de conrector. En ja hoor, daar kwam de hoer van de school aanlopen met haar make-up kop. Het liefst wilde ik het hardop zeggen maar dat kon natuurlijk nu niet. ''Wat kan ik voor u doen meneer?'' ''Zitten.'' antwoordde hij streng. Ik genoot van de blik die op haar gezicht stond. Ze wist zich altijd af te snijden en zich als een nette leerling te gedragen maar, nu was ze eindelijk gepakt! ''Judith verteld me net dat jij degene was die begon, ik vraag het nogmaals. Klopt dit?'' Hij kneep zijn ogen samen. ''Nee natuurlijk niet meneer, u weet toch dat ik zoiets nooit zou doen?'' Ze had de schijnheiligste kop die ik ooit in mijn leven had gezien. ''En met welk argument zou Judith jou dan aanvallen?'' ''Nou, ik heb een leuk vriendje, maar Judith is jaloers omdat zij hem niet heeft.'' Ze ging achterover zitten en deed haar handen over elkaar, haar mond maakte een grote glimlach. Daardoor smakte ze, ze genoot intens van de aandacht van de conrector. ''Oh, dat is niet waar! Het is juist andersom. Lisa is jaloers omdat ik met Dave heb. Niet ik op haar!'' Ik werd echt weer kwaad nu. ''Dus het gaat om een jongen, begrijp ik hmm?'' We knikten allebei. ''Ik heb bewijs dat ik met hem heb.'' Lisa pakte haar mobiel en liet de foto zien dat ze met Dave aan het zoenen was. Toen keek de conrector naar mij. ''En ja, waar is jou foto dat je met hem zoent? Hé Judith?'' Ik wilde haar ogen eruit halen, de manier hoe ze naar me keek. Hoe kon ze! ''Die foto is bewerkt meneer.'' Ik keek spijtig naar de grond. Het slechtste argument ooit. Alwéér. ''Het ziet er anders behoorlijk echt uit.'' ''Precies!'' zei Lisa. ''Dus, ik ben onschuldig en Judith begon. Punt.''  Lisa stond op en schoof haar stoel aan. ''Dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Het kan ook om een andere reden gaan die mij uiteraard niet aangaat. Ik heb nog niet alle feiten op een rijtje. Ik kan dat zien aan Judith. Haar gedrag hier aan tafel is anders veel brutaler.'' Lisa zette weer een kop naar me op van; Hoe kan je zo brutaal tegen hem zijn! Wat haatte ik die kop, wat haatte ik haar! Ik had nog nooit zo'n schijnheilig wijf ontmoet. ''Kortom, jullie hebben allebei 8 uur straf. Je mag het verdelen over je dagen als het maar uitzit. Nu mogen jullie naar je les.'' Ik was straf gewend, maar aan Lisa's gezicht was het allemaal nieuw. ''Maar, meneer, ik ben onschuldig!'' ''Weg.'' was zijn enige antwoord. We liepen samen zijn kantoor uit. ''Ik pak je nog wel Mauritsje. Let maar op. Ik pak je!'' De manier waarop ze dat zei bezorgde me kippenvel over heel mijn lichaam. Daar stond ik dan nog alleen in de gang.. Wat moest ik van haar verwachten? Moest ik weer bang voor haar zijn?