Zelfmoord

Hoofdstuk 4

''Schat, we gaan eten!'' riep mijn moeder onderaan de trap. Ik veegde mijn tranen weg aan mijn paarse shirt en liep de trap af. Ik zag aan mijn vaders blik dat hij weer zijn dag niet had. Mijn moeder schepte aardappelen op mijn bord en spinazie, ze gooide er ook wat jus overheen. Terwijl mijn moeder ook voor mijn vader opschepte keek hij nors naar zijn bord.

''Je weet dat ik deze troep niet lust.'' zei hij kalm.

''Je eet maar wat er op tafel staat, dat doet Judith ook. Je zou eens een voorbeeld aan haar kunnen nemen in plaats van zij aan jou.'' Terwijl ik mijn aardappelen prakte en het in mijn mond schoof stond mijn vader op.

''Ik hoef dit niet.'' zei hij nog steeds kalm.

''Je eet het op, anders heb je geen eten voor vanavond.'' zei mijn moeder wat kwaad.

''Ik haal wel wat patat van mijn inkomsten.'' hij zei 'inkomsten' net alsof mijn moeder bijna niks verdiende en dat had mijn moeder blijkbaar ook door.

''Net alsof ík niks verdien!'' zei mijn moeder nog wat bozer.

''Maak dan eens wat fatsoenlijker eten!'' hij werd nu ook boos. Ik dook in één toen mijn vader het bord tegen de muur gooide. ''Nu mag de muur lekker jou eten, eten. Ik ben weg!'' Mijn vader liep naar de deur en knalde hem keihard achter zich dicht. Ik zat stil op mijn stoel en at mijn spinazie wat in shock op. Mijn moeder stond op en schudde verdrietig haar hoofd. ''Niet op papa letten hoor Judith, hij is een beetje boos.'' Mijn moeder praatte altijd tegen me alsof ik nog een kind van 9 was, terwijl ik al 14 ben. Ik knikte alleen maar en at mijn bord helemaal leeg, terwijl ik helemaal geen spinazie lustte, alleen maar om mijn moeder tevreden te zien. Toen ik mijn bord leeg had gegeten ging ik gelijk weer naar boven achter mijn computer. Ik had mijn blog nog niet verzonden op mijn site.

Ik typte verder;

Papa is ook in weer zo'n vrolijke bui. Hij gooide het bord tegen de muur en liep boos weg. ik trek het niet meer in huis. En als je het op school ook niet leuk hebt, waar moet je dan heen?

Ik schermde dit bericht af voor mijn volgers. Ondanks dat ik niemand mocht volgde mijn hele klas me wel en nog een paar onbekende mensen. Ik zette het als privé bericht zodat ik alleen het nog kon terug vinden. Toen ik scrolde tussen al de verhalen die iedereen erop had gezet kwam ik Lisa tegen met een vrolijk verhaal dat ze een feestje had en dat ze het super gezellig had, daaronder had ze gezet dat ze van haar vriendinnen houd. Slijmbal, dacht ik. Haar bericht was al 56 keer geliked. Mijn hoogste like was 6. Ik kon haar echt niet uitstaan, je kon het jaloers noemen.. maar dat was ik totaal niet op haar ondanks dat haar leven perfect was. Perfect zijn is ook niet alles, maar mijn leven is het tegenovergestelde van perfect, en dat is ook geen pretje..