Hoofdstuk 15

3.7K 149 3
                                    

Ik piekerde terwijl ik in de armen van Dave lag. Het was pas 8 uur in de morgen en het regende, Dave was nog aan het slapen. Ik dacht na over mijn ouders, of ze het leuk hadden gehad en of mijn vader echt wat veranderd was. Misschien kon ik wel is naar huis toe zonder dat ik geslagen werd! Dat zou wat zijn.. Ik draaide me naar Dave toe en kuste hem wakker. Hij was zo schattig toen hij zijn ogen opendeed! Zo onschuldig, teder en lief.. Hij had ook een beetje slaapoogjes. ''Zozo, vroege vogel.'' hij zag er echt slaperig uit. Ik grinnikte en drukte nog een kus op zijn volle, warme lippen. ''Ik kon niet meer slapen.'' Ik klom het bed uit maar Dave hielt me tegen. ''Kom nog even kroelen schat.'' zei hij. Ik ging weer naast hem liggen en zijn gespierde armen waren weer om me heen gestrengeld. Ik vroeg me af of we al wat hadden, maar daar ging ik toch wel vanuit toch? Anders lag je toch niet zo samen op een bed en zou je toch niet zoenen? Ik had nog nooit echt een vriendje gehad.. dus ik wist dat soort dingen niet.

Zijn handen gingen langs mijn rug en hij bleef even hangen achter mijn BH-bandje waardoor ik moest lachen. Hij ging verder en hij bezorgde me kippenvel. Daardoor maakte ik een rare beweging en daardoor moest hij lachen. We waren echt het perfecte stelletje in mijn ogen. Judith Maurits en Dave Ura, Yin en Yang. Ik zag het al helemaal voor me dat we gingen trouwen. Hij had een prachtig net pak aan en ik.. ik had een mooie witte baljurk met allemaal parels. Ik werd al snel uit de droom verholpen toen hij aan mijn billen zat. Hij streek er mijn zijn hand overheen en ik keek wat ongemakkelijk. Met zijn andere hand ging die net zoals gisteravond naar mijn borsten toe maar ik was al eerder dan hem om hem tegen te houden. Hij snapte het blijkbaar nog steeds niet.. ''Ach, toe, waarom wil je niet?'' vroeg hij smekend. ''Het is hartstikke lekker, in het begin doet het pijn, maar later geniet je ervan.'' Dus.. hij wist hoe het ging? Had hij het al eerder gedaan? ''Je klinkt ervaren.'' zei ik droog. ''Ja, ik heb hiervoor ook nog wat vriendinnen gehad. Met de laatste heb ik voor het eerst seks gehad, en o wat was dat heerlijk.'' Ik hoefde de details allemaal niet te weten.. helemaal niet zelfs, daardoor trok ik een vies gezicht. ''Maar jij bent mijn leukste vriendinnetje ever.'' vulde hij er nog achteraan. Dus ik was zijn vriendin, het was officieel! Ik kreeg een brede grijns om mijn gezicht en drukte een kus op zijn mond. ''Ik hou van je.'' zei hij. ''En ik van jou.'' Hij bestudeerde mijn gezicht en ging weer verder met strelen. Moest ik hem nou tegenhouden? Werd die dan niet boos? Hij streek met zijn hand over mijn onderbroek en ging precies over een gevoelig plekje, wat eigenlijk best wel lekker voelde. Ik schrok een beetje en ging rechtop zitten tegen de leuning van zijn bed. ''Nee, Dave, ik wil niet.'' Zo verlegen was ik nog nooit geweest, zo ongemakkelijk had ik me nog nooit gevoeld. Dave keek me boos aan. ''Jezus, dan niet.'' Hij stond op en toen die liep zag ik wat naar voren steken in zijn boxer waar ik eigenlijk maar niet naar had moeten kijken...

Hij kleedde zich aan en ik stapte uit zijn tweepersoonsbed. Een paar minuten geleden was alles nog zo gezellig, en nu leek het net alsof er iemand dood was gegaan. Ik trok zijn shirt uit die ik aan had en stond alleen nog in mijn BH en onderbroek, maar ik had niet door dat hij er ook nog stond. Hij draaide zich om naar mij en zag me staan. Ik weet niet wat er in zijn hoofd gebeurde maar hij liep op me af en zoende me hevig. Hij duwde me naar zijn bed en begon me op allerlei plekken te betasten. ''Nee, Dave! Laat me los! Laat me los!'' ik sloeg in het rond, maar hij wilde me niet loslaten. ''Dave, laat me los!'' schreeuwde ik. ''Houd je bek, straks worden we gehoord.'' antwoordde hij fel. Ik kreeg de Dave weer in me hoofd net zoals op het schoolplein. Die ongevoelige lul. Hij deed toen ook al zo! ''Ik ga gillen hoor als je me nu niet loslaat!'' hij had mijn BH-bandje al los geklikt en ik hielt mijn handen voor mijn borsten. ''Laat me met rust!'' ik kreeg tranen in me ogen en ik stond op het punt om te gillen totdat hij me losliet.

Ik zat thuis huilend op de bank, denkend aan wat er net allemaal was gebeurd. Toen ik weg ging rende ik naar beneden en stormde de deur uit, sprong op mijn fiets en racete weg. Die blik in zijn ogen stonden moordlustig. Het leek wel alsof hij een pistool wilde pakken en door mijn kop wilde schieten. Alleen omdat ik geen seks met hem wilde! Het deed me toch wel wat, vandaar de tranen. Mijn ouders zouden zondagavond pas terugkomen dus ik was nog anderhalve dag alleen. Ik liep de trap op en nam de weg naar mijn kamer. 

Ik zat achter de computer en startte mijn blog weer. Omdat ik zo verliefd op Dave was, of nog steeds ben, had ik helemaal geen tijd gehad om wat op mijn blog te schrijven. Of naja één berichtje had ik erop gezet;

Ik ben helemaal in love, ik hou zoveel van Dave. Het lijkt net alsof ik de liefde van mijn leven al heb gevonden, het voelt gewoon al zo prettig allemaal. Hij is zó ontzettend lief, leuk, knap en gespierd. Wauw.. ik..

Ik wilde niet meer verder lezen want ik voelde me nu totaal het tegenovergestelde daarvan. Daardoor begon ik ook sneller te typen.

Soms is het leven zó mooi en prachtig en denk je dat je alles hebt wat je nodig hebt. Maar, soms is het precies het tegenovergestelde daarvan. Ik voel me zo - om het even zo op internet te zetten - klote nu. Het is toch niet normaal om je zo te gedragen?! Dave, degene waar ik verliefd op was, was totaal het tegenovergestelde waar ik verliefd op was geworden. Hij deed alleen zo raar omdat ik geen seks wilde. Als ik nu geen maagd meer was had ik nog lekker met hem liggen rollenbollen. Qua gedachten zou dat goed gevoeld hebben maar vanbinnen bij mijn hart totaal niet. Ik wil nog een poosje maagd blijven, dat zou een jongen zoals Dave toch moeten begrijpen? Ik snap het allemaal niet meer.. Ik heb echt geen lust meer voor het leven.

Het werd een beetje wazig voor mijn ogen door de vele tranen die in mijn ooghoeken stonden geplant. Ik voelde me echt verrot, kut en ik had geen zin meer. Ik sloeg mijn bericht op zodat ik het terug kon lezen en ik zette het NIET online. Die fout zou ik nooit meer vergeten. 

In een verwilderde gedachte liep ik na de keuken en pakte een willekeurig mes en begon me weer te snijden. De pijn voelde zo aangenaam en lekker. Dave dít was pas lekker, niet die klote seks van je! Ik dacht aan hem terwijl ik mezelf in mijn pols sneed. Het bloed drupte langs mijn pols naar beneden terwijl de deurbel ging. Omdat ik zo'n pijn had stonden de tranen weer in mijn ogen. Wie moest er nou op zo'n moment aanbellen?! Toen ik naar de deur liep met een handdoekje om mijn pols - en die uiteraard achter de deur hielt - stond Dave voor de deur. Dave...

Ik wilde mezelf wel voor me kop rammen toen ik zo naar hem aan het staren was! ''Ik wilde mijn excuses aanbieden voor wat ik heb gedaan. Het was stom van me.. heel stom'' Hoe wist hij waar ik woonde? Wat vond hij van het huis? Wat vond hij van mij? Ik zag er natuurlijk niet uit! Van schrik sloeg ik de deur dicht en naast de mat die voor de deur lag, lag een plasje bloed. O my god wat een timing zeg, perfect Dave. Goed gedaan! Ik rende de keuken in en pakte verband die ik snel om mijn pols wikkelde. en legde een handdoek op de grond waar het bloed lag en maakte het snel schoon. Toen alles weer weg was opende ik opnieuw de deur. ''Sorry, eh, dat ik de deur dicht deed. Hoe weet je eigenlijk waar ik woon?'' Hij moest lachen, wat totaal echt geen goed moment was. ''Nou ik weet toch waar je straat is, ik haal je altijd aan het eind van de straat op voor school. Ik belde aan bij een huis en vroeg waar Judith Maurits woont en tadaa hier ben ik.'' Ik grijnsde van oor tot oor maar ik kon niet echt bepaald lachen. Hij was wel erg slim, dat moest ik toegeven! Moest ik nu zijn excuses aanvaarden? ''Maar nogmaals excuus, ik had niet zo moeten reageren.'' Hij keek me echt met puppy oogjes aan waardoor ik er opeens uitfloepte; ''Het is al goed..'' Hij liep zonder dat ik zei dat hij naar binnen mocht komen naar binnen. Hij deed gewoon normaal, alsof er niks gebeurd was en zei verder niks over het huis. Ons huis was véél kleiner dan die van hem, maar aan zijn blik te zien was er niks aan de hand dat me toch weer een beetje gerust stelde. Hij had blijkbaar vrienden die ook in zo'n soort huis woonde.

''Wil je wat drinken?'' vroeg ik. ''Ik pak het zelf wel, mijn vriend woont ook in zo'n soort huis. Ik weet alles te vinden.'' Hij voelde zich duidelijk thuis en ik had duidelijk gelijk. Ik grinnikte vanbinnen. Het voelde weer zoals het zou moeten voelen. Dave kwam met een mes in zijn handen terug en zijn gezicht was helemaal bleek weggetrokken. ''Jud.. wat is dit?'' Hij stak het mes omhoog waar bloed aan zat. Het mes waar ik mezelf mee had gesneden! Shit! Het lag natuurlijk nog in de keuken! Hoe kon ik zo stom zijn?! ''Eh..'' Ik wist niks te zeggen en ik klapte dicht. Hoe moest ik me hier nou weer uitredden?!

ZelfmoordWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu