Zelfmoord

Hoofdstuk 10

Toen ik thuis kwam rende ik gelijk naar boven zonder mijn ouders gedag te zeggen. Mijn voeten deden pijn van het lopen, ik deed gelijk mijn mobiel aan en had een paar WhatsApp berichten binnen.

Waar blijf je schoonheid?

Verstoppertje spelen is voor kleine kinderen, kom je naar de kluisjes?

Ik wacht nog vijf minuten, als je er dan nog niet bent ga ik weg.

Ik ga weg hoor Judith.

Naja, zoek het maar uit. Ga maar lopend naar huis of zo.

Laatste kans Judith..

Ach laat ook maar, stik erin.

Mijn hart bonsde in mijn keel maar dit keer niet van opgewondenheid, maar van boosheid en verdriet. Waarom moest meneer Harkes mij dit nou weer aandoen. Net nu het zo goed ging?! En Lisa, waarom deed ze dit? Alleen maar om haar populariteitspeil weer omhoog te krikken?! Ik zag dat hij net een paar minuten geleden nog online was geweest, ik twijfelde of ik wat terug zou sturen.. Ik was bang om hem kwijt te raken. Snel ontgrendelde ik mijn mobiel en gleed met mijn vinger over de barst die in mijn scherm zat. Ik kreeg de herinnering terug toen mijn moeder de dure vaas op haar hoofd kreeg en dat mijn vader mijn mobieltje had weggegooid naar de bruine kanten bank. Ik had mijn vader al een paar dagen niet gesproken, dus ik was al een paar dagen niet geslagen. Toen ik voor mijn spiegel stond trok ik mijn shirtje iets omhoog, de paarse vlekken die een paar dagen geleden nog zaten waren verdwenen en de bloeduitstorting bij mijn lies was minder geworden. Ik glimlachte opgelucht. Hopelijk bleef het nu een tijdje zo, maar ging direct naar mijn hoofdwond. Ik zou donderdagavond naar Dave toe komen, voor zijn moeder! Ik had nog twee avonden om het goed te maken met Dave.

Die avond kwam ik niet naar beneden toe om te eten, ik zou toch geen hap door mijn keel krijgen. Niet nu het nog zo liep met Dave. Ik moest en zou wat van me laten horen. Net toen ik mijn mobiel aan deed kreeg ik een berichtje van Esmeralda.

Kijk op Lisa haar blog. x Es.

Ik startte gelijk mijn computer op en was benieuwd wat er op stond. Ik was eerder benieuwd naar Esmeralda waarom ze me überhaupt nog WhatsAppte. Ik werd er een klein beetje zenuwachtig en gefrustreerd van. Net nu mijn computer zo sloom deed. Mijn vingers gleden over het toetsenbord en ik tikte mijn gebruikersnaam en wachtwoord in en logde in. Omdat ik niet zoveel mensen volgde stond Lisa haar bericht bovenaan. Ze stond te zoenen met Dave.. Mijn Dave Ura... Er vlogen zoveel gevoelens naar binnen en ik kon me niet beheersen of de tranen stonden alweer in mijn ogen. Waarom deed Lisa dit, en hoe kon Dave zo stom zijn?! Ik probeerde de positieve kanten er van te bekijken. Misschien deed Dave dit om mij jaloers te maken, of deed Lisa dat juist? Of misschien dacht hij niet helder na. Maar, Lisa zei toch dat hij niet te vertrouwen was en al eerder meisjes had voorgelogen? Waarom zou ze dan zelf met hem zoenen? Er schoten zoveel vragen door mijn hoofd waar ik geen antwoord op wist. Het enige wat ik wist is dat ik er kapot van was.

Ik liep stil naar beneden en bedacht me toen opeens dat mijn ouders weer avond diensten hadden. De laatste treden racete ik de trap af. Ik stond voor de keukenla en deed hem open. Ik zag allemaal scherpe messen liggen en ging deze keer voor het keukenmesje waarmee mijn moeder de aardappelen altijd aan het schillen was. Ik zette het keukenmesje op de keukentafel en draaide er mee rond. Er kwamen scheurtjes onder vandaan. Daarna liep ik met het mesje naar boven en ging achter mijn computer zitten. Ik keek naar de foto dat Dave met Lisa aan het zoenen was. Woest zette ik het mes op mijn pols en maakte een snee, vervolgens zette ik hem nog een keer in mijn pols en deed hem dit keer wat dieper. De pijn verminderde mijn boosheid, het prikte en tintelde en alles deed pijn. Ik zette mijn handen in mijn haar en gilde. ''Waarom word dit mij altijd aangedaan, WAAROM?!'' Ik gooide het mes naar de overkant van de kamer en hij bleef in het behang hangen. Het bloed druppelde op mijn vloer. Wat was ik blij dat ik er geen tapijt in had. Ik voelde me zo ellendig. Ik had het gewoon geen woorden voor. Het bloed en de tranen vormden samen één plasje terwijl ik een stukje op mijn blog wilde typen, privé.