Not all Slytherins are bad ~ Drarry

hoofdstuk 25

'Pak het dan,' fluisterde ik zacht met een grijs op mijn lippen. 'Pak wat van jou is.'

De Malfidus jongen deed onmiddellijk wat er van hem gevraagd werd en kuste me zachtjes. Weferom begon mijn hart sneller te kloppen, begonnen mijn handen te zweten en stopte mijn hersens met denken.

Ik haatte het dat Draco die invloed op me had, omdat ik zeker wist dat ik lang niet dezelfde impact op hem had, maar ergens hield ik er van. Hij was de enige die me zo kon laten voelen, zorgeloos en gelukkig. Het euforische gevoel dat ik telkens ervoer als hij mij aanraakte was voorheen onbekend terrein voor me geweest; nu leek ik niet anders te willen.

Zijn lippen verkende de mijne en zijn handen grepen mijn heupen vast. Na een tijdje voelde ik dat ik door mijn zuurstof voorraad heen ging, gelukkig voor mij had de andere jongen hetzelfde probleem.

'Verdomme, Potter,' fluisterde Draco hijgend. 'Ik kan geen genoeg krijgen van jou. Het maakt niet uit hoe vaak ik je kus; het zal nooit genoeg zijn.'

Weer werd ik warm van binnen, maar aangezien mijn hersens nog steeds niet waren opgestart kon ik enkel een klein kusje op zijn lippen drukken.

'We kunnen beter gaan zitten,' fluisterde de blonde jongen daarna in mijn oor waardoor wederom een paniekerig gevoel zich in mijn maag nestelde.

'Ik vind het hier tegen de muur aan wel comfortabel,' hijgde ik terug, aangezien mijn ademhaling nog steeds een ramp was.

'Nee,' fluisterde Draco. 'Als we hier blijven staan loopt het uit op op meer dan alleen zachtjes kussen en dat willen we natuurlijk niet. Je kwam hier om te praten, niet om met mij de liefde te bedrijven.'

Weeral maakte Draco de perfecte opmerking, waarbij hij me vertelde dat hij me wilde, maar ook rekening hield met wat ik hier echt kwam doen.

'Dan gaan we zitten,' fluisterde ik. Draco knikte en verwijderde zijn armen van mijn lichaam en daarmee ook de kooi die hij ermee had gecreëerd. Hij nam plaats op zijn bureau stoel en ik op de iets kleinere stoel die er tegenover stond.

'Brand los, Harry,' zei de blonde jongen en zijn ogen keken me intens aan terwijl hij achterover leundde.

De blonde jongen maakte zich zorgen, met zijn eerdere woorden had hij niet bedoeld dat hij mij nieuws zou geven, maar dat hij bang was geweest voor wat ik hem zou vertellen.

'Hagrid weet het,' flapte ik eruit en weer voelde ik me onhandig in mijn woordkeuze. Er waren zoveel betere manieren waarop ik dit nieuws had kunnen brengen.

'Weet wat precies?'

'Over ons, nou ja, als er een ons is. Hij weet in ieder geval dat we, je weet wel, hebben gedaan,' zei ik naar waarheid, ik kon er wel over liegen, maar als ik echt iets met Draco wilde beginnen stond eerlijkheid bovenop.

'Hermelien weet het ook, maar haar heb ik niets verteld; ze is er zelf achter gekomen. Ze zei dat ze dat aan me kon zien, omdat ik haar beste vriend ben,' biechtte ik vervolgens op. De waarheid verzwijgen was niet langer een optie.

Draco reageerde niet en dat maakte me onzeker. Misschien had ik niets mogen zeggen, misschien wilde hij nu wel niets meer met me te maken hebben?

'Daar ben ik blij mee,' sprak de blonde Zwadderaar na een lange stilte. Mijn verbazing was groot en vulde mijn hersenen. Ergens had ik verwacht dat hij zou geen schreeuwen, woedend zou worden en onze relatie zou verbreken.

Hij was er blij mee? Waar was hij blij mee? Dat ons seksleven geen geheim meer was of dat ik ons geheim geen geheim had kunnen houden?

'Mijn moeder weer het namelijk ook.' 

Dit verbaasde mij nog meer. Zijn moeder? Wanneer had hij het zijn moeder verteld? Wat had hij zijn moeder precies verteld?

'Ik heb haar verteld dat ik iets voor je voel; meer dan vriendschap in ieder geval,' beantwoordde hij onbewust mijn vraag.

'Oh,' zei ik en ik kon de opkomende grijns niet onderdrukken. Hij voelde werkelijk iets voor me; hij had dus toch een zwakke plek voor me. 'Goed om te weten.'

'Zeg, Harry,' begon de blonde jongen en ik voelde hoe mijn knieën wederom zwak werden zodra hij mijn naam uitsprak. Ik kon geen genoeg krijgen van de manier waarop zijn prachtige, hoge stem mijn naam uitsprak. 'Ik vind dat het hoog tijd is voor ons om nogmaals op date te gaan.'

Direct vond een glimlach zijn weg op mijn lippen. De jongen met de ijzige ogen had openlijk toegegeven dat hij gevoelens voor mij had en gaf nu aan dat hij nogmaals met mij op date wilde?

Dit was te goed om waar te zijn waardoor ik mezelf ervan moest weerhouden om kort in mijn arm te knijpen. Ik moest weten of dit geen droom was.

'Je hoeft het me alleen maar te vragen,'drong hij grijzend aan. Zijn ijzige ogen boorde een gaat door de mijne en kwamen op die manier aan bij mijn hart.

'Draco Malfidus, zou jij mij een groot plezier willen doen door met mij op een date te gaan?'

'Ik zou niets liever willen, Harry Potter.'