A Deal with a Star

Chapter forty one: teach me

Amber's POV

Bakit pa ako nagising?

Kahit na nanghihina ako, itinaas ko pa rin ang kaliwang kamay ko't tinapat sa mukha ko. Tinitigan ko lang yung singsing na suot ko.

Natawa na lang ako dahil walang kwenta yung kontrata. Kahit naman meron iyon, kay Kaden pa rin talaga ako ikakasal. Labag man sa loob ko pero kinakailangan kong tanggapin iyon. Apparently, I can't make my own choices right now.

Bumangon na ako sa higaan ko at dumako sa may salamin. I did lost a lot of weight. Tanginang buhay ito. Ang tagal ko ng hindi nakita ang anak ko tapos nakipaghiwalay sa akin yung taong mahal ko. Depression is slowly eating me alive. My ribcage is getting more visible while may cheekbones are getting slimmer.

I look like a walking corpse right now.

At sinasabi nilang gawa gawa lang ng mga tao ang depression. Fuck them. They don't know what it feels like to be depressed. Having no one there for you sucks. Big time.

Wala na akong ibang magagawa kundi umiyak.

Nanlalabo na ang mga mata ko dahil sa luha. Nang punasan ko ito, una kong nakita ay yung gunting sa may mesa. Napakurap ako't bumaba ang tingin sa aking pulso.

What if I could easily end the pain? Right here and right now?

Tumayo ako at hinayaang gumalaw ang mga payat kong paa. Every step makes my breathing harder. Ayoko na. Hindi ko tanggap ang mga nangyayari sa akin ngayon. Masyado ng masakit.

Nakarating na ako sa harap ng gunting at pinulot ito. Napahagulgol pa ako sa iyak nang titigan ko ang blade nito. My hands started to shake as I grasped on its blade.

I want to end the pain.

I was about to slash my wrist open but an image of Cheska appeared. Nabitawan ko agad ang gunting at lalong napaiyak.

"Baby, I'm sorry..." sabi ko sa sarili at inimaging nasa harap ko ang anak ko. "Hindi ka iiwan ni mommy. Pangako ko yan."

Lalong bumigat ang dibdib ko. Hindi ko kayang masikmura ang naiisip ko. Leaving my daughter with them would be a nightmare because it will all happen all over again. I don't my baby to experience what I'm going through.

I cradled myself and rocked back and forth on the floor. I think I'm going crazy.

Sinampal ko ang sarili ng sobrang lakas. Baka sakaling panaginip lang ang lahat ng ito. Baka natutulog lang ako nang katabi si France at pinaggigitnaan namin si Cheska. Baka kinantahan ako ni France para patulugin ako. Baka.

Pero walang nangyari. Nangyari na ang mga nangyari. Nasabi na ang mga nasabi. Nagawa na ang mga nagawa.

May kumatok sa pintuan ko. Tinitigan ko lang ito at hinintay pumasok yung nasa kabila. It stayed close. Nagpunas na muna ako ng luha saka walang ganang binuksan ang pinto para silipin kung sino. Walang tao.

Lumabas ako ng kwarto at hinanap kung sino iyon. I don't want to assume at baka multo lang pala iyon. Sana naman hindi.

Pagkaliko ko sa hallway, nakita ko siyang na pababa pa lang sana sa hagdan.

"Kaden," tawag ko. Napalingon naman siya agad sa akin. "May kailangan ka ba?"

Napatitig lang siya sa akin ng tatlong segundo bago sumagot. Napakamot pa siya ng batok.