A Deal with a Star

Chapter sixteen: so be it

Amber's POV

Fuck.

One word that has A LOT of meanings. Isa na doon ay ang gusto kong isigaw sa sobrang frustration ko. Kami ni France? Magkasamang babantayan ang anak namin ng isang linggo? May kutob talaga akong noon pa itong pinaplano ni mudra eh. Hindi pa naman niya alam na siya talaga ang ama ng anak ko.

Nasa may playground kami ngayon dahil gusto raw maglaro ni Cheska. Sapilitang sumama si France at saka nagsuot na rin ng disguise para hindi siya mahalata. Kasalukuyan akong nakaupo sa ilalim ng puno habang pinapanood silang maglaro sa swing. Hindi ko alam na soft side pala si France pagdating sa mga bata.

Nakakalambot ng puso yung mga ngiti nila pero masakit din. Paano ko ba sasabihin sa kanyang anak niya yang kalaro niya? Reputation niya ang kanyang inuuna at ayokong sirain niya yun. Ang hindi ko lang talaga naasahan ay gusto siya ni Cheska. Napapayag niya rin for some reason si France na matulog sa bahay. Sangayon naman yung mga tiyahin ko doon.

Nahihirapan ako lalo.

The easy part was I told my daughter to not call me mommy infront of him. I even told her that if she really wants to be a celebrity witch someday, she'd be able to act like my cousin too. Tignan mo nga naman ang irony. Gusto ring maging artista ni Franceska gaya ni France.

France's POV

"Tito France, can I ride on your back?" Tanong ni Cheska sa akin. Please don't give me that look. I'm not supposed to be doing this but I guess it's worth a try. Ang cute niya kasi. Dagdag niyo pang kamukha ko siya. Edi ang cute cute ko rin.

Tumakbo ako habang nakasakay siya sa likod ko. Siniguro ko pang nakakapit siya ng mabuti sa akin at saka kumportable siya.

"It's a bird. No, it's a plane! No, it's the one and only cute person worldwide!" Sabi ko saka napangiti kay Cheska, "oh and the kid's with me."

Tawa lang ng tawa si Cheska kaya sumasaya ang loob ko. There's something with this child that makes me seem so comfortable. I feel loved by being around with this kid. She smiles like me, laughs like me. Heck! She even looks like me . It's like she's the daughter that I never had. That I never dreamt to have.

Or maybe not.

I feel joy and pure laughter with this kid. It's like there's a special connection between us that I can't understand. Binaba ko muna si Cheska saka hawak kamay naming linapitan yung natutulog na wildebeest sa may bench. Malapit ng sumapit ang gabi kaya mas mainam na kung iuwi ko na sila sa kanila.

"Hey kid."

"Po?"

"Gisingin mo na yung pinsan mo para umuwi na tayo." Utos ko at tumango naman yung bata. Linapitan niya ito saka tinapik ang pisngi. Natuwa lang ako sa hitsura nila. Damn, I'm starting to miss my cousins too.

"Mommy..." tawag nito. Mommy? Ba't mommy ang tawag ng batang ito sa pinsan niya? Hmm. Maybe it's just an act that this kid has in her imaginations. Kids' imaginations these days are pretty incredible but unrealistic however. Besides-

*PAAAAAKKKKK!!!

Napanganga ako nung nagising nga si Amber at napapahikab pa. Habang nagiinat siya, nakita niya kami ni Cheska't napangiti.

"Come here you..." hinila niya yung bata saka niyakap ng mahigpit. Tinaniman niya pa ng mga halik ang buong mukha ng bata habang sila'y tawa ng tawa. My heart is now beating so damn fast and I don't know why it does. Napalingon sa akin si Amber saka napaangat ang kanang kilay.