Παιχνίδι

428 54 6
                                    

ΤΟΜ

Ξύπνησα χωρίς την παραμικρή όρεξη να σηκωθώ από το κρεβάτι. Πήγα να το δοκιμάσω μα στα μισά το μετάνιωσα. Τελικά, αποφάσισα πως δεν ήθελα με τίποτα να βγω από το σπίτι σήμερα. Ας έβρισκαν κάποιον άλλο να με αντικαταστήσει στο παιχνίδι. Έτσι απλά γύρισα πλευρό και ευχήθηκα για έναν ήρεμο ύπνο.

Δεν πέρασε πολύ ώρα και ξαφνικά άκουσα κάποιον να χτυπάει δυνατά την πόρτα μου.

«Ρε μάνα, δε σου είπα πως το καλοκαίρι δε θέλω να με ξαναξυπνήσετε ακόμη και αν φτάσει απόγευμα;» Φώναξα εκνευρισμένος και προσπάθησα να αποκοιμηθώ ξανά.

Το προηγούμενο βράδυ σχεδόν δεν είχα κλείσει μάτι. Κάθε φορά ξυπνούσα από τον ίδιο απαίσιο εφιάλτη, στον οποίο εκείνη πάντα έφευγε μακριά μου και εξαφανιζόταν πριν προλάβω να την ακολουθήσω. Έτσι το ότι είχε φτάσει μεσημέρι και εγώ ακόμη ήμουν στο κρεβάτι με άφηνε παγερά αδιάφορο.

Άκουσα το χερούλι της πόρτας μου να ανοίγει με ένα τρίξιμο και ανοίγοντας τα μάτια, μπροστά μου αντίκρισα έναν σχεδόν αγνώριστο Νικ.

«Τι κάνεις ακόμη ξάπλα ρε ηλίθιε; Δεν είπαμε θα πάμε για μπάλα;» Κάθισε στη βάση του κρεβατιού μου τραβώντας το σεντόνι από πάνω μου.

«Πώς είσαι έτσι ρε; Τι τον έκανες το φίλο μου; Τον έφαγες;» Ρώτησα παρατηρώντας τον. Αυτό το ψηλό αγόρι που βρισκόταν μπροστά μου σίγουρα δεν είχε καμία σχέση με τον μικροκαμωμένο Νικ.

«Χαχα, σίγουρα όχι, αν σκεφτείς πως έχασα και κιλά. Ξεκίνησα γυμναστήριο από το Σεπτέμβρη που έφυγα από δω. Φυσικά βοήθησε και το γεγονός πως ψήλωσα απότομα.» Μου είπε περήφανα.

«Αα έτσι εξηγείται...» Απάντησα αδιάφορα.

«Ναι ναι... Τώρα τέρμα τα λόγια. Άντε, παρ' τα πόδια σου και ντύσου. Μας περιμένει σκληρό παιχνίδι.»

«Ξέρεις..., δεν έχω και πολύ όρεξη σήμερα. Ας το αφήσουμε γι' άλλη φορά.» Είπα αφήνοντας επιδεικτικά ένα χασμουρητό.

«Τι λες ρε; Από πότε εσύ δεν έχεις όρεξη για μπάλα; Εξάλλου δεν γίνεται να μην έρθεις. Ήδη τρεις από μας είναι άρρωστοι. Έχουμε σοβαρές απώλειες και δεν επιτρέπεται να λείψεις και συ.» Μου είπε με έναν επιτακτικό τόνο που δεν είχα ξανακούσει στη φωνή του.

«Και ποιοι θα 'μαστε τότε;» Ρώτησα σχεδόν υποκύπτοντας στις πιέσεις του.

«Εγώ, εσύ, ο Μπεν, ο Τζον, ο Λόγκαν και νομίζω η Σαμ με την Μέγκαν.» Είπε κλείνοντάς μου πονηρά το μάτι.

Ένα Όμορφο Τέρας (Μέρος 1ο)Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα