Ένα Όμορφο Τέρας (Μέρος 1ο)

Πριν αρχίσει η βροχή

Το επόμενο πρωί μας ξύπνησε ένα τηλεφώνημα από την ρεσεψιόν. Μας καλούσαν κάτω για πρωινό. Ντυθήκαμε και φτιάξαμε βιαστικά τα σακίδια που θα παίρναμε μαζί μας. Σήμερα ήταν η μέρα της ξενάγησης γι' αυτό η φωτογραφική μου μηχανή βρισκόταν πάνω πάνω καθώς θα έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο. Για πρωινό φάγαμε κρουασανάκια, κέικ και ήπιαμε τσάι.

«Γιατί βάζεις γάλα στο τσάι σου; Και κατέβασε επιτέλους το μικρό σου δαχτυλάκι, φαίνεται λες και έχεις πάθει αγκύλωση.» με πείραξε.

«Μελ βρισκόμαστε στην Αγγλία, προσαρμόσου.» της απάντησα με την ίδια χαζοχαρούμενη διάθεση.

Ένα δρόμο πιο πάνω από το ξενοδοχείο μας περίμεναν δύο κατακόκκινα τουριστικά λεωφορεία. Ο καιρός σήμερα ήταν ανέλπιστα καλός και μόνο λίγα σύννεφα φαινόντουσαν στον ουρανό.

Η πρώτη μας στάση ήταν στο Μπιγκ Μπεν, το διάσημο ρολόι. Ακριβώς απέναντι και δίπλα στον Τάμεση υπήρχε η μεγαλύτερη ρόδα που είχα δει. Φτιάχτηκε προς τιμήν της αλλαγής τις χιλιετίας και έμοιαζε όλο και μεγαλύτερη καθώς πλησιάζαμε. Η Μέλανη, δίπλα μου, κοίταξε φοβισμένη προς τα πάνω όμως δεν μίλησε. Κάναμε ομάδες των οχτώ ατόμων και αρχίσαμε μία μία να επιβιβαζόμαστε στα μεγάλα σαν δωμάτια, θαλάμους-βαγόνια της.

Όταν έφτασε η σειρά μας ασυναίσθητα έσφιξα το χέρι της Μέλανης. Μόλις ξεκίνησε η ανάβασή μας, κατάλαβα πως οι στρογγυλοί θάλαμοι κινούνταν αρκετά αργά. Ήταν διάφανοι και αυτό μας πρόσφερε μια πανοραμική θέα του Λονδίνο καθώς ανεβαίναμε όλο και ψηλότερα.

Στην αρχή η Μέλανη παρατηρούσε μόνο τα πόδια της λες και υπήρχε τρομερό ενδιαφέρον εκεί. Έπειτα όμως άρχισε και εκείνη να απολαμβάνει τη βόλτα. Μου ζήτησε κιόλας με τον χαριτωμένο τρόπο της να πάρω τα πόδια μου και να έρθω να βγούμε φωτογραφίες χωρίς να φοβάμαι. Και έτσι έκανα αφού ξεκόλλησα το πρόσωπό μου από το τζάμι. Είχαμε φτάσει πλέον στο ψηλότερο σημείο της ρόδας και η θέα ήταν καταπληκτική.

Κάποτε έφτασε η στιγμή να κατέβουμε, κάτι που ομολογώ μου προκάλεσε λύπη. Ήταν τόσο συναρπαστικό να βλέπεις το Λονδίνο από ψηλά. Μέχρι να έρθουν τα λεωφορεία μας εμείς περιπλανηθήκαμε στα μαγαζιά τριγύρω.

Υπήρχε ένα μεγάλο ζαχαροπλαστείο- καφέ, απ όπου πήραμε από ένα σακουλάκι μπισκότα σοκολάτας με υπέροχη γεύση. Στη συνέχεια είχε τουριστικά και μαγαζιά που έφτιαχνες συνάλλαγμα από το νόμισμά σου σε λίρες Αγγλίας. Εκείνο όμως που μας τράβηξε το ενδιαφέρον ήταν 'Το σπίτι του τρόμου'.