Ένα Όμορφο Τέρας (Μέρος 1ο)

Γνωριμίες

Να πάρει! Τον είχα πληγώσει. Ήταν εμφανές σε όλο του το πρόσωπο. Το σαγόνι του ήταν σφιγμένο, τα χείλη του μια ευθεία γραμμή και τα μάτια του τόσο σκοτεινά που με τρόμαζαν. Δεν μιλούσε απλά περίμενε να του εξηγήσω προφανώς γιατί στο καλό τον είχα αφήσει να με φιλήσει –δύο μάλιστα φορές- από την στιγμή που δεν τον ήθελα.

«Γιατί όχι; ρώτησε τελικά κοιτώντας με έντονα, αισθάνεσαι διαφορετικά; Με βλέπεις μόνο ως φίλο; Τι;» Καθώς έκανε μία μία τις ερωτήσεις του δεν έστρεψε στιγμή τη ματιά του αλλού.

Δεν μπορούσα να του μιλήσω. Δεν μπορούσα να του πω ψέματα. Όχι όταν με κοίταζε έτσι. Έκλεισα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα. Πώς συνέβησαν όλα αυτά; Εγώ ήρθα εδώ περιμένοντας να μου φέρεται όπως παλιά ίσως ακόμη και αδιάφορα έχοντας ήδη βρει κάποια άλλη πολύ πιο όμορφη και 'φυσιολογική' κοπέλα από το τέρας που ήμουν τώρα. Οι σκέψεις αυτές ήταν σαν λεπίδες στην ήδη πληγωμένη μου καρδιά όμως σχεδόν τις προτιμούσα από αυτό που με ανάγκαζε να κάνω τώρα. Έπρεπε να του πω ψέματα, πως δεν αισθανόμουν τίποτα για κείνον. Έπρεπε...

Για άλλη μια φορά όλα μαύρισαν. Παρόλα αυτά όταν το μαύρο-τίποτα χάθηκε και πάλι βρισκόμουν ακόμη εκεί, στο γήπεδο και απέναντί μου βρισκόταν ακόμη ο Τομ μαζί με τον... Τοντ! Το όραμα θόλωσε και εξαφανίστηκε αμέσως, επιστρέφοντάς με στην πραγματικότητα και στον Τομ του παρόντος.

Συγκράτησα με το ζόρι μια κραυγή. Δεν ήξερα πόσο χρόνο είχα πριν εμφανιστεί εκείνος. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να προσπαθήσω να πείσω τον Τομ να φύγει γρήγορα από δω, παρόλο που γνώριζα πως δεν θα ωφελούσε σε τίποτα. Ήξερα καλά τι είδα και ποτέ ως τώρα δεν είχε βγει λάθος.

«Τομ πρέπει να φύγεις τώρα!» Είπα προσπαθώντας να κρύψω όσο καλύτερα μπορούσα τον πανικό μου. Εκείνος με κοίταξε εντελώς μπερδεμένος.

«Για ποιο λόγο; Τι συμβαίνει Ρόουζ;» Ρώτησε γεμάτος ανησυχία. Ακόμη και μετά από αυτό που του είπα συνέχιζε να νοιάζεται για μένα. Φυσικά και κατάλαβε πως κάτι μου συνέβαινε. Με διάβαζε σαν ανοιχτό βιβλίο πλέον μετά τα τόσα χρόνια φιλίας μας.

«Τομ δεν πρέπει να είσαι εδώ μαζί μου. Θέλω να μείνεις μακριά μου.» Το ήξερα πως τα λόγια μου θα τον πλήγωναν αλλά δεν μου έμεναν άλλα χαρτιά να ρίξω. Ήταν ίσως η τελευταία μου ευκαιρία να τον απομακρύνω πριν εμφανιστεί εκείνος.

«Δεν με θέλεις κοντά σου, γιατί;» Τα λόγια μου τον πόνεσαν περισσότερο απ' όσο πίστευα. Ήθελα τόσο να τον αγκαλιάσω και να του ζητήσω συγγνώμη, να τον φιλήσω και να κάνω αυτό τον πόνο που μπορούσα να δω μόνο εγώ κρυμμένο μέσα στα μάτια του να εξαφανιστεί. Όμως αυτό δεν θα του έκανε κανένα καλό στην κατάσταση που βρισκόμασταν. Έπρεπε μόνο να φύγει μακριά από μένα και τον κίνδυνο που κουβαλούσα παντού μαζί μου.