«Ρόζαλη, εγώ είμαι.» Ακούστηκε η γνώριμη βαθιά φωνή του μέσα από το κινητό μου.
Δεν μπορούσα να το πιστέψω πως ήταν αυτός, πως μου τηλεφωνούσε. Φυσικά μιλούσαμε, αλλά δεν ήταν τύπος του τηλεφώνου έτσι ήταν σπάνιες οι φορές. Συνήθως παίζαμε online παιχνίδια μαζί και συχνά πυκνά στέλναμε μέιλ. Είχα τόσο καιρό ν' ακούσω τη φωνή του που για λίγο απλά στεκόμουν με το κινητό μου στο χέρι χωρίς να μπορώ να βγάλω άχνα. Συνήλθα απότομα όταν ξανάκουσα τη γλυκιά φωνή του.
«Ρόουζη... είσαι εκεί;» Ρώτησε δειλά.
«Τομ, εσύ... εεμ τι νέα;» Ψέλλισα μην έχοντας ακόμη συνέλθει από το σοκ.
«Δεν έχω χρόνο να σου εξηγήσω, άκουσε με προσεκτικά.» Ακουγόταν αναστατωμένος, σχεδόν φοβισμένος.
«Εεμ ναι, πες μου.» Του απάντησα, δείχνοντάς του πως είχε την αμέριστη προσοχή μου.
«Σε παρακαλώ πολύ θέλω να μου κάνεις μια χάρη, για λίγο δεν ακουγόταν τίποτα από την άλλη μεριά τα γραμμής και ξαφνικά συνέχισε, μην πας στο χορό των αποφοίτων.» Ξαφνιάστηκα που το θυμόταν, για την ακρίβεια δεν θυμόμουν καν να του λέω πως θα πήγαινα.
«Τομ τι εννοείς; Γιατί όχι;» Απόρησα με το παράξενο αίτημά του.
«Ρόουζ άκουσέ με ότι και να γίνει, ότι και αν δεις, μην πας στο χορό, υποσχέσου μου!» Ο τόνος του ήταν σχεδόν ικετευτικός. Δεν μπορούσα να του φέρω αντίρρηση όταν μου μιλούσε έτσι.
«Εντάξει Τομ, το υπόσχομαι, εξάλλου δεν μπορούσα ούτως ή άλλως να πάω. Όμως πρέπει να μου πεις τι συμβαίνει.» Ο τόνος του με έκανε να πανικοβληθώ λιγάκι για να είμαι ειλικρινής. Έπρεπε να μάθω τι τρέχει.
«Ρόουζ.» Ακούστηκε μια φωνή από κάπου δίπλα μου κι εγώ έπνιξα μια κραυγή στην ανάστροφη της παλάμης μου. Όμως γυρίζοντας για να αντικρίσω το άτομο που του ανήκε, η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο. Μπροστά μου βρισκόταν ο Τοντ. Στηριζόταν στην πόρτα του δωματίου μου, ντυμένος με μαύρο πουκάμισο και παντελόνι με τα κατακόκκινα μάτια του να κοιτάζουν τα δικά μου που είχαν γουρλώσει από τρόμο.
«Είναι αυτός εκεί έτσι;» Ακούστηκε η φωνή του Τομ σαν γρύλισμα από το κινητό μου που προς στιγμήν ξέχασα πως κρατούσα. Το μυαλό μου δεν λειτουργούσε πλέον, μόνο επαναλάμβανε: Τι; Πώς; Γιατί;
«Ρόουζ.» Με επανέφεραν οι φωνές και των δύο αγοριών που ακούστηκαν ταυτόχρονα.
«Διώξ' τον Ρόουζ, θα σου κάνει κακό. Πες του να φύγει μακριά σου!» Ο Τομ ακουγόταν εξοργισμένος και παρόλο που ήταν αδύνατον να ξέρει ένιωθα σα να γνώριζε όλα όσα συνέβησαν. Τι στο καλό συνέβαινε; Πώς το ήξερε; Και κυρίως γιατί βρισκόταν ο Τοντ στο δωμάτιό μου;
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Ένα Όμορφο Τέρας (Μέρος 1ο)
Paranormal"Είμαι τέρας. Εγώ, η Ρόζαλι Τέρνερ είμαι ένα τέρας. Όχι μόνο εξωτερικά, μέσα έξω. Είμαι μια εγωίστρια, τερατόμορφη ψεύτρα. Και αυτό θα μου κοστίσει ακριβά. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο." Η Ρόουζ είναι ένα σχεδόν φυσιολογικό κορίτσι που γίνεται συχνά σ...
