Η διαδρομή ως το ξενοδοχείο μου φάνηκε η πιο σύντομη της ζωής μου. Αφού καταφέραμε να μπούμε στο λεωφορείο -μαντέψτε ποια ζαλισμένη με έσυρε να μπούμε από τη μεριά του οδηγού;- και καθίσαμε κάπου κοντά στη μέση, ξεκινήσαμε μια καταπληκτική διαδρομή μέχρι την πόλη του Λονδίνου.
Περάσαμε από μικρά χωριά και γήπεδα που είχα δει από το αεροπλάνο και φαίνονταν πολύ μεγαλύτερα τώρα. Οι μόνοι ήχοι που ακούγονταν μόλις μπήκαμε στην πόλη ήταν επιφωνήματα θαυμασμού και τα κλικ-κλικ των φωτογραφικών μηχανών. Πρώτη φορά στη ζωή μου ήθελα να απομνημονεύσω κάτι τόσο πολύ.
Οι συζητήσεις δεν άργησαν να αρχίσουν μόλις φάνηκαν τα πρώτα μαγαζιά και πολυκαταστήματα. Περάσαμε μάλιστα από ένα τόσο μεγάλο βιβλιοπωλείο που στεγαζόταν στους έξι από τους δέκα ορόφους του κτιρίου. Η Μέλανη τσίριξε κατενθουσιασμένη όταν είδε το μεγαλύτερο κινηματογράφο που έχω δει στη ζωή μου. Αποτελούνταν από ένα τεράστιο κτίριο επτά ορόφων και μια μεγάλη πινακίδα μας πληροφορούσε πως στην ταράτσα υπήρχε θερινό σινεμά ενώ στον δεύτερο σινεμά με πισίνα. Τελικά φτάσαμε σχεδόν αμέσως στο ξενοδοχείο ή τουλάχιστον έτσι μας φάνηκε.
Ήταν ένα γκρίζο μεγαλόπρεπο κτίριο στολισμένο με διάφορες παραστάσεις και πολλά σκαλίσματα. Την μπροστινή είσοδο στόλιζε ένας κήπος με ένα μεγάλο άγαλμα που απεικόνιζε ένα κατάμαυρο άλογο. Αποβιβαστήκαμε και πήραμε τις βαλίτσες μας. Βγαίνοντας παρατηρήσαμε το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του ξενοδοχείου καθώς απέναντι ακριβώς βρισκόταν το Σέντραλ Παρκ. Έβλεπες πράσινο μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι σου.
Καθώς ανεβαίναμε για τα δωμάτια μας οι καθηγητές μας ενημέρωσαν πως είχαμε τρεις ώρες να ετοιμαστούμε για την βραδινή μας εξόρμηση.
Το εσωτερικό του κτιρίου όπως επίσης και τα δωμάτια θύμιζαν παλάτι. Με τα παχιά κόκκινα χαλιά, τους μεγάλους πολυελαίους και τα ξύλινα έπιπλα ταξίδευες σε μια άλλη εποχή. Αλλά και τα δωμάτια δεν μειονεκτούσαν. Είχαμε δύο μεγάλα μονά κλασσικά κρεβάτια, μία τουαλέτα ομορφιάς με έναν μεγάλο ξύλινο καθρέφτη, δύο μικρές πολυθρόνες, μία μεσαίου μεγέθους τηλεόραση και δυο μικρά κομοδίνα. Το μπάνιο μας ήταν στολισμένο με μαύρο μάρμαρο και υπήρχαν χρυσού χρώματος λεπτομέρειες στο νιπτήρα και στην μπανιέρα.
Αφού εξερευνήσαμε κάθε γωνιά του δωματίου και μαλώσαμε μέχρι να αποφασίσουμε ποια θα πάρει το κρεβάτι δίπλα στο παράθυρο -εγώ το πήρα- άλλαξα τα ρούχα του ταξιδιού σε ένα ζευγάρι φόρμες και άνοιξα το παράθυρο. Από το δωμάτιό μας στον τρίτο όροφο είχαμε θέα μεγάλο μέρος του Χάιντ Παρκ. Όλο αυτό το πράσινο με χαλάρωσε απίστευτα. Ξάπλωσα στο μαλακό κρεβάτι μου και αναστέναξα ικανοποιημένη. Η Μέλανη τότε μου πέταξε το μαξιλάρι της.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Ένα Όμορφο Τέρας (Μέρος 1ο)
Paranormal"Είμαι τέρας. Εγώ, η Ρόζαλι Τέρνερ είμαι ένα τέρας. Όχι μόνο εξωτερικά, μέσα έξω. Είμαι μια εγωίστρια, τερατόμορφη ψεύτρα. Και αυτό θα μου κοστίσει ακριβά. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο." Η Ρόουζ είναι ένα σχεδόν φυσιολογικό κορίτσι που γίνεται συχνά σ...
