'Yung katabi ko sa Jeep

UPDATE 8

I gulped three times, it's now or never. "Sure." Walang alinlangan na sabi ko. This will benefit me naman eh, gusto ko naman talaga siyang makasama. Buti na lang at siya na mismo ang nag-initiate na sumama sa akin, baka kasi ipagpilitan ko sarili ko sa kanya kapag nagkataon. - 3-

Ngumiti siya sa akin at tumayo na rin, nilahad niya 'yung kanang kamay niya. "Can I hold your hand?" He asked me sweetly. My heart died. Oh god, why does he have to be that handsome when asking me that?

I gulped again, I am super duper nervous, ang lakas ng kabog ng dibdib ko at nagda-dalawang isip kung tatanggapin ba ang kamay niya o hindi. "Uh- Iㅡ" Binawi niya na agad ang kamay niya.

He pouted, "It looks like... you don't like the idea." He said still pouting while his brows furrowed looking at his hand.

Hindi ko alam 'yung nagawa ko pero bigla ko na lang hinila ang kamay niya at hinawakan, I didn't say a word but I awkwardly smiled.

Napatingin ako sa paligid, madami na palang nakatingin sa amin. Most of them are girls, glaring at me as if I'm flirting with the most handsome guy in the whole world. Which is true, on the other hand.

I am flirting with the most handsome guy in MY whole worldㅡ Yes, it is Darius.

N'ung napatingin akong muli kay Darius, nakatitig lang siya sa akin at nakangiti. Ugh, why does he always make my heart melt?

Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa kamay niya, brushing off the thought that girls around me wants me to die.

Naglakad kami palabas ng Starbucks Coffee.

Napatingin ako sa kanya nang makalabas na kami, "Saan tayo punta?" Tanong ko.

He just shrugged his shoulders and smiled. Now, I realized he is not the Darius I knew; who is bossy, arrogant, conceited and everything not nice. Hindi siya ang Darius na nakilala ko n'ung una naming pagkikita.

Hindi na siya nagyayabang sa akin, hindi niya na rin ako binu-bully. Hindi niya na ako tinatawag na stalker at lalong hindi niya na ako pinagti-trip-an. Hindi ko alam ang dahilan kung bakit siya nagka-ganyan sa akin pero siya pa rin si Darius na minahal ko sa maikling panahon.

I was back in to my reality when he pinched my cheeks, "Why do you keep on staring at me?" He chuckled.

Every move he make, makes my heart fall for him harder.

I shook my head, "Naninibago lang ako sa'yo." Sabi ko at agad na nag-iwas ng tingin.

I can sense that he got confused or something, "Huh?" Sabi na nga ba eh. Hehe.

Napatingin ako sa kanya, he really don't have any idea. "Y-You are t-too... kind." Mahina kong sabi, "Hindi mo na ako inaasar." Pagpapatuloy ko.

He smirked. I know this, he's back. -_- "I thought you will like me if I will be nice to you." He lazily grinned.

My eyes widened, "What?!" I exclaimed. Is he playing games with me? I will surely fall (fail). I'm no good at this.

He laughed, "I-I..." Napaiyak siya sa kakatawa. Pero may hinihintay talaga ako na sasabihin niya.

I'm expecting that it's either;

I love you or I like you

I know, masiyado na akong ambisyosa para 'yun ang i-expect ko na sabihin niya sa akin.

He wiped his mold of tears on his eyes, "I-I was just kidding." My heart literally broke in to pieces.

Napabitaw ako sa kamay niya at napatingin ng masama sa kanya. "H'wag mo nga akong binibiro ng ganyan!!!" ...kasi nasasaktan ako. 'Yun sana ang gusto kong idugtong kaso hindi ko kayang sabihin, walang boses ang lumalabas mula sa bibig ko.